Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt 2020, Qupperneq 16

Siglfirðingablaðið16
liðtækur í leik Brekkuguttanna.
Ég fluttist að Hverfisgötu 5a, líklega 1956. Haukur
Magnússon kennari og Erla Finnsdóttir, frænka mín,
komu þá í Hverfisgötu 1.
Á Hverfisgötu 5b bjó Alfreð bakari, þýskur að
uppruna. Sonur hans, Kalli bakarans, var nokkrum
árum yngri en ég en stóð sig ótrúlega vel í íþróttum
á vegum KV.
Alfreð rak sælgætisgerð í kjallaranum og seldi
ýmislegt slikkerí. Strax á útborgunardegi
vasapeninga bankaði ég uppá hjá Alfreð og keypti
súkklaðihúðaða stöng.
Skothvellur í matjurtakassa
Á heimili mínu var skákborð og taflmenn. Einn
taflmaðurinn var riffilskot sem frændi minn hafði
dregið upp úr vasa sínum þegar eitt hvíta peðið
týndist. Skotið fylgdi taflmönnunum síðan. Við
bræður lærðum mannganginn með þessu riffilskoti.
Við áttuðum okkur svo á því, eftir að hafa horft
á eina kábojmynd í bíó, að púður væri í skotinu.
Gaman væri að heyra hvellinn þegar það spryngi!
Við settum skotið í hálftóman eldspýtustokk
ásamt kertisstubb með löngum kveik sem
stóð út úr. Fórum síðan með „sprengjuna“ í
tóman matjurtakassa á nærliggjandi lóð og
kveiktum á kertinu. Eftir skamma stund fuðraði
eldspýtnastokkurinn upp og skotið sprakk með
háum hvelli.
Krakkar á bílpalli
Á móti Hverfisgötu 5 bjó Jóhann Þorvaldsson,
faðir skógræktrar í bænum, kennari og
bindindisfrömuður. Jóhann stjórnaði Barnastúkunni
Eyrarrós með myndarbrag í áratugi. Í sama húsi bjó
Páll Erlends, söngkennari og organisti. Hann kenndi
krökkum meðal annars að syngja keðjusönginn „Sá
ég spóa“ sem lifir enn á vörum gamalla Siglfirðinga
þegar þeir bresta í söng.
Að Hverfisgötu 6 bjó Jói Valda vörubílstjóri. Við
krakkarnir fengum stundum far hjá Jóa í bæinn. Þá
stóðum við eða sátum uppi á vörubílspallinum, oft
mörg saman. Þetta þótti sjálfsagt í þá daga en væri
ekki leyft nú á tímum barnastóla og bílbelta.
Sonur Jóa var kallaður Steini litli. Hann var alls ekki
smávaxinn eftir aldri en fékk viðurnefnið held ég til
aðgreiningar frá tveimur eldri strákum á Brekkunni
sem báru sama nafn.
Kýldi lengst af öllum pöbbunum
Dísa Rögg bekkjarsystir mín bjó í Hverfisgötu 9
um tíma og gegnt henni á Hverfigötu 8 var Fríða
Ragnarsdóttir, önnur bekkjarsystir mín. Fríða talar
fallega um föður sinn í minningargrein en lýsir um
leið leikjum barna á Brekkunni:
„Hann kýldi líka örugglega allra lengst af öllum
pöbbunum í „slábolta“ á Hverfisgötunni á Siglufirði,
beint fyrir neðan Aðventistakirkjuna, sem hann
keypti og notaði fyrir geymslu og verkstæði. Þá sá ég
að maður verður aldrei of gamall til að leika sér.“
Ráðherraefni á Brekkunni
Að Hverfisgötu 11 var eitt af hinum barnmörgu
heimilum á Brekkunni. Þar bjó Jóhann Möller
bæjarfulltrúi og Helena, kona hans. Dóttir hans
Jóna var skólasystir Simma. Bróðir hennar Kristján
er tveimur árum yngri en ég. Ekki man ég að mikið
Þessa mynd, sem líklega er tekin 1966, setti Leó R. Ólason á
siglo.is fyrir nokkrum árum ásamt þessum myndatexta: „Á þessu
sýnishorni af tegundinni „Brekkuguttum“ má sjá eftirfarandi
talið frá vinstri. Heiðar Elíasar, Birgir Óla (Geirs), Skúli
Jóhannsson, Hemmi Jónasar, svo koma tveir óþekktir, Guðni
(fyrir aftan) og Jóhann (fyrir framan) Jóhannssynir (Jóa Valda
og Ernu), Raggi Ragg trillukarl og göngugarpur, Óli Kára og
þessi litli á endanum er bakarameistarinn Kobbi Kára (eða
meistari Jakob).“
Gunnar Aðalbjörnsson á kassabíl fyrir framan Lindargötu 18.
Til hægri eru Nefstaðir og í fjarska Hólar. Myndina tók Arnþór
Þórsson, uppeldisbróðir Gunnars, í kringum 1964.