Veiðimaðurinn - 01.09.1953, Page 24

R. N. STEWART:
Misstir lnxAr.
R. N. STEWART er skozkur hershöfðingi, sem
er mörgum íslendingum að góðu kunnur. Hann
hefur dvalið liér \ið laxveiðar nokkurn veginn
óslitið á hverju sumri síðan 1912, að styrjaldar-
árunum undanskildum. Hann hefur veitt víða, en
síðari árin nær eingöngu í Hrútafjarðará, enda
hefur hann haft hana á leigu og hcfur enn. Fyrir
rúmum tveimur árum gaf Ferðaskrifstofa ríkisins
út bók eftir hann á ensku, sem heitir Rivers of
Icelaml og margir veiðimenn hafa sjálfsagt lesið.
Fyrir síðustu jól kont út í íslenskri þýðingu bókin
Laxabvmin, en hana flutti hann upphaflega
í brezka útvarpinu sem framhaldssögu fyrir börn og
hefur hún hlotið miklar vinsældir. Auk þess sem
R. N. Stewart er ágætur veiðimaður, hefur hann
gert sér mikið far um að rannsaka á vísindalegan
hátt líf og lífsskilyrði fiska bæði i ám liér og í
heimalandi sínu, og eru margar athuganir hans í
þeirri grein mjög merkilegar. Hann hefur einnig
ritað fjölmargar greinar í brezk veiðimálarit og er
mjög vinsæll meðal lesenda þar.
Grein sú, sem hér fer á eftir, er þýdd úr enska
blaðinu The Fishing Gazette, en í það hefur liann
ritað allmargar greinar.
Ritstj.
VIÐ vitum allir, alltof vel, hvernig
okkur verður innanbrjósts, þegar við
missum lax. Það er óheillastund, og
hvort sem við látum tilfinningar okkar
í ljós með tárum, blótsyrðum eða undir-
gefni, læknar ekkert af þessu sárið. En
hvernig skyldi líðan og viðbrögð laxins
vera?
Við livorki vitum né kunnum nokkur
ráð til þess að fá vitneskju um, livað
hann hugsar, en við getum ímyndað
okkur að honum létti mikið.
í ánum heima er erfitt að sjá, hvernig
lax hegðar sér, þegar honum tekst að
losa sig. í stórum ám hverfur liann sam-
stundis, en í þeim smærri er vatnið oft-
ast svo gruggugt, að ekkert verður til
hans séð.
En í ánni, sem ég veiði í á íslandi, er
vatnið óvenjulega tært og á efri hlutan-
um eru svo háir og þverhníptir kletta-
bakkar við suma hyljina, að það er auð-
velt að sjá til fisksins bæði meðan verið
er að þreyta hann og eftir að liann er
farinn af.
Ég fékk nýlega einstakt tækifæri til
þess að sjá, hvernig fiskur, sem ég missti,
brást við frelsinu. Ég var að veiða í út-
fallinu á hyl nokkrum og setti í lax, sem
hefur verið um 16 pund. Það gerðist
ekkert sögulegt rneðan á viðureigninni
stóð; hann hegðaði sér eins og búast
mátti við um nýrunninn fisk af þessari
stærð. Hann stökk svisvar með þessum
venjulegum skvettuköstum, eins og
hængum er títt, og strikaði upp og niður
eftir hylnum. Mér heppnaðist að komast
með liann nokkru neðar í ána, á stað sem
ég er vanur að landa þeim, og liafði ífær-
una tilbúna. En þá losnaði flugan skyndi-
lega. Fiskurinn var ekki fullþreyttur,
en þó svo af honum dregið, að ég var
að því kominn að færa í hann.
Á þessum löndunarstað mínum hagar
svo til, að vatnið er djúpt og lygnt og
klettur vestanvert við ána, og við hann
22
Veiðjmaðurinn