Morgunblaðið - 04.11.2021, Page 61

DÆGRADVÖL 61
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 2021
„AUÐVITAÐ ER ÉG SVEKKTUR. ÉG KEYPTI
ÞAÐ AF GAUR Á NETINU SEM SAGÐI AÐ
ÞETTA VÆRI ÞOTUVESTI.“
„AFLÝSTU ÖLLUM FUNDUM Í DAG.“
Ferdinand
Hrólfur hræðilegi
Grettir
... að elska gleraugun
hennar.
Í klípu eftir Mike Baldwin eftir Jim UngerHermann
ÞESSI KAKA ER
NOKKUÐ GÓÐ
FINNST ÞÉR ÞESSI
TREFJARÍKA, HOLLUSTU-
BOLLAKAKA GÓÐ?
EKKI
LENGUR
VIÐ ERUM Á LEIÐ TIL ORUSTU! HVERNIG VÆRI AÐ
VERA SMÁÁHUGASAMIR!
ÞETTA ER BETRA!
sleðum og yfir í breytta jeppa. Við
eigum hlut í fjallaskála á hálendinu
og höfum eytt góðum tíma í að skoða
allar okkar perlur íslands. Ég
stunda einnig sjósund reglulega með
góðum vinkonum. Afmælinu ætlaði
ég að eyða með fjölskyldunni minni í
Afríku en vegna ferðatakmarkana
bíður sú ferð betri tíma.“
Fjölskylda
Sambýlismaður Lindu er Gunn-
laugur Rafn Björnsson, f. 28.1. 1969,
flugstjóri hjá Icelandair. Þau búa í
Akrahverfinu í Garðabæ. Foreldrar
Gunnlaugs voru Björn Guðmunds-
son, f.24.9. 1937, d. 20.6. 1996, for-
stjóri Ásbjörns Ólafssonar ehf., og
Ólafía Ásbjarnardóttir, f. 28.7. 1935,
d. 24.10. 2009, húsmóðir. Þau voru
gift í 40 ár og bjuggu undir það síð-
asta í Fossvoginum.
Börn Lindu og Gunnlaugs eru 1)
Birna Katrín, f. 18.10. 1999, var að
klára nám til atvinnuflugmanns og
er því yngsti flugmaður fjölskyld-
unnar; 2) Húni Páll, f. 16.7. 2003,
nemandi í Fjölbrautaskóla Garða-
bæjar og spilar fótbolta með Stjörn-
unni; 3) Ólafía Bjarney, f. 23.7. 2010,
nemandi í Hofsstaðaskóla og spilar
handbolta með Stjörnunni.
Systur Lindu eru Katrín Rós
Gunnarsdóttir, f. 8.3. 1975, vöru-
stjóri einstaklingsútlána Arion
banka, býr á Seltjarnarnesi, og Pála
Gunnarsdóttir, f. 22.1. 1982, starfar í
Mýrarhúsaskóla, býr á Seltjarnar-
nesi.
Foreldrar Lindu eru Gunnar Þor-
valdsson, f. 23.4. 1947, fv. flugstjóri
og framkvæmdastjóri. Stofnandi
flugfélags Austurlands og starfaði
lengst af hjá Air Viking, Arnarflugi
og Íslandsflugi sem flugmaður og
framkvæmdastjóri, og Katrín Páls-
dóttir f. 25.1. 1951, fv. hjúkrunar-
framkvæmdastjóri á Landakoti og
hjúkrunarfræðingur á bráða-
móttöku Landspítala. Þau hafa verið
gift í 50 og eru búsett á Seltjarnar-
nesi.
