Skipulagsmál höfuðborgarsvæðisins - 01.11.1981, Blaðsíða 26

Bent var á að þéttbýli fylgdu bersýnilega margvísleg umhverfisvandamál, hvernig
sem á niðurstöður þessara rannsókna væri litið. Einangrun fólks í þéttbýli
væri greinilega mjög mikið vandamál, og sýnt hefði verið fram á að beint sam-
hengi væri t.d. milli einangrunar heimavinnandi húsmæðra og sálrænna vanda-
mála (O.S.D: Bomiljö og psykisk helse, 1980). Fram kom að allt benti til
þess að flest fólk vildi búa í meðalstórum bæjum eða dreifðri byggð ef það
fengi því ráðið.
D K
IRfllL M 10-500 i IS \
M 195 N
M 1 4.fc00 flllL S
■ .1 M IT.000 IflL F
* 6 500
K>» 10* 10* I0S 10»
Dreifing sveitarfélaga á noréurlöndum
eftir stærö
YFIRVÖLD RÁÐH.
-O -Q\ RÍKI
-HÉRAÐ
-SVEITARF.|
EINKAAÐILAR
------ - EINKAAÐILAR
RlKI
HÉRAÐ
SVEITARFÉL.
EINKAAÐILAR
Skipuritiö sýnir gerö deili6kipulags á noröurlöndunum.
Tölur tákna daga sem skipulagið er til formlegar sýningar.
B.D. fjallaði einnig um ýmis vandamál miðbæja og gamalla bæjarhverfa, en
þar væri oft versta umhverfið og þar byggju einnig oft þeir sem hefðu
minnstu menntunina, tekjurnar og flest vandamálin. Engu að síður væru
flestar félagslegar byggingar reistar í nýjum hverfum, auk margvíslegrar
annarar aðstöðu. Það sem gerði þessi mál oft mjög erfið viðfangs væri
deildaskipting í stjórnun bæja og erfiðleikar við að gera samræmt átak í
þessum efnum. Eitt meginmarkmið sem æskilegt væri að leggja áherslu á í
þéttbýli á komandi árum væri að gera umhverfi þar betra til búsetu og þá
sérstaklega fyrir aldraða, með bótum á umhverfi í bæjunum, endurnýjun og
bættu umferðarskipulagi.
Tage Dræbye flutti erindi á ráðstefnunni um möguleikana á því að bæta lífs-
kjör fólks með aðgerðum opinberra aðila í atvinnu og efnahagsmálum. Hann
benti á að á undanförnum áratugum hefðu allir stjórnmálaflokkar á norðurlöndunum
verið nokkuð sammála um að stuðla að auknum hagvexti og jafnari dreifingu
tekna og lífskjara. Þessi afstaða hefði leitt af sér verulega aukna starf-
semi opinberra aðila, en þó hefðu menn líka verið sammála um að stuðla að
aukinni valddreifingu frá ríkisvaldi til sveitarfélaga og einstaklinga.
Þegar um einhvern hagvöxt hefði verið að ræða var þetta mál ekki svo erfitt
viðfangs, en nú þegar um stöðnun væri að ræða hefði reynst mjög torvelt að
ná fram meiri jöfnuði lifskjara. Raunveruleg valddreifing hefði einnig orðið
mun minni en vonir hefðu staðið til og sama máli gegndi um dreifingu á öðrum
lífsgæðum, t.d. menntun, en í Danmörku hlytu 20% barna einungis grunnskóla-
menntun. Opinberi geirinn tæki sífellt meira fé, og nú væri svo komið (1981)
að í Danmörku væri hlutur hans 57% af þjóðarframleiðslu. Stöðugt hefði orðið