Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2020, Blaðsíða 13

Siglfirðingablaðið 13
fyrir fótgangandi milli Brekkunnar og bæjarins.
Frá stígnum var líka hægt að fara inn á steyptan pall
eða verönd sem gekk inn í brekkuna út af annarri
hæð á húsi Gests.
Steikt kex og sinubruni
Við Gummi vinguðumst við Guðnýju, konu
Gests. Fórum oft með ruslið fyrir hana út í tunnu á
veröndinni og fengum kexköku að launum.
Eitt sinn datt okkur í hug að steikja kexið. Við
kveiktum í sinuþúfu í brekkunni fyrir neðan hús
Stjána tíkalls, sem svo var nefndur, og lögðum
kexin á eldinn. Eldurinn læsti sig brátt í niðurnídda
girðingu með gamalli síldarnót sem var nærri. Varð
allmikið bál og kolsvartur reykur.
Fólk úr nærliggjandi húsum þusti út með fullar
vatnsfötur og slökkti eldinn en við hlupum burt
skíthræddir. Seinna um daginn skoðuðum við
sviðna jörðina skömmustulegir. Gummi greip annað
kexið sem var þarna ennþá og smakkaði á því.
„Ekki sem verst,“ sagði hann og hló og þar með var
skammarstrikið gleymt.
Fullbúinn Brekkugutti
Nokkuð langt bil er á milli Hóla og næsta húss
neðan Lindargötu sem nefnt er Nefstaðir og stendur
gegnt Búðarhóli. Þarna á götunni stóðu strákarnir
stundum seinni part dags eða um helgar og skutu úr
teygjubyssu upp í loftið og niður á síldarbryggjurnar
í þeirri von að enginn væri þar á ferli!
Það rifjast líka upp að þarna fyrir neðan, í sundinu
milli Sjómannaheimilisins og steingarðsins við
Hóla, óx hvönn. Rör gert úr stilk hvannarinnar var
kjörið til skjóta úr þurrkuðum baunum. Við fylltum
munninn af baunum og skutum hver á annan. Þá
var sagt: „Þú ert dauður“. Og svarið kom: „Nei, þú
ert dauður, ég skaut þig fyrst!“
Teygjubyssur og hvannarrör voru algeng eign
Brekkugutta en það leyndist fleira í vösum þeirra.
Sterlingspund og annað klink var nauðsynlegt þegar
farið var í stikk. Einnig var gott að eiga vasaljós
þegar farið var í fjallið eftir að dimma tók. Það var
sem sagt margt sem fullbúinn Brekkugutti þurfti að
hafa á sér og er hér ekki allt upp talið.
Talandi um vopnaburð þá áttu einhverjir eldri
strákanna loftriffil og skutu óþarflega nálægt okkur.
Hús Fljótamanna
Nefstaðir voru fyrst í eigu Jónasar Jónssonar sem var
frá samnefndum bæ í Stíflu í Fljótum. Sonur hans,
Valtýr og Flóra kona hans, bjuggu þar um tíma.
Þeirra sonur Jónas, alltaf kallaður Nóni, vinur minn
og bekkjarbróðir. Gunnlaugur, eldri bróðir Jónasar,
var leikfélagi Simma og makker í bridds í Gaggó.
Nóni fluttist snemma að Túngötu 1 en hélt tryggð
við Brekkuna. Kunnugir segja að Valtýr hafi verið
besti briddsspilari á Siglufirði, bæði fyrr og síðar,
og þótt víðar væri leitað. Einar Páls, félagi í KV, bjó
um tíma á Nefstöðum en ég man best eftir honum á
Hávegi 3.
Horft yfir bryggjurnar frá Brekkunni. Til vinstri, neðan
Lindargötu, er steypti veggurinn um garðinn við Hóla
með steinkúlunum. Fyrir miðri mynd sér í þakið á gömlu
prentsmiðjunni við Suðurgötu en nýja prentsmiðjuhúsið reis
1958. Til hægri sér í endann á Holunni, leiksvæði okkar
Brekkugutta.
Myndina tók Jónsteinn Jónsson.