Bjarmi

Árgangur

Bjarmi - 01.12.2016, Blaðsíða 62

Bjarmi - 01.12.2016, Blaðsíða 62
fyrst í gegnum heilann. Viðbrögðin koma sem sagt fyrst og hugsunin eftir á öfugt við höfuðfólkið. Það endurtekur gjarnan sömu vitleysurnar. Það er upptekið af spurningum sem tengjast valdi og réttlæti og lítur á lífið sem vígvöll. Þess vegna er því mikilvægt að vita hver ræður og hefur völdin. Utan frá séð virkar það sterkt og sjálfsöruggt en undir niðri þjáist það af sífelldum efa um sjálft sig. Það stjórnast af gremju sinni og er í litlum tengslum við ótta sinn. Reiði er sú tilfinning sem er minnst beisluð og aðrar sárar tilfinningar umbreytast auðveldlega í reiði. NÍU PERSÓNULEIKAR Þegar við reynum að finna út hvaða persónuleikategund við séum er nokkuð víst að við finnum óþægindi og okkur finnst það vandræðalegt þegar við lesum lýsinguna á okkur sjálfum. Við forðumst nefnilega það sem við óttumst og ógnar okkur. Við höfum einnig ríka tilhneigingu til að verja sjálfsmynd okkar. Ásinn er með fullkomnunaráráttu. Hann er siðferðilega hugsandi, traustur, heils hugar og knúinn áfram af löngun til að lifa á réttan hátt, bæta heiminn og forðast mistök og skömm. Ásar horfa á heiminn út frá því hvað sé rétt og hvað rangt. Fólki ber að fara að settum reglum og sinna sínu af kostgæfni. Ásar koma strax auga á það sem er að og mætti betur fara og vilja bæta þar úr og hjálpa öðrum til þess að gera slíkt hið sama. Tilfinningalega heilbrigðir ásar fylgja sannfæringu sinni og búa yfir mikilli djörfung. Þeir veigra sér ekki við að fara gegn straumnum ef svo ber undir. Veikleiki þeirra er hins vegar tilhneigingin til að dæma aðra hart sem og sjálfa sig. Ásar verða auðveldlega fyrir vonbrigðum með annað fólk því þeir upplifa gjarnan að það bregðist þeim. Þeir þurfa að losna undan fullkomnunaráráttunni og tileinka sér þolinmæði Jesú gagnvart brestum annarra. Tvisturinn er hjálpari. Hann vill að aðrir þarfnist hans. Tvisturinn er hlýr, umhyggjusamur og gefur mikið af sér. Hann er knúinn áfram af þörf fyrir að vera elskaður og að fólk þarfnist hans. Hann forðast að horfast í augu við eigin þarfir. Tvistar lifa fyrir það að þjóna öðrum. Þeir fylgjast með og vita jafnvel betur en viðkomandi hvers hann þarfnast, og eru með lausn eða bjóða fram hjálp áður en spurt er. Þeim líður betur með að gefa en þiggja. Óþroskaðir tvistar hafa fyrst og fremst þörf fyrir að aðrir þarfnist þeirra og þjóna því oft öðrum, ef svo má segja, í eigin þágu. En dyggð þeirra er augljós og þegar heilbrigði ræður og sjálfsþekking geta þeir þjónað öðrum af mikilli fórnfýsi án þess að þarfnast nokkurs þakklætis eða hróss í staðinn. Tvistar geta lært að þeir hafi sjálfir þarfir. Þeir þurfa að meðtaka að í Jesú eru þeir elskaðir og mikils metnir af Föðurnum um leið og þeir vaxa í þjónustu sinni án þess að vænta neins í staðinn. Þristurinn er framkvæmdaglaður. Hann álítur sig vinna verkin hraðast og best. Þristurinn er árangursmiðaður og meðvitaður um ímynd sína. Hann er með allan hugann við verkefnin sem þarf að inna af hendi. Hann er knúinn áfram af þörf fyrir árangur og forðast með því mistök. Þegar þristurinn vill ná árangri er mjög líklegt að honum takist það. Velgengni er honum