Tímarit rafvirkja - 01.10.1951, Blaðsíða 3

TIMARIT RAFVIRKJA
Utgefendur: Félag íslenz\ra rafvirltja og Félag löggiltra rafvirXjameistara Reyhjaví\.
3.-4. TÖLUBLAÐ OKTÓBER 1951 5. ÁRGANGUR
Félagi íslenzkra rafvirkja og afniæli þess, er
allt þetta tölublað helgað.
Ástæða til þess er ekki, að svo mikill viðburð-
ur sé það í sjálfu sér, að félag sé biiið að starfa
í 25 ár, né heldur sú staðreynd, að þá voru raf-
virkjar svo þroskaðir félagslega að þeir stóðu
tilbúnir með sín samtök ári áður en þeir urðu
raunverulega til sem stétt, þó hvorutveggja sé
út af fyrir sig ánægjulegt að minnast, heldur
það sem í þessu sambandi fellur til framtíðar-
innar.
Sá arfur, sem þjóð vor hefir dýrstan hlotið
er sagan.
í niðurlægingu nýlendutímans, á haustnóttum
hjátrúarinnar, í vetrarhörkum harðstjórnar og
kúgunar, var sagan sá eldur sem einn vermdi
og viðhélt voninni um betri og bjartari framtíð.
Það var sá arfur, eldur sögunnar, sem gaf
Skúla sitt skap og þrótt og Jóni þá djörfung,
sem drýgst reyndist.
Það var sá styrkur, sem þjóðin sótti í söguna
er að síðustu færði okkur fullnaðarsigur í barátt-
unni um okkar helgasta arf, landið.
En getum við nú gert okkur Ijóst hvar á veg-
inum við mundum stödd ef saga áa okkar hefði
aldrei verið skráð.
Mundi þjóðin þá í ógnum myrkustu áranna
hafa átt það stolt sem entist til að brjóta af sér
allan hroka höfðingjanna.
Hefði hún þá haft þol til að þreyja allar þær
aldir sem ánauð og harðstjórn léku hana verst.
Vér látum því hér ósvarað, en eitt er víst: Ekk-
ert getum við látið framtíðinni betra í arf en
blettlausa minningu frjálshuga fólks. Fólks, sem
bauð byrginn öllum erfiðleikum og yfirsté þá.
Fólks, sem þekkti skyldur stnar við landið og
þjóðina, borna og óborna, og uppfyllti þær.
Þó saga þessa félags og frumherja þessarar
stéttar sé ekki stór að vöxtum né stórbrotin, borin
saman við margar aðrar, hefir hún þó það ein-
kenni, framsækni og festu, sem vel mætti endast
til styrks í hugsanlegum erfiðleikum komandi
kynslóða.
Því er það tilgangur okkar með þessu blaði að
þegar bylgja tímans hefir borið þá kynslóð sem
byrjunarsögu stéttarinnar skóp t skugga fortíð-
ar, megi minning þess sem hiín hefir vel unnið,
verða lítill varði á vegi arftakanna, og þeim sem
þá skipa framrúm félagsins ofurlítil hvatning til
aukinna afreka og stéttinni styrkur til að stefna
á það mark er hún setur hæst.

----------------—+
TÍMARIT RAFVIRKJA 1