Morgunblaðið - 21.10.2021, Blaðsíða 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. OKTÓBER 2021
✝
Helgi fæddist í
Reykjavík 27.
júní 1936. Hann lést
í faðmi fjölskyld-
unnar 12. október
2021 á heimili sínu í
Stykkishólmi.
Foreldrar Helga
voru Eiríkur
Helgason rafvirkja-
meistari, f. 14. des-
ember 1907, d. 24.
október 1983, og
Unnur Jónsdóttir húsmóðir, f.
10. ágúst 1912, d. 1. júní 1984.
Systkini Helga eru: Auður
Lella, f. 1932, d. 2015, Nína
Erna, f. 1935 d. 2018, Sesselja, f.
1941, Þorsteinn, f. 1945, og Að-
alheiður Steinunn, f. 1951.
Helgi giftist 26. júní 1960 eft-
irlifandi eiginkonu sinni, El-
ínborgu Karlsdóttur, f. 1936, frá
f. 1971, eiginmaður Sæþór H.
Þorbergsson, f. 1971, og eiga
þau tvö börn og eitt barnabarn.
Helgi gekk í barna- og gagn-
fræðaskóla ásamt því að vera
mjög liðtækur í íþróttaiðkun í
Stykkishólmi.
Helgi útskrifaðist sem raf-
virki frá Iðnskólanum í Reykja-
vík árið 1957 áður en hann gekk
í Vélskóla Íslands og útskrif-
aðist sem raffræðingur árið
1959. Fljótlega kom í ljós að
áhugi hans lá í rafmagni eftir að
hafa unnið með föður sínum
bæði á verkstæði og við að lýsa
upp sveitir héraðsins. Seinna
varð hann verkstjóri hjá Skipa-
smíðastöðinni Skipavík þar sem
hann sá til þess að skipaflotinn
og fiskvinnslurnar héldust
gangandi. Hann útskrifaði
marga rafvirkja, þar á meðal
Karl son sinn.
Útför Helga fer fram frá
Stykkishólmskirkju í dag, 21.
október 2021, klukkan 14.
Smáhömrum í
Strandasýslu. For-
eldrar hennar voru
Þórdís Benedikts-
dóttir, f. 1902, d.
1998, húsmóðir og
Karl Aðalsteinsson,
f. 1908, d. 1982,
bóndi á Smáhömr-
um. Börn Helga og
Elínborgar eru: 1)
Eiríkur, f. 1960,
eiginkona Unnur
María Rafnsdóttir, f. 1964, og
eiga þau tvö börn og þrjú barna-
börn. 2) Þórdís, f. 1962, eig-
inmaður Friðrik S. Kristinsson,
f. 1961, og eiga þau tvö börn og
sex barnabörn. 3) Dóttir óskírð,
f. 1965, d. 1965. 4) Karl Matt-
hías, f. 1968, eiginkona Íris
Björg Eggertsdóttir, f. 1973, og
eiga þau þrjú börn. 5) Steinunn,
ákváðum að taka þetta á léttleik-
anum; við hlógum ef við gerðum
einhverja vitleysu og gerðum grín
að því. Svo kom að því að þú áttir
erfitt með að tjá þig, en knúsið þitt
hvarf aldrei. Við héldum þá áfram
að grínast, dansa, syngja og flauta,
þetta allt kenndir þú mér sem lítilli
stelpu og við elskuðum að gera það
saman ásamt því að fara í bíltúr; við
keyrðum alla botnlanga og margoft
á bryggjuna og út á Skúlagötuna
að skoða Karl Þór, bátinn þinn, og
fá okkur ís. Elsku pabbi, ég söng og
flautaði fyrir þig okkar síðustu
daga saman, ég veit að þú heyrðir í
mér.
Það er svo margt sem ég mun
geta tekið með mér út í lífið. Þú
kenndir mér að elska með ást þinni
og með trausti þínu kenndir þú
mér að trúa, með örlæti þínu
kenndir þú mér að gefa og með þol-
inmæðinni þinni kenndir þú mér að
hún er kærleikur.
Elsku besti pabbi minn. Nú fæ
ég ekki að heyra oftar „nei ertu
komin elsku stelpan mín“ þegar ég
var að koma í heimsókn. Ég heyri
stundum flaut núna þegar ég er að
labba upp og heimsækja mömmu.
