Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2019, Qupperneq 20

Siglfirðingablaðið20
listviðburður var í gangi hvöttu
foreldrar mínir okkur systkinin
til að fara og fóru oft með okkur.
Við upplifðum svo margt þrátt
fyrir innilokunina. Það var eins
og skylda að mæta. Leikrit að
sunnan og tónleikar svo eitthvað sé
nefnt. Félagslíf var líka mjög hátt
skrifað heima hjá mér. Pabbi var
í karlakórnum Vísi og formaður
kirkjukórsins. Hann var í Lions
og mamma í Systrafélaginu. Svo
má ekki gleyma tónlistarnáminu
en ég lærði bæði á píanó og gítar.
Það þurfti enginn að láta sér
leiðast og mér leiddist aldrei. Svarti
bletturinn í minningunum er
eineltið sem viðgekkst víða og lítið
sem ekkert var tekið á, hvorki af
skólayfirvöldum né annars staðar.
Alma:
Öll æskuárin og hvað það var
gaman að alast þarna upp og
mikið hægt að gera. Hvað maður
brallaði margt, var á skíðum og
svo á skautum á tunglskinslýstri
Langeyrinni, var á bryggjunum,
sveiflaði sér á kaðlinum marg­
fræga, smíðaði kajaka með til­
heyrandi bræðslu stálbiks og
beygingu bárujárns. Og svo er
það náttúrulega veðrið. Það var
annaðhvort frábært veður eða
brjálað veður sem mér fannst
skemmtilegra. Fór yfirleitt út í
stórhríðinni og lék mér. Skólinn er
líka eftirminnilegur. Mér fannst
ofboðslega gaman í skólanum, allt
skemmtilegt og ég held að þetta
hafi verið góður skóli. Mjög margir
góðir kennarar sem ég vil helst
ekki gera upp á milli en að öðrum
ólöstuðum átti Sigþór Erlends alltaf
mest í okkur, blessuð sé minning
hans. Það var mikil fjölbreytni í
öllu því sem við gerðum. Það er
eftirminnilegt að okkur var alltaf
sett fyrir heimavinna í handavinnu
þannig að maður sat og bróderaði
heima. Fór svo út að leika. Ég tók
þátt í öllum félagsstörfum sem
boðið var upp á. Gekk í skátana
þegar Guðbjartur Hannesson,
síðar ráðherra, kom frá Akranesi
og endurvakti skátafélagið en það
hafði legið í dái nokkuð lengi.
Þar fengum við mjög mikilvægan
félagslegan skóla. Fengum t.d.
að mála herbergið sem notað
var fyrir skátafundina, ráða
litnum og allt. Við Addý fórum
fyrstu utanlandsferðina saman á
skátamót í Trelleborg í Svíþjóð og
unnum fyrir ferðinni í saltfiski.
Stúkufundir og vikuleg uppsetning
leikrita á þeim fundum var líka
góður skóli og skemmtilegur.
Ekki má gleyma bókasafninu sem
var eiginlega eins og samkomuhús,
mikið stundað bæði fyrir feluleiki
og að fá lánaðar bækur. Ég
bókstaflega át bækurnar, las alveg
ógrynnin öll. Æskulýðsheimilið,
“Æskó”, var líka mikilvægur
vettvangur fyrir okkur krakkana.
Ég man bara aldrei eftir að mér
hafi leiðst.
Lárus:
Fyrst er það sjórinn og fjaran. Ég
LB
Það má segja að ég hafi fengið, og
unnið, fyrsta lögfræðimálið þegar
ég var 15 ára. Þá tók ég 16 tíma
vaktir í Mjölhúsinu og hljóp þar
með 60 kílóa poka.
Ég var á unglingataxta í sömu
vinnu og þeir eldri sem með mér
unnu og mér fannst það ekki
sanngjarnt.
LB
Í miklum snjó gerðum við okkur
leik að því að stökkva ofan af
tunnuverksmiðjunni. Siggi Ægis
(minnir mig) stökk, langur og
mjór, og hvarf eins og spjót í
snjóinn. Við reyndum að grafa
hann upp en fundum hann ekki
og einhver hljóp í frystihúsið eftir
hjálp. Nokkrir fullorðnir komu til
bjargar og náðu Sigga upp, með­
vitundarlausum, en hann
braggaðist fljótt.
Lárus. Snemma beygist krókurinn.Alma fer með skátaheitið á skátamóti í Trelleborg í Svíþjóð 1975.