mikilvæg og mistök ferleg. Hann getur gripið til þess ráðs að leika og þóst vera færari og betur að sér en hann í raun er. Veikleiki hans er að vinna of mikið og að líta á samskipti við annað fólk sem verkefni til að ná árangri. Dyggð þristsins er trúmennska. Heilþrigðir þristar sýna mikla hollustu. Þeir velja heiðarleika framar árangri. Þeir hafa lært mikilvægi hvíldar og að takmarka þá stjórnun sem hlýst af tölvupóstum og símum. Þannig geta þristar lært að verðleikar þeirra eru ekki bundnir árangri og fundið sanna hvíld í Jesú Kristi frá verkum sínum. Fjarkinn er einstaklingshyggjumaður. Hann lítur á sig sem sérstakan og er sannfærður um að vera öðruvísi en aðrir. Fjarkinn er upptekinn af stfl, er rómantískur, skapandi og næmur. Hann forðast hversdagsleika og það sem er venjulegt. Hann lætur stjórnast af tilfinningasemi og hefur mikla þörf fyrir að aðrir skilji hann. Hann er í stöðugri leit að sannri upplifun og því sem er ekta. Veikleiki hans felst í ýktri naflaskoðun en einmitt vegna hennar sér hann ranglætið í eigin fari mjög vel, eins og annarra. Fjarkar geta lært, að þótt þeim finnist fólk misskilja sig, þá sér Guð þá og þekkir og á þann hátt geta þeir tileinkað sér miskunnsemi Jesú, í stað þess að líta niður á það. Heilbrigður fjarki getur hjálpað fólki og samfélögum að átta sig á og að setja orð á tilfinningar allt frá gleði til sorgar. Hann kann einnig að sýna þolinmæði í þrautum og hefur þroskað með sér leið til að koma sér út úr sjálfsvorkunn. Fimman er rannsakandi, laustengd fólki og út af fyrir sig. Hún er knúin áfram af þekkingarþorsta og djúpri þörf fyrir sjálfstæði. Fimman les leiðbeiningar og handbækur og pælir í öllu. Hún treystir hugsunum sínum frekar en tilfinningum. Sjálfsmyndin byggir á því að skilja samhengi alls og gera þann skilning að sínum. Fimmur njóta þess að velta vandamálum fyrir sér löngu áður en það er tímabært. Þeim hættir til að draga sig til baka frá fólki og hugsa og greina alla hluti. Sú tilhneiging getur virkað á fólk sem afskiptaleysi. Þroskaðar fimmur tjá elsku sína gjarnan með því að greina og leysa vandamál, draga úr spennu og draga allt sem hulið er fram í Ijósið. Verk þeirra skipta oft miklu fyrir heilu samfélögin. Innan guðfræðinnar eru verk þeirra gjarnan meistaraverk þar sem þær tengja hina ýmsu þætti Biblíunnar saman og draga fram fjársjóði sem aðrir sjá ekki. Fimmur geta þroskað með sér gjafmildi í samskiptum við aðra í stað þess að vera inni í sér, uppsvelgdar í sínu. Sexan er efasemdamanneskja. Hún ímyndar sér gjarnan hið versta enda knúin áfram af ótta og stöðugri leit að öryggi. í huga sexunnar er heimurinn hættulegur. Sexur taka ekki skjótar ákvarðanir því slæmar ákvarðanir geta haft hræðilegar afleiðingar í för með sér. Þær taka helst ekki áhættu því ófyrirsjáanlegar aðstæður eru hættulegar og ástæða til að forðast þær. Sexur geta sýnt mikla hollustu og halda sér trúfastar á sínum stað, því það er öruggast. Þær eru bæði trúar og tryggar, standa stöðugar og skjóta rótum. Þær forðast gjarnan aðstæður og fólk sem truflar fastar 62 | bjarmi | desember2oi6
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Bjarmi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.