Þá sný ég mér við og vonast til að
sjá þig. En ég veit að þú ert kominn
á góðan stað og ég veit að litla syst-
ir tekur á móti þér ásamt ömmu og
afa.
Takk fyrir allt elsku pabbi.
Þín
Steinunn (Steina).
Elsku pabbi minn, þú varst
klettur í lífi mínu.
Takk fyrir að hafa verið til stað-
ar fyrir mig, ég elska þig endalaust.
Lífið er þraut og leysa hana þarf,
ljúft það og sárt er í senn.
En bjartsýni fékk ég í föðurarf
og frábært lífið er enn.
Pabbi, þú hefur kennt mér svo mikið,
margt hefur þú lifað og reynt.
Ég veit að ég sterkari er fyrir vikið
þótt erfiðleikarnir fari ekki leynt.
Ætíð má tárin af vöngum þerra,
alltaf þú ert til að hugga mig.
Þú hefur lyft mér úr þunglyndi verra,
þakklát ég Guði er fyrir þig.
Takk fyrir stuðning og styrk þinn mikla,
sterk ég horfi framtíðar til.
Þú sýnir mér lífið sem ótal lykla
sem ganga að hverjum þeim lás sem ég
vil.
(Höf. ók.)
Með þessum orðum vil ég þakka
þér, elsku pabbi minn, alla þá ást
og umhyggju sem þú gafst mér.
Þín dóttir,
Þórdís (Dísa).
Mér er það ljúft að minnast með
nokkrum orðum elskulegs tengda-
föður míns, Helga Eiríkssonar, en
hann lést 12. október sl.
Það var fyrir tæpum 42 árum
sem ég kem inn í fjölskylduna, þeg-
ar við Eiríkur vorum að byrja sam-
an. Ég var þá 15 ára og nokkuð
stressuð yfir því að fara í jólaboð til
fjölskyldunnar. En stressið var
óþarfi því strax við fyrstu kynni lík-
aði mér vel við tilvonandi tengda-
föður minn.
Helgi var allaf með létta lund,
mjög hjálpsamur, hafði endalausa
þolinmæði og var einstaklega ljúf-
ur. Börnin mín leituðu alltaf eftir að
vera nærri honum því hann gaf
þeim alltaf tíma.
Ég vil þakka þér fyrir öll okkar
kynni og samverustundirnar.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Guð geymi þig í ljósinu.
Þín tengdadóttir,
Unnur María.
Helgi afi var einstakur maður.
Hann var ekki bara besti afi og
hjartahlýjasti maður sem við höf-
um kynnst, heldur einnig var hann
besti vinur okkar. Það var alltaf
ævintýri að eyða deginum með afa.
Fyrsta sem ég hugsa um er stóri
frystirinn niðri á Aðalgötunni. Allt-
af strax eftir hverja einustu máltíð
labbaði afi með okkur niður og opn-
aði risastóra frystinn og náði í ís-
blóm.
Ég minnist alltaf þegar maður
sat í stiganum á Aðalgötunni og
beið eftir að hann kæmi heim, svo
kom hann kom upp stigann og
maður fylgdi honum inn á bað til að
horfa á hann þvo sér um hendurn-
ar. Hendurnar voru svo grófar og
svo skítugar og maður horfði á
drulluna leka niður í vaskinn. Hann
var alltaf með sérstaka gula sápu
og bursta sem hann notaði til að ná
drullunni af.
Það sem ég tengi mest við afa er
þegar hann var að leika Ladda-
karaktera og taka Eirík Fjalar og
syngja „Það er fjör“. Hann var allt-
af að flauta og syngja með okkur.
Hann fann alltaf eitthvað að
gera þegar maður var hjá honum.
Það var alltaf eitthvert ævintýri.
Fórum að tína steina til að mála og
setja í fallega garðinn hans, stússa í
bátnum eða veiða. Ég man sérstak-
lega eftir einu skipti þegar hann fór
með okkur að veiða, þá veiddum við
bara stígvél og engan fisk en tók-
um samt stígvélið heim til ömmu.
