Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1963, Blaðsíða 28
§4.43.
XXIV
i 137 udelukkende bruges latinsk f, et tegn som i samtidens islandske di-
plomer kun forekommer sporadisk i latinske ord.
4.44. Nr. 174 er skrevet i Vestm. 1420. Felgende kendetegn kan
anferes:
ey skrives oy og œ skrives 0. - bæði skrives badhe (174.12). - Der er
lydábning i sek og mek (174.7,9). - Der skrives hyelperethe (174.11) (<mnt.
helperede). — Svarabhaktivokalen er e. — t dobbeltskrives i vetter (174.2,5)
og vttan (f. eks. 174.16) som ogs& skrives vden (174.11). — Kasussystemet er
nogenlunde bevaret, dog »a vaara tru sanninda ok æro« (174.13-14).
4.45. Nr. 180 er skrevet i Brautarholt, Kjós. 1420.
ey skrives 0 i hora (180.1), men y i hyrdom 180.3. — au skrives normalt au,
men o i broterholte (180.3). — Brydningsdiftongen skrives iæ i siælfuom
(180.15), og der skrives hielpreidhe (180.14), jfr. § 4.44. - hafuer uden i-
omlyd (180.9.) - Der skrives o for u i sonnan (180.1) og somera (=sumri)
(180.10). - kong- skrives kung- (f.eks. 180.4). - adj.-endelsen -ligh- er som
regel opr. skr. leigh- men rettet til lligh-. - Svarabhaktivokalen abbrevieres,
men oploses som e i overensstemmelse med brugen af samme abbreviatur
i andre tilfælde. - Bojningsendelseme er ret uregelmæssige, f.eks. »j wares
nadhigar herra kimgsins vald« (180.10).
4.46. Nr. 186 er skrevet 1422, ogsá i Brautarholt.
Her skrives y for au i bryterholte (186.5) og io i liogerdagen (186.5), jfr.
Johs. Brondum-Kielsen, Gammeldansk Grammatik I § 183, Anm. 3. — hafom
(186.2) , allom (186.4) uden u-omlyd, men monnom (186.1). - Jprð skrives
jærd (186.3,4). - Præp. um skrives om (f. eks. 186.2) - vitterleight (186.1),
jfr. § 4.45. - Skrivem&den ouslandz (186.3) genspejler muligvis den islandske
diftongering af ó. - Svarabhaktivokalen oploses som e i ligger (186.3). -
Bojningssystemet vakler, s&l. »alle þan rett« (akk. 186.2), »þan halfua Jærd«
(akk. 186.2-3).
4.47. Nr. 189 er skrevet 1423 pá Möðruvellir i Eyjafjörðr.
Her skrives ey som 0y i hoyra (189.1) men 0Í i hoirdom (189.4), hoira
(189.6), liQÍrande (189.10). - Der er lyd&bning i þagar (189.6,9). - Progressiv
i-omlyd ses i biemasson (189.2) og þorbiernarson (189.4). - i skr. y i eyafyrde
(189.3) , æiæfyrdi (189.11). — Svarabhaktivokalen oploses som e foran r og
skrives e i logliget (189.7). - Vokalismen i tryksvage stavelser er noget
uregelmæssig, f. eks. læsæ (=lesa) (189.7), j modra ualla (189.10-11).
De 4 sidstnævnte breve er palæografisk beslægtede, og kong Eriks
kapellan, Hannes Pálsson, optræder i dem alle med undtagelse af
nr. 186, som er udstedt af biskop Jón [Tófason], jfr. § 4.3.
4.48. Nr. 263 er skrevet pá Þingeyrar 1437.
Sprogformen er norsk med enkelte islandismer (jfr. Hægst. p. 136). Der skri-
ves s&ledes f.eks. hreinlifrar (263.4), men reinlifua (263.6). - ey er monofton-
geret i hórdhum (263.3), höra (263.13), men skrives ey i de isl. stednavne
reynines (263.3) og þingheyrom (263.16). - au er monoftongeret i klostr-