Bjarmi - 01.06.2017, Síða 29

legra trúarbragða sú sama eða svipuð
fyrir kristið fólk og kirkjuna. Sömu þættir
vilja aftur og aftur blandast kenningu
kirkjunnar. Þar eru bæði villuráfandi
trúrækni mannsins og tilraunir djöfulsins
að leiða okkur afvega aðalógnin. Þegar
boðun kirkjunnar snýst um það sem
maðurinn á að gera til að frelsast,
þegar þagað er um kross Krists, leiðir
boðskapur kristinnar kirkju í jafnmikla villu
og önnur trúarbrögð. Lúther ásakaði eigin
páfa í eigin kirkju á sfnum tíma fyrir að vera
antikristur vegna þess að hann sá þetta
gerast.
Kirkjan þarf því stöðuglega að vera
í siðbót. Það hefur enga þýðingu að
finna upp nýjar kenningar, sem við
höldum stundum fram sem túlkun fyrir
samtímann, án þess að snúa sífellt til baka
til boðskaparins um Krist og það sem hann
hefur gert - og láta það móta okkar kristna
samfélag.
I stuttu máli getur trúrækni sem
leiðir í villu verið alls staðar, samkvæmt
Lúther. Þess vegna þarf að boða öllum
fagnaðarerindið um Krist, bæði innan
kristinnar kirkju og utan kirkjunnar - einnig
þeim sem aðhyllast önnur trúarbrögð.
Aðeins í Jesú Kristi er guðssamfélag sem
frelsar.
Þýtt úr sænska blaðinu Budbáraren
nr. 3 , 2016 og birt með góðfúslegu leyfi
útgefanda, EFS. Þýðing: RG.
bjarmi | júní 2017 | 29