Sjálfsbjörg - 15.09.1959, Side 17

þjáning, hver gleðistund — allt, allt, nota
ég, til að byggja upp. Öll blómin, sem þú
hefur elskað, munu prýða garðinn þinn.
Engu verður glatað, vertu viss um það.“
„Þú hlýtur að vera Guð,“ sagði litla
stúlkan, „fyrst þú ert svona máttugur. En
ertu langt kominn með húsið.“
Þá brosti maðurinn dásamlegi og dró úr
barmi sínum litla skuggsjá. Litla dalastúlk-
an leit í hana. Og sjá, þarna var undur-
fallegt hús nær fullsmíðað. Og systur henn-
ar, sem farnar voru, brostu til hennar.
mildu, hlýju brosi.
En þá féll litla stúlkan á kné og faðmaði
fætur mannsins dásamlega og sagði. „Þú ert
Guð. Þakka þér fyrir húsið mitt, Drottinn
minn og Guð minn.“
F.n allt í einu hvarf maðurinn dásamlesfi
o
og litla stúlkan sat eftir á steininum.
En hvað þetta var fagur draumur. Guð
gefi henni kraft til að vera svolítið bjart-
sýnni í framtíðinni.
Eva Hjálmarsdóttir.
NÚ E R V 0 R
Nú er mál að vakna vinna
verða á fætur, störfum sinna,
verkefni er ei vandi að finna
víst er margt sem gera skal,
út við sjó og inn í dal,
elju megum aldrei linna.
ísland kallar sprund og hal.
Sé ég yfir sæinn bláa
svífa fugla vængjafráa,
yfir falda öldu háa
enn skín sól því nú er vor.
Enn eru stigin auðnuspor.
Marga áttu ísland knáa
unga menn með hug og þor.
St.
EVA HJÁLMARSDÓTTIR
Eva Eljálmarsdóttir er fædd í Stakkahlíð
í Loðmundarfirði, 16. nóv. 1905. Þar lifði
hún ljúfa bernsku til 10 ára aldurs. Þá
kennir hún lasleika, sem bregður nokkr-
um skugga á líf hennar og 12 ára gömul
varð hún krampaveik og upp frá því svo
þróttlítil, að hún gat með veikum mætti
staulazt um. Dálítið gat hún unnið í hönd-
unum, til gagns og gamans, allt til 33 ára
aldurs. Þá varð hún fyrir þungu áfalli, með
þeim afleiðingum, að hún hefur ekki stig-
ið í fæturna síðan. Útlimir allir lömuðust.
Talfærin einnig verulega. í rúmlega einn
og hálfan áratug hefur hún verið algerlega
ósjálfbjarga, að því undanskildu, að hún
hefur með hægri hendi getað flett blöðum.
Það hefur verið henni ómetanlegt til sjálfs-
bjargar við lestur, en hún hefur ekki getað
borðað hjálparlaust, ekki skrifað.
Með eigin hendi skrifaði Eva frumrit að
þeim sögum og ljóðum er birtust í „Hvítir
vængir“ 1946 og „Það er gaman að lifa“
1947, en bækurnar „Paradís bernsku minn-
ar“, „Margt er srnátt í vettling manns“ og
„Á dularvegum“ eru frá fyrstu hendi af
öðrum skráðar.
Sr. Sveinn Víkingur á mestar þakkir fyrir
þá miklu liðveizlu, að búa handritin undir
prentun, sr. Jón Auðuns að einni bókinni.
í handriti á Eva efni í sjöttu bókina
„Mót hækkandi sól“.
Dr. Helgi Tómasson, sem þekkti Evu og
lífskjör hennar manna bezt, lét svo um
mælt, að bækurnar hennar „væru krafta-
verk“.
G. M. P.
Læknirinn: „Þessar svefntöflur endast yð-
ur í sex vikur“.
Sjúklingurinn: „En hamingjan góða! Ég
hef ekki tíma til að sofa svo lengi“.
sjálfsbjörg 15