Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Blaðsíða 4

því að scetta sig við þá staðreynd,
sem nú virðist blasa við, að þetta verði íheild
lélegt laxveiðisumar. Einstöku ár, einkum
í hópiþeirra smcerri, sem venjulega eru seinar
til, sem kallað er, kunna að gefa einhverja
veiði, þegar lengra líður á sumarið,
en varla mun það breyta heildartölunni svo
máli skipti. En þrátt fyrir þessar horfur,
er ekki loku fyrir það skotið,
að einhverjir veiðimenn eigi einhvers
staðar eftir að detta í lukkupottinn, sem
bœti þeim upp vonbrigði í fyrri ferðum.
Til þess þyrfti kannski ekki nema einn
skemmtilegan stórlax, en þeirra hefur
eitthvað orðið vart ísumum ám þetta árið, og
stundum fara þeir hvað helzt að láta á sér
bcera, þegar líður á sumarið.
Dag skal að kveldi lofa, segir gamalt
máltceki, og í laxveiði geta óvcentustu hlutir
skeð á síðustu stundu. Það er ekkert
náttúrulögmál, að það sem byrjar vel, endi
alltaf illa hjá öllum, né heldur, að úr því,
sem byrjar illa, geti ekki rcetzt.
Þegar aflabrestur verður, hvort heldur í
sjó eða vötnum, gera menn sér ýmsar
hugmyndir um hvað honum valdi. I
sambandi við minnkandi laxveiði hefur mikið
verið talað um köldu vorin undanfarin ár
sem orsök lélegrar endurheimtu í árnar.
Laxveiðin í sjó, bceði við Færeyjar
og Grænland, hefur einnig verið mikið
til umræðu, en skoðanir eru skiptar,
einkum hvað veiðar Færeyinga snertir.
Einn af þeim, sem ekki hefur trú á, að
íslenzkur lax gangi svo teljandi sé til Færeyja,
er Jón Kristjánsson, fiskifræðingur,
og hefur hann leitt að því rök, sem ekki er
viturlegt að hafna með öllu, nema önnur
sterkari komi þar á móti. Lífsferill
laxins er flókið rannsóknarefni, sem kostar
mikla vinnu, nægilegt starfslið og ærna
fjármuni. I sumum löndum er að
þessu verkefni unnið af mikilli elju
og ærnum tilkostnaði, en mikið skortir enn á,
að þar hafi fengizt fullnægjandi svör
við ýmsu, sem leitað er skýringa á í þessari
fræðigrein.
Veiðimálastofnunin hér hefur lengst af
verið fáliðuð, þótt nokkuð hafi úr því rætzt
á síðari árum. Þrátt fyrir það hefur þar
verið unnið gott starf, og ég er ekki viss um,
að hún sé neinn eftirbátur annarra
stofnana í þessari grein, þótt sumar þeirra
hafi meira starfslið og fé til umráða.
A hennar vegum eru unnin ýmis störf og
rannsóknir, sem ekki eru tíðrætt fréttaefni
í fjölmiðlum, en gjarnan mætti gera þar
betri skil en raun er á. Nokkuð hefur verið um
þetta getið hér í Veiðimanninum
fyrr og síðar, enda samskipti okkar við
stofnunina alltaf verið góð og starfsmenn
hennar mjög vinsamlegir og hjálplegir
ritinu með efni.
A síðustu árum hefur áhugi manna beinzt
mjög að fiskirækt, enda aðstæður hér víða
taldar mjög vel fallnar til slíkrar
starfrækslu. Fiskeldisstöðvum fjölgar
óðfluga og ýmsir telja, að þarna geti orðið,
og sé jafnvel orðið, um arðvænlega
aukabúgrein að ræða, því að gott verð mun
vera á útfluttum laxi, og samkvæmt fréttum
hafa Norðmenn af því miklar gjaldeyris-
tekjur. Byrjunin hér virðist líka lofa góðu,
og vonandi verður svo á málum haldið,
að ekki komi til alvarlegra skakkafalla,
svo sem seiðadauða eða annarra
óhappa, sem stundum hafa átt sér stað.
Ekki veitir okkur Islendingum af að
leita allra tiltækra ráða til þess að auka
gjaldeyristekjur okkar. Með minnkandi
sjávarafla og í ofanálag verðfalli,
a.m.k. nú um hrið, áýmsum sjávarafurðum
okkar er vandséð, hvernig við eigum að
komast af til lengdar nema unnt
reynist að renna nýjum stoðum undir
atvinnuvegi okkar með einhverjum ráðum til
2
VEIÐIMAÐURINN