Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Blaðsíða 25

rólega rennsli sem þarna er. Það var
gaman að fylgjast með henni, þar sem hún
skautaði á yfírborðinu, í átt að stóru stein-
unum.
Við biðum báðir spenntir, - skyndilega
var vatnsflöturinn brotinn með tignarlegu
stökki, hann gjörsamlega þurrkaði sig upp
úr vatninu og hvolfdi sér yfir „Katy“.
Eg stóð grafkyrr, með stöngina eilítið
uppávið, og hann brá við sér sjálfur.
„Sástu tökuna, pabbi?“
Já, hvort ég sá, það er nákvæmlega
þetta atvik, sem maður er sífellt að vonast
eftir á laxveiðum.
Hann stökk síðan þrisvar og hristi sig
mikið, eins og þeirra er háttur, þegar
grannt stendur í.
Honum var landað eftir um það bil
10 mínútur.
Hann var 7 pund og 68 sm.
Og góður dagur var að kvöldi kominn.
Allir gáfu þessir fískar mikla ánœ.gju og
það hlýtur að vera það, sem við öll sækj-
umst eftir. Hún var með svolítið misjöfnu
móti, eins og oft vill verða í lífinu sjálfu,
en í flestum tilfellum er hægt að fínna
einhvern örlítinn neista, til að orna sér við
milli vertíða.
Það væri því kærkomið, ef veiðimenn
hvíldu sig ögn frá daglegu amstri og hvers-
dagsleika með því að glugga í sjóð minn-
inganna og sendu hingað í málgagn okkar
stangaveiðimanna lítið minningabrot frá
ánægjulegri veiðiferð.
Það þarf ekki að vera um mikla veiði,
eða stóra fiska, til að fá samhljóm í hjörtum
okkar.
Með ósk um mildan og friðsælan vetur.
Hann átti veiðileyfi í Stóru-Laxá þennan dag.
VEIÐIMAÐURINN
23