Strandapósturinn - 01.06.1977, Síða 82

að fá góð köst í eyjasundinu og hafði fengið að sjá þá fegurð sem
pabbi hafði verið að lýsa fyrir mér, „þegar sólin var að koma
upp, logn um allan flóann og máttlausar þokuslæður hangandi á
stöku stað, eins og þær hefðu verið hengdar upp til skrauts“.
En ég hafði aldrei komið að Þorpum og löngunin að koma
þangað ágerðist svo loks var konu og börnum troðið inn í
Landroverbifreið sem ég átti og ekið af stað norður.
Á leiðinni var konan mín orðin reið við mig, vegna þess að ég
neitaði að nota vegakort, sagði að ég hlyti að rata á feðraslóðir.
Að Þorpum komum við seinni part dags, og var þar vel tekið af
frændfólkinu.
Um kvöldið var ég búinn að spyrjast fyrir um tófuhúsið hans
afa og fór að skoða það.
Veggirnir og sperrurnar voru heilleg og undi ég mér vel við að
skoða alla staðhætti og hversu haganlega þessu hafði verið fyrir
komið.
Rölti ég svo heim í kvöldblíðunni og hugsaði gott til morg-
undagsins að skoða ströndina og sjá víkur og sker, sem pabbi
hafði sagt mér frá.
Um nóttina dreymdi mig að ég var kominn upp að tófuhús-
inu, þannig staðsettur að ég sá sjálft húsið og vel í kring um það.
Það var ekki bjart og ekki myrkur, en einhvern veginn sá
maður allt mjög vel.
I tófuhúsinu sat maður, á hnjánum lá byssa. Ég sá mjög vel
útlínur mannsins, en ekki andlitsdrætti.
Nú kemur tófa framhjá skothúsinu, byssan lyftist og hún var
skotin þannig heldur það áfram, fleiri tugir.
Allt í einu lít ég upp með Þorpagilinu, þarna er eitthvað dökkt
á ferð og fer mikinn, þegar það nálgast sé ég að það er refur og
var eins og hann svifi áfram, svo mikill var hraðinn.
Auðséð var að hann kæmi í færi frá húsinu, en ferðin var
gífurleg. Ég sá byssuna lyftast og fylgja honum eftir, nú var hann
orðinn þvert, en ekkert skeði, afstaðan breyttist í 45% í viðbót, þá
gerðist eitthvað. Hann kipptist til, eins og tognaði úr honum, en
hann lækkaði að framan, nam við jörð og skoppaði eins og
hnykill, uns hann stoppaði . . . steindauður.
80