Sjálfsbjörg - 15.09.1959, Blaðsíða 4

Atvinnuveitendur eru þó haldnir nokk-
urri tortryggni gegn fötluðu fólki. Þeim
hættir til að líta á ökkur eins og gallaða
vöru, e£ okkur vantar hönd eða fót. Það
mat er því aðeins rétt að litið sé á fólk eins
og sýningargripi eða dráttardýr. Það er hins
vegar ekki hægt að láta kvarða almennrar
verzlunar um nrál og vog gilda um andlega
orku. Með einbeitingu tekst fötluðu fólki
mjög oft að ná góðum‘árangri og afköstum
í störfum sínum, e£ það aðeins fær aðstöðu
til að beita kröftum sínum og hæfileikum.
Eitt af mikilvægum áhugamálum samtak-
anna er það, að vekja skilning samborgar-
anna á þessari staðreynd, og það mun ætíð
verða metnaðarmál okkar sem einstaklinga
að sanna með störfum okkar, að við séum
ekki lakari þjóðfélagsþegnar en annað fólk.
Vegna hinna mörgu, sem ekki geta aflað
sér lífsframfæris að fullu með vinnu sinni,
hljóta umbætur á tryggingalöggjöfinni að
verða eitt af meginbaráttumálum samtaka
okkar.
Örorkulífeyrir þarf að hækka svo, að
hann nægi til lífsnauðsynja: fæðis, húsnæðis
og fata, þannig að öryrkjar geti lifað eins
og annað fólk án sveitarstyrks. Það eitt eru
fullkomin mannréttindi.
Það er viðurkennt að kaupmáttur launa
sé nú minni en árið 1947, en örorkulífeyrir
hefur þó hækkað miklu minna þessi ár, en
almennt kaup.
Almennt tímakaup er nú h. u. b. 240%
hærra en 1947, en örorkulífeyrir aðeins
187.5% hærri en 1947. Miðað við að þessar
tölur frá 1947 séu grunntölur vantar því
52.5% upp á ,að örorkulífeyrir hafi fylgt
eftir almennu tímakaupi á þessu tímabili.
Sá örorku- og ellilífeyrir sem nú er
greiddur er svo lágur að hann getur frem-
ur kallazt bætur en lífeyrir.
Hækkun örorkulaunanna um 30%, sem
stofnþing Sjálfsbjargar — landssamband
fatlaðra gerði ályktun um til Alþingis mun
vera nálgt því að jafngilda minnkuðu verð-
gildi örorkulífeyrisins frá 1947.
Samtök okkar munu leitast við að efla
samvinnu öryrkjasamtakanna á sem flest-
um sviðum, því að þannig er þess mest von
að árangur náist.
Að lokum vil ég biðja ykkur, sem nú er-
uð að byggja upp Sjálfsbjargarfélögin, að
vera þess minnug, að styrkleiki samtakanna
er kominn undir áhuga hvers einstaks
félaga og starfi hans.
Reykjavík í júlí 1959.
Sigursveinn D. Kristinsson.
NÁLAUGAÐ
Hlustaðu á sólaruppkomuna
hlustaðu bróðir
á hróp þinna bræðra
utanaðkomandi sos óþarft
þetta ert þú og ég
veldu sjálfið
veröld með hverfulum breytileika
samvizka á fjallstindi
köntuð kúla í sívalning
líkamlega frjálsi maður
komdu vinur til hjálpar
barátta vor er þörf
komandi og verandi kynslóða
ekkert er oss ómáttugt
sé samstarfið sterkt
vinsemd og hvatning
oss kemur til starfa
og sjálfsbjargar.
S. E. A.
2 SJÁLFSBJÖRG