Strandapósturinn - 01.06.1977, Side 68

Einnig er þessi þjóðkunna visa um Laxdælinga eftir Guðna:
Laxdœlingar lifa flott
leika sér á kvöldin
Þeim að sofa þykir gott
þegar vaknar fjöldinn.
Jón Marteinsson bóndi á Fossi í Hrútafirði var mjög skýr og
skemmtilegur. Hann var vel ritfær og skrifaði greinar í blöð og
tímarit. Einnig var hann vel hagmæltur, og eru sumar vísur hans
töluvert kunnar. Á seinni árum var hann í fjölda mörg ár hlið-
vörður á Holtavörðuheiði og kynntist þá mörgum. Hann var
mjög vinsæll í þessu starfi og því oft gestkvæmt hjá honum, og
var stundum þröngt á þingi í litla skúrnum hans.
Fyrir og um aldamótin síðustu ráku veitingahús á Borðeyri
hjónin Jón Jasonsson og Þóra Guðjónsdóttir. Jón lést árið 1902.
Þóra rak veitingahúsið áfram í nokkur ár eftir lát manns síns.
Þau áttu þrjú börn. Þar á meðal son sem Torfi hét. Hann var á
líkum aldri og ég. Hann kom venjulega á hverju sumri að Páls-
seli og dvaldi þar í tvær til þrjár vikur. Ég var þá á níunda árinu,
og farinn að sitja hjá kvíaánum langt suður á fjalli. Þar var oft
svört þoka svo dögum skipti. Mér leiddist hjásetan. Torfi var
alltaf hjá mér meðan hann var hjá okkur. Við vorum báðir með
allan hugann við að veiða síli í svonefndu Kikagili. Og vorum
sennilega ánægðari yfir þeirri veiði, en þeir sem græða milljónir
á útgerð nú á tímum. Aldrei gleymdi ég mér svo að ég tapaði af
ánum. Torfi var bráðfjörugur og efnilegur drengur. Hann átti
efnaða foreldra svo framtíðin virtist blasa við honum. Eg aftur á
móti heilsulítill og átti engan að nema fóstra minn sem var
fátækur. Mín framtíð virtist ekki glæsileg. En þetta fór á annan
veg. Torfi átti erfiða ævi, en ævi mín hefur orðið á ýmsan hátt
betri, en mig gat dreymt um.
66