Morgunblaðið - 04.11.2021, Síða 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 2021
✝
Ásthildur G.
Steinsen fædd-
ist 2. nóvember
1930 í Reykjavík.
Hún lést á hjúkr-
unar- og dvalar-
heimilinu Grund
27. október 2021.
Foreldrar Ásthild-
ar voru Guðmund-
ur Benjamínsson
klæðskeri (f. 19.
ágúst 1900, d. 11.
ágúst 1966) og Vilborg Ein-
arsdóttir (f. 1. mars 1904, d.
31. maí 1950).
Systkini Ásthildar eru: 1)
Jóhanna (f. 1926), maki Hall-
dór Magnússon (f. 1922, d.
2011), 2) Erla (f. 1929, d. 2000),
maki Gunnar Mekkinósson (f.
1927, d. 1991), sambýlismaður
Kenneth Gordon Richard og 3)
Hörður Alberts Guðmundsson
(f. 1936), maki Kristín Valdi-
marsdóttir (f. 1939).
Ásthildur giftist Garðari
Steinsen (f. 19. nóvember
1931) þann 27. desember 1952.
Foreldrar Garðars voru Vil-
helm Steinsen og Kristensa
Marta Sigurgeirsdóttir.
Synir Garðars og Ásthildar
eru: 1) Már Steinsen (f. 26. maí
1952), maki Elín Garðarsdóttir
Steinsen (f. 14. mars 1962).
Börn: a) Pétur Steinsen (f. 5.
Sólvallagötu 55, á heimili Vil-
helms og Kristensu. Hjónin
fluttu í sína fyrstu íbúð á
Kvisthaga 25 árið 1957, þaðan
á Öldugötu 4 í byrjun árs 1970.
Frá 1978 bjuggu þau í Smyrla-
hrauni 20 í Hafnarfirði en síð-
ustu árin þar dvöldu þau
gjarnan um vetrartímann í
húsi sínu Villa Marta, á Spáni.
Þau komu svo aftur í Vestur-
bæinn árið 2000 á Boðagranda
7 og síðasta heimili Ásthildar
var á Aflagranda 40 en þaðan
flutti hún til Garðars á Grund
síðastliðið sumar.
Ásthildur gekk í
Gagnfræðaskóla Reykjavíkur
og útskrifaðist úr Húsmæðra-
skólanum í Reykjavík árið
1952. Ásthildur var tal-
símavörður hjá Landsímanum,
leiðsögumaður um tíma og rak
verslun um nokkurra ára skeið
í miðbæ Reykjavíkur. Hún var
starfsmaður Búnaðarbankans
og síðan hjá Alþingi. Ásthildur
tók saman og gaf út Talsíma-
kvennatal. Hún var áhugasöm
um ættfræði og tók saman
upplýsingar gamalla starfs-
stétta eins og klæðskera, skó-
smiða, bakara og söðlasmiða.
Ásthildur var um langt árabil í
kvenfélaginu Hringnum og tók
virkan þátt í starfi þess.
Útför Ásthildar fer fram frá
Neskirkju í dag, 4. nóvember
2021, kl. 13.
Streymt verður frá athöfn-
inni á:
https://streymi.syrland.is/
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
júní 1975), b) Ja-
cob Suddergaard
Steinsen (f. 8.
október 1979), c)
Vala Elfudóttir
Steinsen (f. 6.
mars 1984), d) Vil-
borg Steinsen (f. 6.
september 1997)
og fósturdóttir
Helena Jónsdóttir
Steinsen (f. 30.
apríl 1991).
2) Vilhelm Steinsen (f. 17.
júní 1960), maki Þóra Guðna-
dóttir (f. 24. mars 1964). Börn
þeirra eru: a) Ásta Kristensa
Steinsen (f. 1. mars 1994), b)
Una Kamilla Steinsen (f. 17.
desember 1996) og c) Garðar
Thor Steinsen (f. 10. maí
1998).
Fyrstu æviár Ásthildar bjó
fjölskylda hennar í Þingholt-
unum. Árið 1938 fluttu þau á
Hörpugötu 23 í Skerjafirði.
Þaðan fluttu þau á Hrísateig
þegar Reykjavíkurflugvöllur
var gerður. Móðir Ásthildar,
Vilborg, lést langt fyrir aldur
fram. Árið 1952 kvæntist faðir
hennar Þorgerði Sveinsdóttur
en þau skildu 1960. Guðmund-
ur kvæntist í þriðja sinn Helgu
Albertsdóttur, þau áttu Hörð.
Ásthildur og Garðar hófu
búskap sinn í kjallaranum á
Í dag er kveðjustund, kæra
tengdamamma.
