Bjarmi - 01.12.2016, Síða 6

ÞAÐ
HLJÓMAÐI ÞVÍ
SPENNANDI
TÆKIFÆRI
ÞEGAR OKKUR
BAUÐST
AÐ HAFA
UMSJÓN MEÐ
EYFJÓLFS-
STÖÐUM
með
auglýsingum um
lausar kennarastöður „úti á
landi". Það hljómaði þvt sem spennandi
tækifæri þegar okkur bauðst að hafa
umsjón með Eyjólfsstöðum samhliða því
sem losnaði rúmlega hálf kennarastaða
Nýgift
allir að nota sömu áherslur í uppeldinu og
spennustigið varð nokkuð hátt um tíma.
En það var nú eiginlega líka það sem vakti
fyrir þeim sem reka þessa miðstöð. Þau
vissu að aðstæður okkar væru þannig að
það myndu koma upp vandamál og þau
urðu síðan okkar verkefni. Þetta var alls
ekki auðvelt ár en að sama skapi mjög
lærdómsríkt. Hugmyndin er í sjálfu sér
mjög einföld. Það er í raun ekki fyrr en við
setjum einstakling undir mikið álag sem við
sjáum hvaða mann viðkomandi hefur að
geyma. Og þegar við höfum fellt grímuna
og erum kominn inn að beini getum við
farið að breyta því eina sem skiptir máli og
við getum breytt - okkur sjálfum."
AFTUR TIL ÍSLANDS
Eftir þetta lærdómsríka ár í Þýskalandi
kom þau Aðalsteinn og Cornelia aftur heim
til íslands og hann skráði sig í kennaranám
við Háskólann á Akureyri. „Við vorum
ákveðin í því að flytja í fámennt byggðalag
um leið og náminu lyki
og fylgdumst
spennt á
h v e r j u
vori
við Hallormsstaðaskóla. Við höfðum jú
sterkar taugar til Eyjólfsstaða og sáum að
staðurinn gat vel fallið að þeim hugsjónum
sem við gengum með í maganum. Það
voru okkur því mikil vonbrigði, já og í raun
áfall, þegar við urðum að viðurkenna að
við gátum ekki sætt okkur við þær breyttu
áherslur sem komu fram eftir að staðurinn
starfaði ekki lengur undir merkjum UFMH
heldur varð hluti af lítilli fríkirkju í Reykjavík.
Það tók okkur mörg ár að vinna okkur
úr þessu áfalli og aftur þar fengum við
margoft að reyna handleiðslu Guðs og
blessun. Það getur óneitanlega verið erfitt
að upplifa sterka höfnun frá trúsystkinum
sínum, útilokun og í raun fordæmingu, eins
og við gerðum, en þá var gott að finna
og halda í fyrirheit Guðs um að hann snýr
aldrei við okkur bakinu, hann skilur okkur
aldrei eftir ein. Með Guði og í Guði gaf hann
okkur frelsi og svigrúm til þess að vinna
úr hlutunum á okkar forsendum, hann
gaf okkur þann tíma sem við þurftum og
skapaði eins í kringum okkur það umhverfi
og þær aðstæður sem við þurftum á
hverjum tíma.“
NÝ BYRJUN
Þau hjón segja að þó svo áhugi þeirra til
þess að vera virk í kristnum söfnuði hafi
dofnað mikið við þessa reynslu þá hvarf
sú hugsjón þeirra, að skapa sér heimili
þar sem rými væri fyrir aðra að koma
og byggjast upp andlega, ekki úr huga
þeirra. „Fljótlega fór bæn okkar til Drottins
aftur að hljóða í þá átt að hann yrði að
sýna okkur þennan stað. Einar dyr hefðu
lokast og hann yrði að opna aðrar. Það
var svo vorið 2001 að við fréttum að til
stæði að ríkið myndi auglýsa útboð á jörð
í Reykjadal. Við gerðum okkur ferð til að
skoða og komumst að því að staðurinn
uppfyllti ekki bara það sem við töldum að
hann þyrfti heldur féll hann einnig að öllum
óskum okkar - langt fram yfir það sem
við höfðum þorað að biðja Guð um. I fullu
trausti þess að hér væri kominn sá staður
sem Guð hefði ætlað okkur sögðum við
upp húsnæðinu sem vorum með á leigu,
sögðum upp störfum okkar, pökkuðum
6 | bjarmi | desember20i6