Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1963, Blaðsíða 486
414
stendur á. Er þetta allt i nærverande delineation sett ad gatu, og i liking annarra
biskupa innsigla; enn óllu ódru á effigie ber saman vid originalinn. Á vinstre
Sidu jnnsiglesins er róndin brotin og bökstaferner burtu, þar sem þá vantar i
þessa delineation. Er annars audgieted til ad inscriptio hefur so heil vered sem epter
fylger: [S LA]VRENCII DEI G[RACIA H]OLENS[IS EPI]SC[OPI].« Segl
nr. 2 findes afbildet i AM 217, 8vo, f. 157r, med folgende beskrivelse f. 156 og 159
med skriverhánd: »Þetta er jnnsigle Gudmundar Áböta at Þingeyrum riett afrissad
epter originalnum, sem hánger under Sáttarbrefe Laurentii hölabiskups og nefnds
Áböta, áhrærande biskupstiunda controversiam. Er nefnd Sáttargiórd daterud á
Hölum i Hialltadal þrim nöttum epter Krossmessu á vorid 1326. og liggur á þing-
ejrrum medal Klaustursins brefa. Umm original-jnnsigled er þad ad seigia, ad af
þess efra hluta eru, allt umm kring, brotnar randernar, allt innad innra hringnum,
og er so þar med burtu: ultima pars Scripturæ, Krökur bagalsins, apex innsiglessins,
og prima pars Scripturæ allt nidur ad S. Framar er kollur Ábötans slitenn, og þar
af öski'r ordenn, so övist er, hvert su rakada Corona er riett giórd, og kynne jafn
liklegt vera, ad hárgardurenn geinge allt umm kring hófuded continué, og eckert
urrakad i Kollvikunum. Enn in Summo capite er audsynelega hófuded hárlaust.
Fyrste bökstafurenn framan til, sem lesinn verdur, er audsynelega nedan af S. Hiner
bökstafemer eru alskirer, so vel sem allt annad i Jnnsiglenu nedan til, og óll effigies
Abötans. Umm Jnscriptionem Synest audráded ad hun hafe vered: [S (eda SIG.)
ABBATI]S. THINGERENSIS. MON[ASTERII]«.Hertil fejer ÁM med egen hánd:
»erensis stendur skírt, en ecki eyrensis. ne postea dubitem.«
Et par mindre huller odeJægger eet bogstav og beskadiger enkelte andre; hullerne
synes at være tilkommet efter udforelsen af apogr. nr. 441. 1 laurencius, her og
andre steder kunne der evt. læses t i stedet for c i dette navn. miskunn2, ab-
breviaturen ligner mere en er/ir-abbreviatur end nasalstreg. 9 Eilifr, r abbre-
vieret ved en er/ir-abbreviatur.
1340, 3. august.
[Hún.?]
Þjóðskjalasafn íslands, Þingeyraklaustursbréf. DI II nr. 474.
1 Ollom monnum þæm sem þetta bref sia edr heyra. senda.
benedict kolbeins. son. bessi prestr. þorst | 2 einn boowdi a
mastodum. finnbiornw þorsteinn einars s(on). olc einar olafss(on).
Q(uediu) G(uds) ok sina// ydr se kun | 3 nigt at þaer lidit uar
íra hegat burbk uors herra iku x* þusundrat þriu hundrat ok
fiorati | 4 gher ara ásunnudhag erm nesta epter olafs M(essu)
fyrri.//uorum mer j hia a þyngeyra sawdi j 5 ok hoHsaum hanndlag
þeirra herra biarnar abota. ok arna boonda fra boorg// medr þeim
formala | 6 benedicz boonda// at hualreka olc uidar utfaall oss a