Eftir bráðum 35 ára kynni er
margs að minnast. Ásthildur var
sannkölluð framfarakona og á
margan hátt á undan sinni samtíð,
bæði í því sem hún tók sér fyrir
hendur og viðhorfi sínu almennt.
Það var aldrei nein lognmolla
kringum hana, hún var djörf og
hugrökk. Hennar aðalsmerki var
að ganga til verka strax, af ástríðu
og festu. Hugmynd var varla fædd,
þá hófst hún handa. Ég gæti sagt
margar slíkar sögur af Ásthildi, en
einu sinni stóð til að sauma kjóla á
stelpurnar mínar og ég leitaði álits
hjá henni. Það skipti engum togum
að hún kom aftur til mín seinna
sama dag, var þá búin að kaupa
efni í saumaskapinn, dreifði úr því
á borðstofuborðinu og rissaði fyrir
mig snið til að fara eftir. Skemmst
er frá því að segja að þetta heppn-
aðist allt vel og ég lærði að velta
ekki hlutunum of mikið fyrir mér.
Þannig varstu. Þú tókst sjálfa
þig og lífið allt ekkert allt of hátíð-
lega. Í samvistum við þig var yf-
irleitt stutt í glens og gaman. Við
gátum hlegið að vitleysunni í okkur
sjálfum og tókum svo bakföll af
hlátri.
Áhugamál þín voru mörg og
fjölbreytt. Ef til þurfti skelltir þú
þér umsvifalaust í að læra og til-
einka þér það sem til þurfti og hug-
ur þinn stóð til. Fagurkeri og sæl-
keri varstu fram í fingurgóma, en
eftir þig liggur mikið handverk og
listaverk af öllu tagi. Margt af því
sem þú lærðir í húsmæðraskólan-
um á yngri árum varð okkur að
umræðuefni, okkur til skemmtun-
ar og mér til fróðleiks.
Til handa þeim sem voru þér
kær áttirðu alltaf til hrós eða
hvatningarorð. Þú varst óspör að
hvetja yngri kynslóðina til dáða,
örva þau til að nýta hæfileika sína
og leita uppi tækifærin í lífinu. Þú
kenndir mér mikilvægi þess að
hrósa og hve miklu það getur
breytt.
Samband þitt við börnin okkar
þrjú var sterkt alla tíð og heim-
sóknir afa og ömmu Steinsen voru
tilhlökkunarefni því þá komuð þið
yfirleitt færandi hendi, með alls
konar fínt dót sem pabbi og
mamma hefðu ekki keypt. Mikill
samgangur skapaði margar dýr-
mætar stundir sem lifa áfram með
okkur. Þú varst örlát á allt verald-
legt en ekki síst gafstu ríkulega
með hjartanu.
Þú lagðir mikla rækt við vini
þína, stórfjölskylduna og allan
frændgarðinn því þú vissir hversu
mikils virði það var. Það er óhætt
að segja að þú snertir hjörtu
þeirra sem urðu á vegi þínum.
Nú er mikið tekið frá þeim sem
þekktu þig. Ég vil trúa því að þú
sért hjá englunum þínum og hald-
ir áfram að vaka yfir okkur. Ég er
glöð að mér auðnaðist að segja
þér allt þakklæti mitt meðan þú
lifðir.
Elsku tengdamanna, þú kvadd-
ir þessa jarðvist á sólríkum og fal-
legum haustdegi, sátt og södd lífs-
daga. Það var vel við hæfi því
leiðin til himna var greið þennan
dag.
Ég geymi þig í hjarta mínu,
alltaf.
Þóra.
Morguninn sem amma fór var
heiðskírt. Það var snjór í Esjunni
og hvít skýjaslæða vafin um hana.
Það var engu líkara en að sjálf
Esjan klæddist hvítu henni til
heiðurs. Leiðin upp var greið.
Amma skilur eftir sig skarð
sem er núna okkar að fylla, með
fallegum minningum. Þar er af
nógu að taka því amma var ynd-
islega hlý og kærleiksrík, með
stórt hjarta og óbilandi trú á hið
góða. Hún var full af lífskrafti og
húmor, hún lifði lífinu lifandi.