Það var alltaf létt í kringum
hann, hann var alltaf brosandi og
að reyna að láta mann fara að
hlæja. Hann labbaði aldrei inn með
hangandi haus. Hann var alltaf vel
klæddur í skyrtu og fínum buxum.
Amma og afi komu oft með
okkur í sumarfrí. Eitt sumar fór-
um við til Spánar. Þá talaði afi
alltaf dönsku við sölumennina;
afi talaði allt í einu reiprennandi
dönsku og sölumennirnir skildu
ekki neitt. Afi kenndi okkur að
synda og stinga okkur af stökk-
pöllum, hann var alltaf mest í
sundlauginni með okkur öllum að
leika. Þegar við fórum í vatns-
rennibrautagarð stökk hann af
fimm metra háum palli, sjötugur
að aldri. Hann var alltaf tilbúinn
að fara með okkur í öll hættulegu
tækin. Hann var alltaf lang-
spenntastur fyrir þeim.
Eftir að afi varð veikur var
hann samt alltaf að reyna að láta
aðra hlæja, búa til hljóð eða svipi
og fíflast í manni. Þótt hann gæti
ekki tjáð sig var hann alltaf að
reyna að láta aðra hlæja og naut
þess að vera í kringum okkur.
Helga afa verður alltaf minnst
sem yndislegs manns, með hlýj-
asta faðminn, alltaf stutt í grínið
og besta afa sem við hefðum
nokkurn tímann getað beðið um.
Hvíldu í friði elsku Helgi afi.
Kveðja,
Þorbergur og Aníta.
Jæja afi, þá er komið að leiðar-
lokum. Þótt þú sért farinn þá lifa
minningarnar enn. Ein af mínum
fyrstu minningum er þegar ég og
Helgi komum í næturpössun til
ykkar ömmu og við slógumst alveg
um að fá að sofa í músaholunni. Ég
man líka að þið amma áttuð sögur á
spjöldum og ég sat oft í fanginu
þínu og við lásum þær saman. Mér
fannst það alltaf svo skemmtilegt,
ég átti alveg uppáhaldssögu sem
við lásum alltaf aftur og aftur. Þú
varst alltaf duglegur að leika við
okkur, þú t.d. kenndir þú mér „fag-
ur fiskur í sjó“ þar sem þú fórst
með þuluna á meðan þú straukst á
mér höndina, svo endaði vísan á
detta og höndin þín datt á mína. Ég
var svo spennt að gera þetta við þig
en mundi bara fagur fiskur í sjó …
og svo sló ég á höndina þína og hló
og hló. Þú varst líka alltaf að segja
okkur þuluna um fingurna: Þessi
datt í sjóinn, þessi dró hann upp.
Þessi bar hann heim, þessi bjó um
hann og svo þegar kom að litla
putta kitlaðir þú mann og breyttir
röddinni þegar þú sagðir litli putti
spilamann og kjaftaði öllu frá.
Annars man ég aðallega eftir þér
alltaf á einhverju flakki í vinnunni,
en alveg sama hvað þá komstu
samt alltaf heim í hádegismat.
Amma var alltaf búin að útbúa
margra rétta hádegismat og ég get
alveg sagt að það voru uppáhalds-
hádegin mín þegar ég labbaði úr
skólanum til að koma í hádegismat
til ykkar, það var samt ekkert
spennandi að fá lýsi með þér.
Þú varst alltaf til í að hjálpa
manni, hvort sem það var raf-
magnstengt eða ekki. Þú bara
fannst út úr því hvernig ætti að
gera hlutina ef þú kunnir þá ekki nú
þegar.
Þú varst líka með eindæmum
stríðinn, þið amma áttuð reyndar
sameiginlegt þennan stríðnishúm-
or. Það er engin furða að pabbi sé
líka svona stríðinn; hann á alls ekki
langt að sækja það og hvað þá ég.
En maður má stríða þeim sem mað-
ur elskar!
Hvíldu í friði elsku afi.
Borghildur.
Elsku afi minn, ég kveð þig með
miklum söknuði og þakklæti í huga.
Afi minn er, hvað ætli hann sé?
Ég lít á hann sem verðmætari en nokkurt
fé,
því hann er það sem kallast gull,
að mótmæla því væri bara bull.
Afi minn er mín fyrirmynd,
að mótmæla því væri aðeins synd,
og ef þú sérð það ekki hlýturðu að vera
blind.
