Tímarit rafvirkja - 01.10.1951, Blaðsíða 21

samþykktu rafvirkjar það ráð sem eitt var eftir.
Þeir tilkynntu að eins og málin stæðu sæju þeir
ekki ástæðu til að starfa lengur að þeirri iðn þar
sem þeim væri allra réttinda varnað sem iðnlög
ætluðu og mundu þeir því snúa sér að öðrum
störfum.
Þessi ráðabreytni rafvirkjanna kom alveg flatt
á eftirlitið. Það hafði kannske búist við einhverri
andstöðu en í öllu falli reiknað sér vísan sigur
með ráðuneytið sjálft að bakhjalli, og allra sízt
hafði sú hugsun flögrað að þeim, að nokkur mundi
kasta svona kæruleysislega frá sér ávöxtum
af ára langri baráttu. Og nú snerist blaðið
við. Nú var það ráðuneytið sem til rafvirkj-
anna leitaði og reyndi sættir. Næstum daglega
röltu fulltrúar sveinafélagsins til hinna háu
staða við Arnarhól og meðtóku misjafnlega vitur-
leg ráð og rök. En þeir höfðu komið til kinda
fyrr. Til lítils höfðu þeir staðið í heiftugum deil-
um við rafvirkjameistara og ríkisvald vetur eftir
vetur ef þeir svo áttu að leggja framtíð sína í
hendur óvalinna skrifstofumanna fyrir fávíslegt
kjaftæði.
Meistararnir voru heldur ekki trúaðir um of
á þann tilgang Eftirlitsins að allt þetta umstang
væri einungis til að vernda iðnina fyrir misheppn-
uðum mönnum. Þeir þóttust hafa alið upp sína
nemendur á sómasamlegan hátt og óþarft af Eftir-
litinu að vanda þar um. Þeir studdu því dyggilega
mál sveinanna, sendu nemendur sína heim og
lagðist þá niður öll vinna í iðninni.
Átta daga þurfti til að þverhöfuð ríkisvaldsins
snerust í rétta átt. Blíðveðurskvöld eitt í byrjun
ágúst komu þau boð í síma frá skrifstofustjóra
ráðuneytisins að nú væri bezt að hætta. Eftirlitið
hefði fallist á að hætta við að prófa, meðal annars
af því að ekki væri búið að semja reglugerð fyrir
slík próf.
Þetta var nú að sjálfsögðu gott og blessað þó
viturlegra hefði kannske verið að athuga með
reglugerðina áður en prófin voru fyrirskipuð, en
ekki þótti þó stjórn rafvirkja þetta nóg hún vildi
svarið formlegt og heimtaði ritað mál og kom það
með skilum morguninn eftir. Að því fengnu sneru
rafvirkjar aftur til sinnar fyrri vinnu og allt lagð-
ist í eðlilegan farveg.
Að öllu þessu bardússi loknu varð lítil hvíld.
Þá fór ráðuneytið að ósk Eftirlitsins á stúfana á
ný og var nú nefnd skipuð, sem endurskaða
skildi umdeildar reglur. Sú nefnd fæddist að vísu,
lifði stutta hríð við lítinn orðstý og lognaðist útaf
á jólaföstu.
Og nú gæti sagan verið búin. Rafvirkjar höfðu
gengið með fullan sigur af hólmi og öðlast aftur
þau réttindi sem af þeim átti að ná. Þeir höfðu
staðið í átökum við fulltrúa ríkisvaldsins án þess
að verða varir neinna yfirburða þar á neinu sviði.
Semsagt þeir höfðu barizt, sigrað og lært.
En dilk nokkurn dró þó deila þessi. Nú
höfðu ýmsir ötulustu forustumenn félagsins fengið
þau réttindi sem barist var um og lá nú leið
þeirra úr hópi samherja sinna yfir til þeirra
gamla andstæðings, Meistarafélagsins. Vilberg
Guðmundsson, Finnur Kristjánsson, Hjalti Þor-
varðarson og fleiri sem um langt skeið höfðu
staðið í fylkingarbrjósti hvenær sem átök urðu
létu smátt og smátt sín sæti auð. En maður kem-
ur í manns stað. Og svo hamingjusamt er þetta
félag að eftir aldarfjórðungsstarf og áföll bæði
stór og smá á það en öll sín rúm skipuð og flest
vel.
Jónas Ásgríms
hefur staðist dóm reynslunnar. Framleiðir meðal annars: Til
heimilisnotkunar: ELDAVÉLAR, KÆLISKÁPA, ÞVOTTAPOTTA, OFNA
ALLS KONAR. — BRAUÐGERÐAROFNA. — HITUNARTÆKI.
H.f. Raftækjayerksmiðjan, Hafnarfirði.
v_____________________________________________________________________>
TÍMARIT RAFVIRKJA 19