Amma var ótrúlega fjölhæf og
klár, hún kunni til dæmis að
syngja á mörgum tungumálum og
fara með ljóð. Hún fór oft með
bænir með okkur þegar við vorum
lítil og hélt því fram að hún væri
með beint samband við hann
þarna uppi. Hún var með opinn
huga og hélt áfram að læra svo
lengi sem hún lifði, eða eins og
hún orðaði það „svo lengjast lærin
sem lífið“. Amma var okkur góð
fyrirmynd, hún var bæði sterk og
úrræðagóð en þó ekki hrædd við
að biðja um aðstoð þegar hún
þurfti á að halda. Hún var örlát
bæði í efnislegum og andlegum
skilningi og vissi vel að það er
sælla að gefa en þiggja. Hún
hvatti okkur ávallt til að stefna
hátt og elta draumana og það var
óhjákvæmilegt að finna hversu
gríðarlega vænt henni þótti um
fólkið sitt. Það var fjársjóður að
eiga hana að.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Minning þín lifir með okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Ásta, Una og Garðar.
Hún Hidda, elsku besta frænk-
an mín, litla systir hennar
mömmu, er lögð af stað í ferðina
sína, sem liggur fyrir okkur öll-
um. Hún var engum lík með sinn
drifkraft, húmor og gleði. Fyrir
um áratug hringdi hún í mig og
bað mig finna sig. „Ég er með dá-
lítið handa þér.“ Svo þegar ég
kom til hennar og Garðars breiddi
hún út dýrindisbútasaumsrúm-
teppi sem hún hafði gert. „Af
hverju ertu að gefa mér þetta?“
segi ég. „Af því þú átt það skilið,“
svaraði hún. Þá hafði ég nýverið
frumsýnt leikrit sem ég hafði
skrifað og leikstýrt. Þetta var
stórmannleg gjöf, henni lík og
snart mig mjög og heldur áfram
að gleðja hvern morgun. Hún Ást-
hildur mun lifa áfram í listfengi
sínu, sem hún ugglaust hefur að
einhverju leyti fengið í arf frá
móður sinni, Vilborgu Einars-
dóttur frá Hornafirði, og föðurn-
um, Guðmundi Benjamínssyni
klæðskera úr Flatey á Breiðafirði.
Elsku Garðar, Már, Villi og
fjölskyldur, blessuð veri minning
einstakrar móður og ættmóður.
Vilborg Halldórsdóttir.
Ég kynntist henni fyrst á Sól-
vallagötu 55 árið 1950, þá 10 ára.
Hún var kærastan hans bróður
míns, Garðars, sem kallaður var
Gæi. Hún var með fallega rautt
hár sem glóði í sólskininu og mér
leist strax vel á hana. Þetta var
hún Ásthildur, sem kölluð var
Hidda, og hún átti eftir að verða
yndislega mágkonan mín. Hún
var mjög hress og skemmtileg,
var skáti og kunni á gítar, sem
heillaði mig, ungan manninn.
Fyrstu hjúskaparárin sín bjuggu
þau Garðar og Hidda í kjallaran-
um á Sólvallagötunni og var þar
oft glatt á hjalla, sungið og spilað
fram eftir með góðum vinum.
Hidda hafði einstaklega fallega
söngrödd og ekki skemmdi fyrir
að hún kunni á gítarinn. Eiginlega
gat hún Hidda allt, hún var fjöl-
fróð, hafði óbilandi áhuga á ætt-
fræði og kunni skil á allri fjöl-
skyldunni langt aftur í aldir,
þekkti nánast alla í Vesturbænum
og ef mig vantaði upplýsingar um
einhvern, var viðkvæðið hringjum
í Hiddu, hún veit það.
Hún var ótrúlega dugleg að
prjóna, hekla, sauma út, sauma
föt, mála og sama hvað það var,
allt lék í höndum hennar.
Hún var hörkudugleg til vinnu,
hún starfaði hér áður fyrr í langan
tíma á Talsambandi við útlönd,
stofnaði og vann við sína eigin
kjólaverslun, starfaði sem farar-
stjóri hjá Landsýn í Júgóslavíu til
margra ára og starfaði á skrifstofu
Alþingis. Hún skráði allar konur
sem unnið höfðu á Símanum frá
upphafi í bók. Hidda og Gæi
keyptu sér hús á Spáni sem þau
nutu til fullnustu í þó nokkur ár.
Þar leið þeim vel. Þau voru dugleg
að ferðast og þó nokkrar ferðir
fórum við saman til Evrópu. Það
voru skemmtilegar ferðir þar sem
Hidda naut sín, enda afbragðs-
fararstjóri.
Mikill missir er að henni og
vottum við Erna og öll fjölskyldan
Garðari bróður, Má, Villa og fjöl-
skyldum þeirra innilegustu sam-
úð. Ekkert verður eins.
Við Erna og börn þökkum
henni fallega og góða nærveru og
þökkum fyrir allt og allt.
Lífsklukkan er trekkt aðeins einu sinni.
Enginn veit hvenær vísarnir stoppa,
snemma eða seint.