Að elska hann er almenn skynsemi,
því hann er fullur af blíðu og góðsemi.
Hann er maður til að líta upp til.
Hann er maðurinn sem ég líkjast vil.
Hann hefur sýnt mér margt og frætt.
Sama hvað gengur á, það getur hann allt-
af bætt.
Hef ég komið til hans fullur nið-
urdregni,
þá hefur hann glatt mig af megni.
Þótt hann sitji í stól og segi ekki orð,
þá fyrir mér er hann eins og goð.
Án hans er ég aðeins hálfur maður,
því hjá honum er ég aðeins glaður.
Hann einn getur fengið mig til að brosa
blítt,
þegar ég umgengst hann er mér alltaf
hlýtt.
Alltaf verið mér góður
og er hann ansi fróður.
Hef ég mikið af honum lært
og mikla vitneskju hefur hann mér fært
sem mér er kært.
Ég kappkosta að honum verði þetta
bætt.
Allan þennan tíma sem mér er gefinn
með afa,
ætla ég að nota vel og nálægt mér
hafa.
Sama hvað gerist hef ég á honum gæt-
ur,
ég passa hann og geymi við hjartaræt-
ur.
(Aðalsteinn Jónsson, 1986).
Með þessu ljóði, sem ég sendi
þér fyrir mörgum árum, kveð ég
þig.
Þín
Elínborg.
Við erum sex systkinin og þrjú
elstu eru núna látin, Auður Lella,
Nína Erna og núna þú, elsku stóri
bróðir okkar. Þetta eru alltaf þung
spor að kveðja ástvini sína en þegar
alvarlegur sjúkdómur herjar á eins
og alzheimer óskar maður engum
þess að hverfa í þann dimma heim,
þó svo að sorgin sé sár ætlum við
að gleðjast með þér að losna úr
viðjum alzheimer og óska þess að
þú sért á betri stað núna því fjar-
vera þín var orðin myrkur. Eflaust
ertu núna hjá pabba, mömmu,
Lellu og Nínu.
Þú lærðir rafvirkjun hjá pabba
og alla tíð unnuð þið saman feðg-
arnir, meðal annars unnuð þið að
því að rafvæða marga sveitabæi á
Snæfellsnesi, sem var ein mesta
bylting fyrir sveitir landsins á sín-
um tíma, í framhaldinu mynduð-
ust mikil vinatengsl við bændur.
Það var oft glatt á hjalla á Silf-
urgötu 14 í Stykkishólmi þegar þú
og pabbi voruð að koma úr vinnu-
ferð, þær voru skemmtilegar sög-
urnar úr sveitinni enda þið miklir
sögumenn. Ekki hefur gleðin ver-
ið síðri þegar þið kveiktuð ljósið í
fyrsta skipti á einhverjum bæn-
um.
Það lýsir best hvað þið feðgar
voruð nánir alla tíð þegar pabbi
okkar lá á dánarbeðinum og við
búin að kveðja en þú varst ókom-
inn, þá spurði pabbi: Hvar er
strákurinn? Um leið og þú komst
og hann sá þig þá skildi hann við.
Lífshlaup Helga Eiríkssonar
Í Stykkishólmi fæddist forðum daga
og flottur drengur skírður Helgi var,
um kappa þennan svo var rituð saga
sem sést ef fólkið skoðar minningar.
Í drengnum birtist vænsti vaxtarsproti,
þótt væri mjór og stuttur hnokkinn sá.
En þarna voru systkin sex í koti
sem sælleg gátu fagnað lífsins þrá.
Á íþróttum hann miklar mætur hafði
og merkilega vel þeim stutta gekk,
við leiðindi og átök ekki tafði
en allri gamansemi sinna fékk.
Hann ekki hár að vexti var en fimur
og víst svo léttur gat hann stigið dans,
á Snæfellsnesi frjáls í fjöllum glymur
nú frásögn sem er tengd við ævi hans.
Með föður sínum var hann oft að veiða
og vænstu sögur fóru þá af þeim.
Þeir veiðivörðum gerðu margan greiða
og gátu komið stórum fiskum heim.
