Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Blaðsíða 9

þumbast þarna tíu mínútur í viðbót og
trúlega of fast tekið á, því laxinn skaut
nú flugunni rétt ofan höfuðs mér, eins og
af teygjubyssu, og lenti hún á milli strák-
ana.
Þeir hlógu, en ég fylltist trega og tóm-
leika. Væntanlegur bikarlax hafði ákveðið
að verða ekki slíkur, og lái ég honum það
ekki nú, þótt erfitt væri að kyngja því þá.
Eftir á að hyggja, þegar tvö sumur hafa
liðið frá þessum ágústmánuði, vildi ég
gjarnan lifa hann svipað aftur, þrátt fyrir
að þessi fjórfalda glíma gæfi mér aðeins
einn vinning.
Með þessari stuttu frásögn langar mig
til að senda vísur, sem urðu til við Selá í
Vopnafirði 1.-3. júlí í fyrrasumar.
Það tekur langan tíma
að telja öll mín sár
ég varð að gera vísu
um vonbrigðin í ár.
Því ána mína einu
ég yfirgef í pín
og enginn laxaylur
mun elska sárin mín.
Eg hnípinn renni huga
og hugsa um þau ár
þegar laxalúsin
læknaði öll sár. ^
VEIÐIMAÐURINN
7