Núna er eini tíminn sem við eigum.
Lifðu, elskaðu, starfaðu og á lífið
reyndu.
Settu ekkert traust á morgundaginn,
sem vísarnir ef til vill gleymdu.
Örn og Erna.
Ein af mörgum góðum gjöfum
sem okkur hefur hlotnast í lífinu er
vinátta Steinsen-fjölskyldunnar.
Það var auðvelt að hrífast af Ást-
hildi, konu sem var full af atorku,
glaðværð og hispursleysi.
Ásthildur tók sér margt fyrir
hendur um dagana sem langt mál
væri að telja upp. En hún hafði þá
eiginleika að okkar mati að takast
það sem hún ætlaði sér. Sama
hvort það var við talsímann, versl-
unarrekstur, fararstjórn, í banka,
á Alþingi eða við ritstörf. Hún
sinnti þessum margvíslegu störf-
um af alúð og ástríðu.
Ásthildur og Garðar voru sann-
ir Vesturbæingar, fædd þar og
uppalin. Mörgum fannst því skrýt-
ið þegar þau tóku upp á því að
flytja í Hafnarfjörð, nema kannski
okkur Hafnfirðingunum sem fögn-
uðum því, þar sem enn styttra
varð á milli okkar.
Seinna meir fluttu þau hjón
tímabundið til Spánar og eignuð-
ust þar lítið hús sem fleiri nutu
góðs af, þar á meðal við undirrituð.
Eftir stuttan stans á Spáni
sneru þau aftur og má segja að þá
hafi þau sest í helgan stein á Boða-
grandanum.
Samskipti okkar við Steinsen-
fjölskylduna hafa verið náin og
kær í hartnær 45 ár. Ásthildur og
Garðar hafa ávallt stutt okkur og
börnin okkar á allan máta og verð-
ur það aldrei fullþakkað. Ásthildur
hafði stórt og hlýtt hjarta, hún var
tilfinningarík og hafði til að bera
einstaklega fallega nærveru.
Við eigum eftir að sakna Ást-
hildar og við munum geyma minn-
inguna um hana á góðum stað í
hjörtum okkar.
Elsku besti Garðar, bræður og
fjölskyldur. Dýpstu samúðarkveð-
ur til ykkar allra. Megi góður Guð
blessa og varðveita minningu Ást-
hildar okkar um alla eilífð.
Gunnlaugur Sveinsson
Elín Ástráðsdóttir.
Ásthildur G.
Steinsen
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
MAGNÚS GRÉTAR ELLERTSSON
mjólkurfræðingur,
lést á dvalarheimilinu Sólvöllum,
Eyrarbakka, 29. október.
Jarðarförin fer fram frá Eyrarbakkakirkju
föstudaginn 5. nóvember klukkan 13.
Ellert Ágúst Magnússon
Ragnheiður Þ. Magnúsdóttir Indriði Ingvarsson
Heimir Magnússon Brit Helen Leikvoll
Sólveig Magnúsdóttir Ari Jóhannes Hauksson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJARNI GUÐRÁÐSSON,
bóndi og organisti,
Nesi í Reykholtsdal,
lést á Landspítalanum 31. október.
Útför hans fer fram frá Reykholtskirkju
laugardaginn 6. nóvember klukkan 11.
Útförinni er streymt beint á Facebooksíðu Reykholtsprestakalls
og á facebook.com/snorrastofa.
Fjölskyldan þakkar starfsfólki taugalækningadeildar Landspítala
fyrir hlýhug og góða umönnun.
Sigurður Bjarnason Vaka Kristjánsdóttir
Einar Bjarnason
Sigrún Benediktsdóttir
Sigríður Bjarnadóttir
Helga Björk Bjarnadóttir Birgir Hlíðar Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku hjartans móðir okkar, amma,
langamma og langalangamma,
EDDA EYFELD,
áður Miðholti 5,
Mosfellsbæ,
lést á Hrafnistu í Laugarási föstudaginn
15. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Hafdís Huld Eyfeld Håkansson
Ásta Ómarsdóttir
Hrund Ómarsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn
Útför í kirkju
Upprisa, von
og huggun
utforikirkju.is
Hjartans þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur samúð og virðingu við fráfall okkar
elskaða eiginmanns og ættföður,
ÁRNA VALS VIGGÓSSONAR,
rafvirkja- og símsmíðameistara,
Víðilundi 24, Akureyri.
Starfsfólk lyfjadeildar SAk og Grenihlíðar fær sérstakar þakkir
fyrir hjartahlýju og kærleik.
Fyrir hönd stórfjölskyldunnar,
Unnur Þorsteinsdóttir