Linda
Gunnarsdóttir
Katrín Hreinsdóttir
verkakona og húsmóðir í Reykjavík
Einar Ágúst Guðmundsson
bílstjóri í Reykjavík
Unnur Ágústsdóttir
sérkennari á Seltjarnarnesi
Páll Guðmundsson
skólastjóri á Seltjarnarnesi
Katrín Pálsdóttir
hjúkrunarframkvæmdastjóri,
búsett á Seltjarnarnesi
Lára Ingibjörg Magnúsdóttir
húsmóðir á Ísafirði
Guðmundur Guðni Kristjánsson
verkamaður á Ísafirði
Pálína Anna Sigurðardóttir
húsmóðir í Saurbæ
Lárus Jónsson
bóndi og verkamaður
í Saurbæ í Siglufirði
Katrín Jónína Lárusdóttir
kaupkona á Akureyri
Þorvaldur Hallgrímsson
píanóleikari og vefari á Akureyri
Sigríður Sæmundsen Davíðsson
húsmóðir á Akureyri
Hallgrímur Davíðsson
verslunarstjóri Höfner á Akureyri
Ætt Lindu Gunnarsdóttur
Gunnar Þorvaldsson
fv. flugstjóri og
framkvæmdastjóri, búsettur
á Seltjarnarnesi
Það má jafnan finna ýmislegt
góðgæti þegar vafrað er um
fésbók. Þar setti Erlingur Viðar
Eggertsson inn á limruþráð:
Glerþunnur vakna – og glær
Gleymd er mér fortíðin nær
Ég fer ekki fet
Fyrr en einhver hér get-
ur skýrt út – hvað skeði í gær …
Tilefnið var þó ekki þynnka held-
ur limrudagurinn, sem haldinn er
árlega á afmælisdegi Edwards Le-
ar, þann 12. maí. Segja má að Lear
hafi fest limruháttinn í sessi með fá-
ránleikalimrum sínum, sem komu
út í „Book of Nonsense“ árið 1846.
Margir hafa spreytt sig á að þýða
eða enduryrkja limrur Lears. Þar á
meðal Guðmundur Arnfinnsson:
Hann Skeggi strauk skeggið á sér
og skríkti: „Ég fann þetta á mér,
tvær uglur, þrír haukar,
fimm hrossagaukar,
eiga hreiður í skegginu á mér.“
Þórarinn Eldjárn fjallaði um Le-
ar, fáránleikann og limrur í Tví-
hleypum, eftirminnilegum pistli í
Alþýðublaðinu árið 1997. Þar rifjar
hann upp limru Jóhanns S. Hann-
essonar, sem tilvalið sé að fara með
„þegar allir hafa þessar miklu
áhyggjur af bókinni“:
Veistu af hverju ég er svona sprækur
og andi minn tær eins og lækur
og hugsunin klár
eftir öll þessi ár?
Það er af því eg les ekki bækur.
Þá segir Þórarinn að stundum
heyrist gagnrýnisraddir, sem segi
„að limran sé óþjóðleg og óþörf og
hætta sé á að hún ryðji burt fer-
skeytlunni eins og lúpína sem kæfir
íslenskar blómjurtir“. Og hann
klykkir út með: „Er það nú Íslend-
ingur! Endemis vitleysingur! Þegar
kemst hann til manns verður kveð-
skapur hans aldrei kallaður byssu-
stingur.“
Það er svo spurning hvort les-
endur Vísnahornsins spreyti sig
ekki á því að finna felulimruna í
þessum síðustu orðum.
En Þórarinn komst að þeirri
niðurstöðu að limran væri löngu
búin að vinna sér þegnrétt í íslensk-
um skáldskap. Hún kæmi ekki í
staðinn fyrir ferskeytluna, en ef til
vill mætti líkja fimmtu línunni við
fimmta gírinn í góðum bíl. Í lokin er
gaman að rifja upp limru Þorsteins
Gylfasonar sem hann orti til Hann-
esar Péturssonar:
„Ég verð hér þegar heimurinn ferst,“
kvað Hannes og ekki sem verst.
En hann meinti ekki hér,
heldur hvar sem hann er.
Þá hefur nú annað eins gerst.
Pétur Blöndal
p.blondal@gmail.com
Vísnahorn
Af Lear og felulimru