Á balli sína Ellý Helgi hitti
og hún varð þar með ást við fyrstu sýn
því þar og þá í bjartan blossa glitti
og blossinn enn úr augum þeirra skín.
Hjá föður sínum lærði Helgi hagur
hvert handtak sem við rafmagn bundið
var
og Snæfellsnes varð bjart sem besti dag-
ur
því báðum tókst að leggja leiðslur þar.
Með Ellý á hann Helgi hóp af börnum
og hafa nokkrar kynslóðir það séð
að hjónin hafa tök á lífsins törnum
og traust þau öllum hópnum fylgjast
með.
Nú náð hann hefur æviár að klára
með yfirsýn á lífsins fögru slóð,
hver minning býr í töfrum gleðitára,
hvert tímabil í heimsins björtu glóð.
Á Snæfellsnesi enn er skörp sú skíma
sem skapaði hann Helgi þar og þá
og sýnir vel að ljós hins liðna tíma
mun lifa þó að árið þjóti hjá.
(Kristján Hreinsson)
Við kveðjum þig, elsku bróðir.
Þú skilar kveðju til hinna sem við
vitum að tóku svo fallega á móti
þér.
Elsku Ellý, Eiríkur, Dísa, Kalli,
Steina og fjölskylda, innilegustu
samúðarkveðjur og guð gæti ykk-
ar.
Aðalheiður Steinunn
Sesselja
Þorsteinn.
Helgi Eiríksson
Dásamlegi elsku pabbi minn.
Nú er komið að þeim degi sem ég
hef verið hvað hræddust við, að
missa þig. Elsku pabbi, þú varst
alltaf svo glaður, jákvæður og
skemmtilegur og síðast en ekki síst
svo hjartahlýr og óspar á að sýna
okkur hvað þú elskaðir okkur mik-
ið og varst stoltur af okkur.
Það er svo margs að minnast,
við höfum fylgst að í 50 ár, ég litla
pabbastelpan þín. Ég gleymi því
ekki þegar þú leyfðir mér að koma
með þér í vinnuna, mér fannst svo
gaman að fá að koma með þér, þú
fannst alltaf eitthvað fyrir mig að
gera á meðan þú varst að stússa.
Þú skammaðir mig aldrei, þú tal-
aðir um fyrir mér.
Þú elskaðir kökurnar og matinn
hennar mömmu og kvöldkaffið
klukkan tíu á hverju kvöldi, því get-
um við ekki gleymt. Hann Sæþór
vissi ekkert betra en að koma í
kvöldkaffið og spjall enda alltaf ný-
bakað hjá mömmu.
Þú dýrkaðir barnabörnin þín
enda elskuðu þau Helga afa. Það er
skrýtið að koma inn á dvalarheim-
ilið og enginn pabbi þar en samt
horfi ég alltaf inn ganginn til að at-
huga hvort ég sjái þig. Mig langar
alltaf í hlýtt og gott faðmlag. Síð-
ustu ár voru þér erfið, þú greindist
með alzheimer árið 2012. En við
stóðum hlið við hlið elsku pabbi, við
Þótt minn elskulegi faðir
og kæri vinur
hafi nú kallaður verið heim
til himinsins sælu sala
og sé því frá mér farinn
eftir óvenju farsæla
og gefandi samferð,
þá bið ég þess og vona
að brosið hans blíða og bjarta
áfram fái ísa að bræða
og lifa ljóst í mínu hjarta,
ylja mér og verma,
vera mér leiðarljós
á minni slóð
í gegnum
minninganna glóð.
Og ég treysti því
að bænirnar hans bljúgu
mig blíðlega áfram munu bera
áleiðis birtunnar til,
svo um síðir við ljúflega
hittast munum heima á himnum
og samlagast í hinum eilífa
ljóssins yl.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Með ást þinni kenndir þú mér að
elska.
Með trausti þínu kenndir þú
mér að trúa.
Með örlæti þínu kenndir þú mér
að gefa.
Takk, elsku pabbi.
Þinn sonur,
Eiríkur.
✝
Okkar ástkæru
GUÐRÚN ÞÓRANNA INGÓLFSDÓTTIR
og
AGNAR BREIÐFJÖRÐ K. JACOBSEN
Dúfnahólum 2
eru látin.
Útför þeirra hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Börn, tengdabörn, barnabörn og systkini