Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Blaðsíða 52

og var kallaður hvítmaðkur, er púpa fiski-
flugunnar. Til þess að hafa beitu til vetrar-
ins þurftu menn að hafa fyrirhyggju við
öflun hennar. Leggja þurfti í maðkaveitu
eins og það var kallað. En það var gert með
þeim hætti að silungsslógi og öðrum úr-
gangi var safnað saman um sumarið í
grunna gryfju og látið maðka þar. Mikil-
vægt var að maðkurinn hefði þar nóg æti
til þess að hann yrði sem feitastur. Er leið
að hausti skreið maðkurinn út í moldina í
kringum maðkaveituna. Þangað var hann
svo sóttur jafnóðum og menn hugðust
nota hann. En það var gert með þeim hætti
að höggnir voru upp hnausar og maðkur-
inn tíndur þar úr.
Helstu dorgveiðistaðir á Mývatni
1. Fram af Strandarvog.
2. ViðNetlagstásemerframafHöfða.
3. A Leiru sem er vestur af Kálfa-
strönd.
4. Við Væteyri sem er suðaustur af
Mikley.
5. Við Réttarbjarg vestur úr Mikley
syðst.
6. Kringum Dritey sem er norður af
Skútustaðagígunum.
7. I Hrúteyjarsundi milli Hrúteyjar
og Mikleyjar.
8. I Bekraflóa skammt austur af Haga-
nesi.
9. A Skítakrók sem er skammt norðan
við Haganes.
10. Við Haganes-Hamra.
11. A Alum, mikið veiðisvæði, þar á
meðal við Stekkjarnes og vestur af
Þorbjargarhólma og suðvestur af
bænum Vindbelg.
12. Við Höfðagrunn sem er suðaustur
af Belgjarhöfða.
13. Við Langanestá.
14. A Gígarpolli, þar er vatnið dýpra
en víðast annars staðar. Þar var
eftirsóttur veiðistaður vegna þess
að þar veiddust oft mjög stórir
silungar.
15. A Ytriflóa var einnig nokkur dorg-
veiði stunduð, einkum framan af
vetri. En vegna heitra uppspretta
við austurbakka flóans, leysti ísa
þar oft mjög snemma og tók þar
með fyrir frekari veiðar.
16. A Hraunvog.
Stundum myndaðist rifa í ísinn, oft
milli lands og eyja. Var hún jafnvel mörg
hundruð metra löng og gat verið allt að
20-30 sm breið, og opin niður úr ísnum.
Sat þá oft fjöldi manna við rifuna með
stuttu millibili, jafnvel aðeins eins til
tveggja metra, kallaðist þetta að renna í
rifuna. Rifan reyndist stundum fengsæll
veiðistaður þó að enga bröndu væri að fá
utan hennar.
í raun og veru má segja að bröndur hafi
fengist á dorg um allt vatnið. Eftir að ísa
tók að leysa á vorin fylgdu menn ísskör-
inni. Stundum voru menn í bátum, eink-
um ef ísinn var ótraustur, festu þeir þá
bátinn við ísskörina og dorguðu úr honum.
Var þetta kallað að veiða í skörum.
Helstu breytingar sem orðið hafa í
sambandi við dorgveiðina frá upphafl
og fram á þennan dag
Fyrir 1850 var lítil sem engin dorgveiði
stunduð í Mývatnssveit í líkingu við það
er síðar varð. Þá voru það helst eldri menn
sem stunduðu dorgveiði, alls ekki ungl-
ingar. Veiðiaðferðin var þá mjög lík því
sem nú er, en dorgin var þó miklu óveiðn-
arði heldur en seinna varð, og var það
einkum vegna öngulsins. Önglarnir sem
notaðir voru á fyrri hluta 19. aldar voru
allir heimasmíðaðir, mjög stórir og leggur-
inn afar gildur. En um 1850 fóru menn að
50
VEIÐIMAÐURINN