Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2020, Side 31

31
KAFFIDAGUR
SIGLFIRÐINGAFÉLAGSINS
Balda litla á göngutúr við Sigló-
sport. Málverk eftir Arnfinnu
Björnsdóttur, Abbý.(Í eigu KLM)
Guðmund Hólmkelsson man ég
ekki eftir að hafa séð þótt foreldrar
hans, Keli og Jósefína, byggju ská
á móti okkur. Það var mikið ágætis-
og rólegheita fólk sem ól upp hana
Sjöbbu, dótturdóttur sína, Sjöfn
Eyfjörð, góða vinkonu Ingu systur
minnar. Þau voru í Aðventista-
kirkjunni sem margir muna eftir.
Fallegt hús beint á móti okkar, sem
endaði sem bílskúr, svo rifið.
Eitt af fáum húsum sem ég kom
aldrei inn í var húsið hans Varða,
byggingafulltrúa bæjarins, efst í
brekkunni við hliðina á Immu og
Guðmundi. Syni þeirra man ég
ekki eftir, honum Stebba Varða
eins og Jonni og Tóta kölluðu hann.
Ekki hef ég forsendur til að muna
eftir Héðni Skarphéðinssyni því
hann flutti til Keflavíkur ásamt
sínu fólki árið 1952. Á Siglufirði
bjuggu þau á Hverfisgötu 5 syðri
hluta. Elín hét móðir hans og varð
ekkja árið 1941 þegar maður henn-
ar lést úr berklum. Þegar hann féll
frá voru bræðurnir þrír, Gunnar,
Héðinn og Njáll á aldrinum 4ra-
9 ára og systirin, Guðrún, eins árs.
Þær eru margar örlagasögurnar.
Svona er þetta nú. Ýmsum kann
að þykja þessar minningar mínar
léttvægar um negrakossa, tyggjó,
kaffi og smákökur. Þær eru bara
mínar. Ekkert er þó léttvægt við
fólkið sem nefnt er, allt gæðamann-
eskjur sem létu sér annt um aðra.
Það er mikið í tísku þessa dagana
að eiga að lifa í núinu en það er
öllum hollt að endurvekja góðar
minningar þótt þær séu ekkert stór-
fenglegar og hafi ekki haft áhrif á
heimsmyndina. Gott fyrir heilann
og sálina

Andlát Kidda bróður hans sem
drukknaði í sundlauginni var öll-
um áfall. Þóru/Tótu heyrði ég í
nýlega hún er hress eins og alltaf.
Hann Þráinn var sonur Immu og
Guðmundar sem bjuggu efst á Há-
veginum. Höfðu þar kindur og
eina kú. Í minni mínu voru kind-
urnar í kjallaranum hjá þeim. Ég
átti nokkuð oft erindi þangað, man
bara ekki hver þau voru. Immu
fannst ég bæði lítil og horuð og
kappkostaði að bæta úr því með því
að gefa mér spenvolga nýmjólk úr
henni Lóló. Mér fannst hún ekki
góð en lét mig hafa það. Hjá þeim
bjó hún Balda sem var kölluð
Balda litla. Hún hafði herbergi
uppi á lofti. Snyrtilegasta herbergi
sem ég hef á ævinni séð. Hún átti
skrautmun sem ég gat endalaust
horft á. Glerkassa/búr með fugli
sitjandi á grein inni í. Hvar í ósköp-
unum hún hefur fengið hann á
þessum tíma er stór spurning.
Aðra þekki ég lítið sem ekkert.
Las mér til um hann Kristin en
hann var sonur Gísla á bóka-
safninu. Gísli missti konuna
frá 5 börnum árið 1943, þegar
Kristinn er 8 ára og það yngsta
nýfætt. Börnunum var komið í
fóstur, nema Kristni sem var áfram
hjá föður sínum en dvaldi samt
öðru hverju hjá fólki í bænum. Þar
held ég að Helgi og Guðbjörg komi
inn um tíma. Kristinn fór síðar í
fóstur frammi í Eyjafirði á sama
bæ og systir hans, yngsta barnið.
EKKERT Siglfirðingakaffi vegna Covid-19