Strandapósturinn - 01.06.2019, Blaðsíða 98

97
Maðurinn minn var áfram á Ströndunum og hélt áfram að fara
í Hellisvíkina með kattamat. Að lokum varð hann líka að fara suð-
ur. Öllum björgunaraðgerðum var nú hætt í bili og við brugðum
okkur til Mallorca á Spáni með þrjú barnabörn og áttum eina
yndislega viku þar. Ólafur maðurinn minn fór síðan aftur á
Strandirnar og fór að reyna að lokka Krúsa aftur í Hellisvíkina.
Það gerðist ekkert fyrstu dagana, en síðan hvarf allur matur aftur
og Ólafur fékk lánaða aðra stærri gildru og fór að hafa matinn í
henni til að venja Krúsa á að fara þar inn og föstudagskvöldið 3.
sept. það ár spennti hann gildruna og fór svo á laugardags-
morguninn á kattaslóðir, fullviss um að Krúsi væri í gildrunni og
hann gæti tekið hana og allt sem í henni var með sér suður. En
ekki varð honum kápan úr því klæðinu. Jú, lokið hafði lokast en
ekki sást Krúsilíus. Allur maturinn var óétinn í gildrunni. Óskilj-
anlegt!
Ólafur fór suður hálf leiður, en hann spennti gildruna aftur og
bað Guðmund vin okkar í Stóru-Ávík að fylgjast með henni. Svo
gerist það þriðjudaginn 6. september, að Guðmundur hringir og
segir að kötturinn sé í gildrunni.
Krúsilíus kominn heim.