Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2019, Qupperneq 10

Siglfirðingablaðið10
um helgina. Biggi rölti yfir
Grundargötuna og við horfðum
á eftir honum fara inn til Matta
og sáum að þeir tóku tal saman.
Eftir svolitla stund kom hann
til baka og sagði okkur að
Matti væri alveg til í að hengja
upp auglýsingu frá okkur um
Ketilásballið. “Ég sagði bara
hverra manna ég væri og þá var
þetta allt í lagi”, því Ingi Bald var
auðvitað réttu megin í pólitíkinni
að mati Matta.
Við gerðumst síðan aðstoðar­
menn Bigga þegar hann gerði
auglýsinguna. “Þetta verður alls
staðar bannað” sagði ég þegar
útlínurnar myndarinnar tóku
að skýrast á blaðinu. “Sjáum til”
sagði hann og kláraði myndina
og textann á ótrúlega stuttum
tíma. Síðan var beðið eftir að
einhver leysti Matta af, en þá
var farið inn með auglýsinguna
inn, hún hengd upp og mótmæli
afleysingamannsins kæfð í
fæðingu. “Matti var búinn að
lofa okkur þessu og sagði að þetta
væri í góðu lagi.” Auglýsingin var
gerð breiðan umbúðapappír og
var á annan metrar á hæðina. Það
dimmdi inni í sjoppunni þegar
hún var komin á sinn stað, en af
einhverjum ástæðum lét Matti
þetta yfir sig ganga. Hann vissi
svo sem að menn áttu að standa
við loforð sín en fannst kannski
að hann hefði verið plataður
svona pínulítið. Það var svo
Jóhannes lögga en ekki Matti sem
bað okkur að taka auglýsinguna
niður því það hefðu einhverjar
kvartanir borist frá bæjarbúum.
Hann taldi að sá möguleiki
væri fyrir hendi að hún væri
vitlausu megin við hina hárfínu
en ósýnilegu siðferðislínu sem
almennt var talin eiga að skilja á
milli smekks og smekkleysu. Biggi
varð við mjög svo kurteislegri
beiðni yfirvaldsins og tók
auglýsinguna niður en hún hafði
þá þegar vakið talsverða athygli og
umtal í bænum. Það voru hvort
sem er allir búnir að sjá hana og
nú gat sólin aftur farið að skína
inn í sjoppuna hjá Matta.
Hljómsveitarbíll, “nýr”
bassaleikari og Sjallaútgerð.
Við höfðum stundum átt í
svolitlum vandræðum með að fá
bíl til að aka okkur sem rúmaði
bæði hljómsveitina og allt hennar
hafurtask. Stundum hafði mestöll
innkoma helgarinnar farið í
að borga ferðakostnað en nú
skyldi verða breyting á. Guðni
Sveins sem var fæddur í janúar
var kominn með bílpróf, en ég
sem átti ekki afmæli fyrr en í
nóvember varð að bíða fram á
næsta vor þegar aftur var von
á bifreiðaeftirlitsmönnunum
frá Akureyri sem voru í þá
daga bæði skoðunarmenn og
prófdómarar. Bílpróf voru
nefnilega ekki tekin á Siglufirði
yfir veturinn í þá daga. Ég tók
út fermingapeningana mína og
með svolítilli viðbótaraðstoð
frá afa og ömmu gat ég keypt
Volkswagen rúgbrauðið af Inga
Láka bakara. Ökutækið sem til
þessa hafði aðallega flutt brauð og
kökur skyldi nú fá nýtt hlutverk
og flytja hljómsveit og hljóðfæri.
Sumarið 1972 fórum við að
sækja lengra en áður hafði þekkst
og við sömdum við Ragnheiði
sem rak Allann á Akureyri um
að við spiluðum þar aðra hverja
helgi þá um sumarið en þetta
var eini staðurinn sem gerði út
á sextán ára böll þar um slóðir.
Akureyrarævintýrið gekk betur
en við höfðum þorað að vona og
um haustið vissu flestir krakkar
í innanverðum Eyjafirði hverjir
við vorum því við höfðum gert
ágæt böll í Allanum um sumarið.
Þó svo að samkomulagið í
bandinu hafi yfirleitt verið með
ágætum, þá kom stundum upp
smávægilegur ágreiningur milli
manna eins og gengur. Einhverju
sinni á slíkri stund hætti Viddi og
fór með allt sitt dót af svæðinu.
Við gerðum í fyrstu ráð fyrir því
að þetta væri tímabundið ástand
því við áttum að spila eftir rúma
viku, en menn náðu því miður
ekki saman. Ég stakk þá upp
á því að ég keypti flotta Teisco
fiðlubassann sem var búinn að
vera lengi til sölu í Aðalbúðinni
og tæki við af Vidda. Ég væri
hvort sem er búinn að spila
með þvílíkum látum á vesalings
Yamaha orgelið mitt að flestar
nóturnar væru nú brotnar og
það væri næstum því ónothæft.
Þetta var samþykkt með semingi
en ég sagðist þá kaupa nýtt
orgel ef Viddi vildi koma aftur
sem gerðist reyndar ekki. Ég
keypti því næst fiðlubassann,
fór með hann heim og æfði
mig frá morgni til kvölds og var
búinn að eiga hann í rétta viku
þegar ég spilaði á fyrsta ballinu
sem bassaleikari. Einhverjum
árum síðar seldi ég Stebba Fidda
þennan fallega bassagítar og sá
hann ekki aftur fyrr en árið 2006
og þá í höndunum á nýjum
manni. Það var Stebbi Gauti
sonur Stebba Fidda sem stóð
þá uppi á pallinum við torgið
á Síldarævintýrinu og spilaði á
Teisco fiðlubassann sem ég hafði
keypt í Aðalbúðinni 33 árum
áður. Það var líklega Biggi Inga
sem var aðal hvatamaðurinn að
því að við tækjum Sjallann á
leigu um veturinn. Þar gátum við
æft, haldið party og látið öllum
Leó, Gummi Ingólfs, Biggi og Gummi
Ragnars. Þarna var Guðni farinn og
Gummi Ragnars kominn í staðinn.
Myndin er tekin í Sjallanum á Sigló
1973 og ljósmyndari er Róbert Guð­
finnsson.