Tímarit rafvirkja - 01.10.1951, Blaðsíða 10

Guðjón Guðnmndsson:
Fortnaður 1938. Aðstoðargjald-
keri 1937.
fylgdu síðarnefndu hugmyndinni deildu nokkuS
um hvort leggja bæri Rafvirkjafélag Reykjavíkur
niður og stofna nýtt félag, eða eingöngu að gera
breytingu á lögum félagsins í þessa átt. Þeir sem
fyrstnefndu skoðuninni héldu fram, bentu á að
með þeim hætti opnaðist möguleiki á að ná meist-
urunum út úr Vinnuveitendafélaginu, en meist-
arafélagið hefði oft notað V. í. sem skálkaskjól,
svo sem jafnan síðan. Hinir bentu hinsvegar á þá
hættu, sem því væri samfara, að mynda félag
með meisturum, en lögðu áherzlu á þann styrk,
sem yrði að því að rafvirkjasveinar á öllu land-
inu sameinuðust í eitt félag. Enginn endanleg
lausn fæst á þessu máli. Þó gefur inngangan í
A. S. í. til kynna hvert stefnir. Á aðalfundi 1943
var lagt fram frumvarp að nýjum lögum fyrir fé-
lagið. Er þar gert ráð fyrir að það verði áfram
eingöngu launþegasamtök, en starfssvæðið fært
út, og verði það allt landið. Á framhaldsaðalfundi
sama ár er þetta lagafrumvarp samþykkt og nafni
félagsins breytt í „Félag íslenzkra rafvirkja“, svo
sem það heitir enn í dag. í þessum nýju lögum
segir svo:
„Félagið heitir Félag íslenzkra rafvirkja.
skammstafað F. I. R. Stjórnin hefur aðsetur í
Reykjavík, en starfssvið félagsins er allt landið“.
Og enn segir:
„Tilgangur félagsins er að ákveða kaup og
kjör meðlima sinna og vernda réttindi og hags-
muni félagsmanna. Vinna að auknu samstarfi
rafvirkja um land allt og auka framfarir í iðn-
inni“.
Nýir samningar.
I ársbyrjun 1946 er félagið fyrst að byrja að
gróa þeirra sára, er það hlaut við missi helztu for-
ustumanna sinna á árunum eftir gerðardómsdeil-
una. Á aðalfundi í febrúar ganga margir nýir
félagar inn og er mikill áhugi fyrir að reisa að
nýju til vegs og virðingar hið forna víg'i rafvirkja-
stéttarinnar en því hafði þótt hraka í félagsleg-
um skilningi, árið næsta á undan sérstaklega. Á
þeim fundi er ákveðið að leita að nýju samninga
við F. L. R. R. og nýkjörinni stjórn falið að hafa
samninga með höndum. Hér var þó í ýmsu við
ramman reip að draga. Atvinnurekendur töldu
sér hagkvæmt að hafa „Taxta“ se meingöngu
ákvað hæð kaupsins, um önnur hlunnindi var
vart að ræða. Við þetta bættist svo, að félags-
legur samhugur stéttarinnar hafði beðið mikinn
hnekki, margir stóðu utan félagsins af þeim sem
þar áttu að vera.
Loks 15. apríl sama ár tókust þó samningar, og
lauk þar með fjögra ára tímabili er félagið hafði
verið samningslaust m. a. vegna þátttöku sinnar
í baráttunni fyrir afnámi hins lögþvingaða geðrar-
dóms.
Með þessum nýju samningum náðust fram
ýmsar þýðingarmiklar kjarabætur. Grunnkaup
hækkar úr kr. 3.17 í kr. 3.55 á klst. í dagvinnu.
Eftirvinna greiðist með 50% álagi á dagvinnukaup
og nætur- og helgidagavinna með 100% álagi.
Eftirvinna greiðist fyrir 4 fyrstu tímana eftir að
dagvinnu lýkur. Dagvinna styttist í 9 tíma 5 daga
vikunnar og 4 tíma á laugardögum. Ákveðinn
skýlaus forgangsréttur félagsmanna til vinnu. í
slysa- og sjúkdómstilfellum, sem orsakast af vinn-
unni, greiðist kaup í allt að 4 vikur, í hverju til-
felli. Uppsagnafrestur einstaklings ákveðinn einn
mánuður. Samningur þessi var gerður til eins árs
og var uppsagnarfrestur einn mánuður.
Stærsti sigurinn.
Með samning'num frá 1946, var tvímælalaust
þýðingarmiklum áfanga náð, þar sem samnings-
réttur félagsins er viðurkenndur að nýju. Þó er
stærsti sigur félagsins í kjarabaráttunni ótalinn.
Ríkarður Sigmundsson:
Formaður 1939. Gjaldkeri
1937 og 1938. Aðstoðar-
gjaldkeri 1936.
8 TÍMARIT RAFVIRKJA