Fréttablaðið - 11.02.2023, Blaðsíða 22

Unnar Gísli, betur þekktur sem Júníus Meyvant, hefur verið í tónlist frá því hann var tvítugur. fréttablaðið/anton brink
Unnar Gísli Sigurmunds­
son er betur þekktur undir
listamannsnafninu Júníus
Meyvant. Hann er alinn upp
í Vestmannaeyjum þar sem
hann býr nú með konu sinni
og börnum. Unnar hefur
vakið athygli um allan heim
fyrir tónlist sína en í mars
heldur hann stórtónleika í
Eldborg.
Ég er mjög spenntur fyrir
þessu,“ segir tónlistar­
maðurinn Unnar Gísli Sig­
urmundsson, sem betur er
þekktur sem Júníus Mey­
vant, um stórtónleika sem hann
heldur í Hörpu þann 10. mars næst­
komandi.
Unnar Gísli er fæddur í Vest­
mannaeyjum og þar ólst hann upp
ásamt foreldrum sínum og systk­
inum. Hann segir uppeldið í Vest­
mannaeyjum hafa verið gott og þar
býr hann nú með sinni fjölskyldu.
„Það var fínt að alast upp þarna og
ég þekki ekkert annað,“ segir Unnar.
„Ég byrjaði ungur á hjólabretti og
þá var ég ekkert voðalega hrifinn
af Vestmannaeyjum. Þar er lítið af
stöðum til að vera á hjólabretti og
eiginlega alltaf vont veður, svo ég
var alveg grautfúll út í Eyjar þá,“
segir hann.
„Pabbi minn á kindur og þegar
ég var yngri keyrði hann um bæinn
að leita að mér til að fara að smala
kindum. Ég vildi bara vera úti á
bretti og nennti alls ekki smala­
lífinu. Ef ég heyrði hljóð í trukk
skutlaði ég mér inn í runna til að fela
mig,“ segir Unnar og hlær.
Gott að vera í smábæ
Unnar f lutti frá Vestmannaeyjum
um tíma en býr nú þar ásamt eigin­
konu sinni Sigríði Unni Lúðvíks­
dóttur og þremur börnum þeirra.
„Ég sá bara einbýlishús til sölu
þarna og á þeim tíma fékk maður
hús þar á sama verði og herbergi í
Reykjavík,“ segir Unnar.
Hann segir fjölskylduna una sér
vel í Eyjum. Þar sé rólegur bragur
á öllu og mikil náttúra. „Þegar þú
f lytur úr stórborg til Vestmanna­
eyja þá verður gríðarlega mikið
úr deginum. Þú ert enn þá í hraða
borgarinnar til að byrja með en svo
líður tíminn og þá ferðu inn á aðeins
hægari damp. Þú hefur meiri tíma
þannig að þú verður aðeins slakari,
það gerist í smábæjum,“ segir hann.
„Það er voðalega gott að vera í
svona smábæjum með börn, þau eru
oft frjálsari en auðvitað eru kostir
og gallar alls staðar,“ segir Unnar en
hann þarf til að mynda oft að fara
upp á land til að sinna vinnu sinni.
„Ég elska að búa þarna og ef þú
átt lítinn gúmmíbát eða eitthvað
slíkt þá er það enn betra. Þá getur
maður siglt í kringum Heimaey og
farið á hinar eyjarnar og náttúran
er ótrúleg, þarna eru hvalir á sumrin
og ótal tegundir af fuglum,“ segir
Unnar.
Sköpun mikilvæg
Frá því að Unnar var lítill hefur
hann haft þörf fyrir að skapa, hann
málar og teiknar og þegar hann var
um tvítugt hóf hann að spila á gítar.
Síðan þá hefur mikið vatn runnið
til sjávar. Unnar hefur nú gefið út
þrjár breiðskífur og tvær stuttskífur.
Hann hefur fangað hjörtu um allan
heim með lögum á borð við Signals,
Gold Laces og Ain’t Gonna Let You
Drown.
Lagið sem f lestir þekkja er þó
líklega lagið Color Decay sem sló
í gegn víða og var jafnframt fyrsta
lagið sem Júníus Meyvant gaf út.
„Það er mjög fyndið en ég tók það
lag upp sem demó alveg sjálfur og
var bara með það í tölvunni minni.
Trommarinn sem var með mér þá
og er enn þá með með mér, Kristófer
Rodriguez, sendi Halla þetta lag og
hann varð mjōg spenntur að vinna
með mér,“ segir Unnar og á þar við
umboðsmann sinn, Harald Leví
Gunnarsson.
Mikilvægt að staldra við
Birna Dröfn
Jónasdóttir
birnadrofn
@frettabladid.is
„Ég var þarna um þrítugt og var
búinn að vera að ströggla í tónlist í
nokkur ár og þá fannst mér ég bara
vera orðinn gamall. Ég hugsaði:
Þetta er búið, ég er að fara að deyja
á morgun,“ segir Unnar glettinn.
