Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Blaðsíða 21

Þetta fannst okkur veiðilegur staður og
því ákváðum við að reyna hann vel.
Þarna köstuðum við nokkrum flugum,
sem hafa gengið vel í urriðann, eins og
Peter Ross, Labrador Black, Grey Ghost,
Black Ghost og Hólmfríði.
Konan var með hægsökkvandi enda á
sinni línu nr. 8, en ég var með hraðsökkv-
andi skotlínu nr. 10.
Þarna er afar erfitt að kasta, vegna þess
hve hár hraunkambur gengur fram með
ánni. Konan gafst því fljótlega upp, en ég
tók það til bragðs að fara upp ákambinn og
láta vindinn, sem stóð í bakið, hjálpa til
við að bera fluguna sem lcngst út á ána.
Ég setti nú Rugla á, en það er „streamer“,
sem ég hef notað í mörg ár til að „vekja
lax“, eða koma á hann hreyfingu. Þessi
fluga er svo til spegilmynd af hinum kunna
„Þingeying“, sem Geir Birgir hefur hann-
að. Hún er með svörtum væng og gulu
skeggi, brúnu stéli og grænúm búk með
sléttu silfurvafi.
Hún er stór og þung og það hjálpaði til
við að ná yfirundir norðurbakkann, og þar
í lygnunni tók hann.
Það skipti engum togum, að öll yfir-
línan og mestöll undirlínan fóru út í einu
vetfangi, langt, langt niður ána að norðan-
verðu við Hrúthólmann.
Ég stóð sem steini lostinn, aðra eins
töku hef ég aldrei fengið þarna á urriða-
svæðinu, og þarna stökk hann langt niður-
frá. Sennilega voru um 70 metrar á milli
okkar og útilokað að fylgja honum eftir,
því djúp kvísl er út í hólmann.
Það upphófst því maraþon-togstreita,
sem stóð í um það bil 30 mínútur, við að
lempa hann aftur upp á tökustaðinn.
Þarna er dýpi svo mikið, að ekkert er
hægt að vaða út í og heldur ekki mögulegt
að landa honum á neinum grynningum.
En háfurinn var á sínum stað á bakinu og
ég brá honum undir hann, en það mistókst
og hann slapp út aftur.
I annað sinn tókst mér að koma honum
í háfinn, með því að láta hausinn fara á
undan ofaní, en við það brotnaði þessi
forlátaháfur.
Við settumst í grasið og horfðum hug-
fangin á þennan silfurbjarta fisk, með
hinum margbreytilegu kolsvörtu dílum, -
þvílík fegurð!
Hann var 7 pund og 62 sm.
Við enduðum svo þennan eftirmiðdag
undir Björgum. Þar fylltum við kvótann,
en það eru 5 fiskar yfir 35 sm. á hálfum
degi.
Þar litu þeir ekki við Rugla, þeir tóku
allir „Yellow Maribou streamer“.
Eftir að hafa sýnt Hólmfríði veiðiverði
aílann, fórum við með þann stóra í reyk-
ingu til Dagbjarts í Álftagerði, sem undr-
aðist mjög sverleika fisksins. Dagbjartur
brá strax á hann sveðju, til þess að sýna
mér í maga hans, en þar var nánast ekkert
að sjá, hann var svo til tómur.
Þegar Dagbjartur flakaði hann, á þann
hátt að rista á bakið niður með hryggnum,
kom mér til hugar samlíkingin um „þver-
handarþykku sneiðarnar af Hólsfjalla-
hangikjötinu.“
Nokkru seinna átti ég hálfsdags-
leyfi í Selós, en það er árstubburinn milli
Eyrarvatns og Þórisstaðavatns í Svínadal.
í það skiptið var sonurinn með, sem svo
oft áður, enda á hann margar góðar minn-
ingar þaðan, bæði frá góðri veiði og ekki
VEIÐIMAÐURINN
19