Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2019, Qupperneq 19

Siglfirðingablaðið 19
ásamt eiginmanni og barni til
Lundar í Svíþjóð í framhaldsnám
í svæfingum og gjörgæslu og starf­
aði í áratug við Háskólasjúkra­
húsið þar. Hún gegndi stjórn­
unarstörfum á svæfingadeildum
og starfaði sem sérfræðingur á
gjörgæsludeildum, meðal annars
barnagjörgæslu við sjúkrahúsið.
Alma er með sérfræðiviður­
kenningar í svæfinga ­ og gjör­
gæslulækningum sem og í
heilbrigðisstjórnun auk doktors­
gráðu frá Háskólanum í Lundi
árið 1999. Þá er hún með
meistarapróf í stjórnun og lýð­
heilsu. Núna leggur hún stund
á nám í opinberri stjórnsýslu.
Frá árinu 2014 var Alma fram­
kvæmdastjóri aðgerðasviðs Land­
spítala auk þess að hafa um árabil
verið yfirlæknir á svæfinga­ og
gjörgæsludeildum spítalans. Hún
tók við embætti Landlæknis
1. apríl 2018. Alma er gift Torfa
Fjalari Jónassyni , hjartalækni, og
eiga þau tvö börn.
Lárus er fæddur 5. nóvember.
Þann dag var nýtt pípuorgel vígt í
Siglufjarðarkirkju og auglýsingar
bæjarblaðanna bentu til þess að
jólin væru að nálgast. Nóg var til
af málningu og metravöru og fólk
var hvatt til að fara að mála loft
og veggi og sauma jólafötin. Lárus
er 7. í röð 10 barna hjónanna
Lárusar J. Blöndal bóksala
(1912­2003) og Guðrúnar S.
Jóhannesdóttur (1923 ­ 2010).
Auk þessa hóps er einn hálfbróðir
föðurmegin. Þau bjuggu fyrst
í Blöndalshúsinu en síðar á
Hvanneyrarbraut 46. Lárus lauk
stúdentsprófi frá MA árið 1982
og embættisprófi í lögfræði frá
HÍ árið 1987. Hann er með
réttindi til málflutnings fyrir
héraðsdómstólum, Lands rétti og
Hæstarétti. Lárus hefur komið
mjög víða við í félagsmálum s.s.
verið í stjórn Íþróttasambands
Íslands frá árinu 2001 og for­
maður laganefndar ÍSÍ frá 1997.
Hann hefur verið í stjórn Lög­
mannafélagsins, í stjórn Eim­
skips, formaður Stjörnunnar, Í
samninganefnd Icesafe og for­
maður starfshóps um Hvít­
bókina. Í stjórn Mannréttinda­
stofnunar HÍ og í Áfrýjunarnefnd
samkeppnismála. Lárus er núna
forseti ÍSÍ og formaður Banka­
sýslu ríkisins. Hann er einn
eigenda Lögmannsstofunnar Juris
og sinnir þar lögmannsstörfum.
Hann hefur verið sæmdur gull­
merkjum ýmissa félaga og sam­
taka vegna starfa að málefnum
íþrótta. Þá var Lárus sæmdur
riddarakrossi hinnar íslensku
fálka orðu 1. janúar 2018 fyrir
störf í þágu íþróttahreyfingar­
innar. Lárus er kvæntur Soffíu
Ófeigsdóttur, íslenskukennara við
MK, og eiga þau 3 dætur.
Hvað kemur upp í hugann þegar
Siglufjörður er nefndur?
Arnfríður:
Mér finnst nándin í bænum vera
eftirminnilegust. Hún gat bæði
verið jákvæð og neikvæð. Við vorum
þarna öll saman, einangruð og
einhvern veginn römmuð inn. Við
vissum alveg þegar ekki var flogið,
ekki hægt að fara á bíl og allt ófært.
En maður gat farið allt innanbæjar.
Það voru ekki girðingar þar sem
var bannað að fara og það var
hægt að heimsækja vinnustaði
foreldranna. Að alast upp á stað
eins og Siglufirði fylgir ákveðið
öryggi. Það er til orðtak sem segir
að það þurfi heilt þorp til að ala
upp barn og það var upplifun
mín að svo hafi verið á Siglufirði.
Föður­ og móðurfjölskylda mín var
líka einstaklega samhent og mikill
samgangur. Kirkjulega starfið
byrjaði snemma hjá mér og var
mjög stór hluti af uppeldinu. Ég
var mikið í kirkjunni, á barna­
samkomum hjá Jóhönnu Kalbach
og reyndar í Zíon líka. Ég var í
Æskulýðsfélaginu sem okkar ár­
gangur endurreisti þegar Birgir
Ásgeirsson kom sem prestur norður.
Ég fór eins og flestir á vikulega
stúkufundi og svo voru það skát­
arnir. Alltaf nóg við að vera og
við fengum mikla og mikilvæga
félagslega skólun. Ótrúlegt hvað
okkur krökkunum var treyst fyrir
miklu og hvað við fengum frjálsar
hendur. Ég var líka mikill handa­
vinnunörd og þurfti mikinn tíma
fyrir alls konar handavinnu. Það
hefur fylgt mér til þessa dags og
alltaf verið mikilvægt fyrir mig
að geta sinnt því. Svo var það
menningarlífið. Þegar einhver
AM
Ég vann í saltfiski um tíma og
einn morgun kl. 7 kom vörubíll
með hlass af salti, ca. 7 tonn, og
við tókum okkur tvær til og
mokuðum saltinu inn um lúgu á
húsinu sem er núna Hannes Boy.
Lukum þessum mokstri um
hádegi.
Líney kát að klifra.