„En þetta gerðist einhvern veginn
rétt og á réttum tíma og ég er mjög
þakklátur fyrir það. Maður á að
vera þakklátur en það er enginn
botn á græðginni, þegar maður er
kominn hátt setur maður sér bara
hærra markmið en maður verður
aðeins að staldra við, tíminn er svo
fljótur að líða og þetta er bara búið
á morgun,“ segir Unnar.
Hann segir velgengni lagsins hafa
breytt miklu fyrir sig. Nú geti hann
starfað eingöngu sem tónlistar­
maður og hafi ferðast um heiminn
með tónlist sína en Unnar hefur
bæði farið á túra þar sem hann
treður upp á hverju einasta kvöld
og nýlega fór hann í tvo túra með
hljómsveitinni Kaleo þar sem hann
hitaði upp fyrir hljómsveitina.
„Það var mjög gaman og skemmti­
legt, við fórum um alla Evrópu og á
staði sem ég hef ekki farið á áður,
alla leið til Tyrklands og Grikk­
lands,“ segir hann.
„Í þessum túr spiluðum við sirka
annan hvorn dag.,“ segir Unnar.
Þegar ég hef túrað er það oftast
„show“ á hverju kvöldi af því að
það er dýrt að taka frídaga en maður
þarf samt að gera það til að ná jafn­
vægi,“ bætir hann við.
Ég hef smakkað áfengi
en ég drekk það ekki
svo ég er mjög hreinn
og beinn á túrum.
Þetta
gerðist
einhvern-
veginn rétt
og á réttum
tíma og ég
er mjög
þakklátur.
Fékk betri endann
Unnar ferðast mikið vegna vinn­
unnar og segist hann í raun hafa
fengið betri enda spýtunnar þegar
kemur að hjónabandinu. Hann sé
afar heppinn með konu sem styðji
hann og hugsi um börnin þeirra
þegar hann er á ferðalögum.
„Hún er bara alveg einstaklega
góð. Alveg ótrúleg manneskja og
sterk,“ segir hann en þau Unnar og
Sigríður hafa verið gift i 18 ár.
„Við giftum okkur ung og lifum
frekar ólíku lífi, en það er svo oft
þannig í samböndum að fólk er
ólíkt og þetta virkar hjá okkur,“
segir Unnar.
„Hún hefur svo komið til mín
þegar ég er á túr, kom til dæmis og
var með mér í tíu daga einu sinni og
það er mjög dýrmætt að geta verið í
svona aðstæðum með maka sínum
þó að það sé kannski ekkert svo
gaman fyrir makann,“ segir hann.
„Maður nær ekki að skoða mikið
og þetta er mikið hangs.“
Ekki mikið djamm
Aðspurður segir Unnar ekki mikið
um djamm og drykkju á túrunum
hjá honum. „Það er alveg hægt
að gera þetta þannig en þá ertu
kannski ekki að skila mjög góðu
show­i. Ég hef smakkað áfengi en
ég drekk það ekki þannig að ég er
mjög hreinn og beinn á túrum, ég
er meira að segja á hollustufæði,“
segir Unnar sem segist þó ekki alltaf
vera á slíku fæði, bara á túr. „Ég er
nammi sjúkur.“
Þá segist Unnar ekki vera strang­
ur þegar hann er á túr og að alltaf
sé stutt í grínið. „Ég er bara alltaf í
djókinu,“ segir hann. „Ég byrja oft
tónleika á því að segjast vera í ann­
arri borg en ég er í, bara í djóki. Einu
sinni var ég í Manchester og sagði:
„It’s good to be in Liverpool.“ Fólki
fannst það ekki fyndið og ég fékk
mjög „hostile“ móttökur,“ segir
Unnar.
„Ég sagði þeim að stoppa og sagði
svo: „Sorry, I know I’m in Everton.“
Þá trylltust þau enn meira,“ bætir
hann við skellihlæjandi .
Hann segist nú farinn að undir­
búa það sem hann muni segja á
milli laga á tónleikunum í Hörpu í
mars. „Maður þarf að passa sig að
grínast ekki of mikið. Fara einhvern
milliveg.“
En af hverju nafnið Júníus Mey-
vant?
„Ég vildi nota eitthvert lista­
mannsnafn, Unnar Gísli greip mig
ekki alveg sem alþjóðlegt nafn og ég
vildi nafn sem passaði hérna heima
og fyrir utan landsteinana,“ segir
Unnar.
„Ég var mikið að semja brass
og alls konar fyrir lúðra á þessum
tíma og ég hugsa alltaf um Júníus
sem svona langan kall, svona lúðra­
kall, og Meyvant er svona snöggur,
aðeins minni, f ljótur inn og út af
fundum og svona. Þegar ég blandaði
þessu saman þá varð einhver galdur
og þetta sterka nafn,“ bætir Unnar
við. n
22 helgin FRÉTTABLAÐIÐ 11. FeBRúAR 2023
lAUgARDAgUR