Tímarit rafvirkja - 01.10.1951, Blaðsíða 14

Óskar Hallgrímsson:
Formaður 1949, 1950 og 1951.
Ritari 1947 og 1948.
inn á það sjónarmið, að þeir sem lægst hafa
launin, hafi mesta þörf fyrir að fá bætur vegna
vaxandi dýrtíðar. Allar ásakanir í þessu efni, á
þau iðnsveinafélög er til baráttunnar lögðu, eða
fulltrúa þeirra, hljóma eins og örgustu öfug-
mæli, ekki sízt þegar þau koma nær eingöngu frá
þeim er kusu að standa utan átakanna og létu þau
lönd og leið. Að gengið var inná þessa leið að
þessu sinni, var aðeins viðurkenning á því hvernig
aðstaða iðnsveinafélaganna var í þeirri „blökk“
er mynduð var, en þetta sýnir aðeins betur en
allt annað, nauðsyn þess að iðnsveinafélögin efli
samtök sín á milli.
Hvert er þá orðið okkar starf?
Þegar litið er yfir aldarfjórðungsstarf F. í. R.
er vart unnt að komast hjá því að viðurkenna,
að stórkostleg breyting hefur orðið á lífskjörum
og aðbúnaði þeirra, sem iðnina stunda. Allur
samanburður er í því efni óþarfur.
Félagið hefur nú samninga við F. L. R. R., sem
fyllilega standast samanburð við samninga ann-
ara hliðstæðra félaga. Auk Meistarafélagsins eru
Vinnuveitendasamband íslands og Reykjavíkur-
bær (Rafmagnsveitan) aðilar að þeim samning-
um. — Þá hefur félagið samninga við Eimskipafé-
lag Islands, um kaup og kjör rafvirkja á skipum
þess. Hafa þeir samningar skipað meðlimum F. I. R.
í flokk þeirra er hagkvæmasta samninga hafa á
kaupskipaflotanum. Auk þess sem með þeim náð-
ist þýðingarmikill áfangi í baráttunni fyrir at-
vinnuréttindum stéttarinnar. Félagatalan hefur
nær 10 faldast á þessu tímabili og eru rafvirkjar
víðsvegar um landið nú meðlimir félagsins, og svo
mætti lengi telja.
í þessari grein hefur að mestu verið fjallað um
baráttu félagsins í kaup og kjaramálum meðlim-
anna í aldarfjórðung. Enda varð það eitt þriggja
meginatriða í fyrstu stefnuskrá félagsins, sem
getið var í upphafi, „að tryggja meðlimunum líf-
vænleg kjör“. — Hér hefur þó fátt eitt verið
talið og fjarri fer, að með þessu sé saga félagsins
að fullu sögð. Hér að framan var lítillega minnst
á þann áfanga er vannst, er stéttin fékk viður-
kenningu sem iðngrein. Hinsvegar hefur ekki
verið rakinn sá þáttur í starfi félagsins, sem farið
hefur til þess að treysta og vernda þau réttindi.
Væri sú barátta þó fyllilega þess virði að henni
sé til haga haldið. Þá hefur og verið gengið fram
hjá þætti félagsins í aukinni menntun stéttarinn-
ar, bættu iðnnámi o. fl. o. fl. sem ótalið er. Allt
hafa þetta verið þýðingarmiklir þættir í sögu og
starfi þessa félags í aldarfjórðung, en eigi að síður
verður þetta þó ekki rakið að sinni.
A liðnum aldarfjórðungi hefur félagið átt á að
skipa mörgum áhugasömum félögum sem ekki
hafa horft í þó þeir þyrftu að leggja á sig mikið
starf vegna félagsins. Starf þeirra hefur orðið
rafvirkjastéttinni ómetanlegt gagn sem seint eða
aldrei verður að fullu þakkað. Þeir sem í dag
skipa sér í raðirnar, gera sér e. t. v. ekki grein
fyrir hversu geysi-þýðingarmikið starf þessara
manna hefur verið og hversu mikla baráttu hef-
ur þurft að heyja til þess að ná þeim kjörum sem
stéttin býr nú við. Skuldin við brautryðjendurnar
og þá sem staðið hafa í baráttunni á liðnum aldar-
fjórðungi verður aldrei að fullu goldin, en eina
kröfu eiga þessir menn allir á hendur okkur sem
nú njótum góðs af þessu starfi, hún er sú að við
leggjum okkur alla fram til að vernda það sem
unnist hefur, og sækja enn markvist fram til fleiri
og stærri sigra.
Óskar Hallgrímsson.
TÍMARIT RAFVIRKJA
Útgefandur:
Félag íslenzkra rafvirkja og Félag löggiltra
rafvirkjameistara Reykjavík.
Ritnefnd:
Óskar Hallgrímsson, ábyrgðarmaður.
E. Karl Eiríksson.
Jónas Asgrímsson.
Finnur B. Kristjánsson.
Vigfús Einarsson.
Utanáskrift:
Tímarit rafvirkja,
Edduhúsinu við Lindargötu
Reykjavík.
ALÞÝÐUPRENTSMIÐJAN h.f
12 TÍMARIT RAFVIRKJA