Arkitektúr og skipulag - 01.12.1989, Blaðsíða 37

1.
Ijósaraðir og pípuvirki, Allt verkar þetta vel á mann á meðan
beðið er eftir að sýning hefjist. Þó hefur sviðið ekki enn fengið sín
endanlegu tjöld. Ég vissi fyrirfram að salurinn tekur allt að 570
manns í sœti, og kom það mér á óvart hvað hann virðist lítlll.
Markmiðið mun hafa verið að halda fjarlœgð frá öftustu sœtaröð
að sviði í lágmarki, reyndar sömu fjarlœgð og í Iðnó.
Litli salurinn er með allt öðru og óhefðbundnara sniði, sexhyrndu,
fyrir allt að 250 manns. Raða má upp sœtum og mynda svið
með ýmsu móti. Hér myndast enn meiri nánd milli áhorfenda og
leikara en í stóra salnum. Maður verður nánast hluti af leiknum.
Umgjörð og bekkir eru I dökkum gráum tónum, svo að litir sviðs
og búninga fá aukna áherslu og athygli.
Þegar Borgarleikhúsið ber á góma heyrir maður stundum þá
skoðun að salirnir taki of fáa í sœti. Stóri salurinn þurfi að geta
borið stórar og dýrar sýningar svo sem óþerur, en litli salurinn þurfi
almennt fleiri sceti til að geta borið sig. Ég held að þessi skoðun
sé ekki réttmcet. Okkur íslendingum gleymist gjarnan hve fáir við
erum, og þá kunnum við ekki að sníða okkur stakk eftir vexti.
Óperur eða hliðstcett dýrar sýningar koma vcentanlega til með
að verða sjaldgœfarí þessu húsi og verða þá að kosta einhverja
niðurgreiðslu, frekar en að við þyrftum þess á milli að sitja í
hálffullu húsi, sem ekki er skemmtilegt, eða hafa allt of fáar
sýningar.
Við skoðun hússins bak við tjöldin, sem er reyndar stcersti hluti
þess, verður manni Ijóst, að vel er að starfseminni búið, og að
sama grundvallar viðhorfið hefur rikt við mótun þess og hins, sem
aðalmenningisnýr. Skapaðervinalegtoghentugtstarfsumhverfi,
búið nýjustu tœkni fyrir slík hús. Allt virðist einfalt og traust,
Búningsherbergi leikara rétt við bœði sviðin eru á skemmtilegan
hátt lögð í sveig utan um sameiginlegt rými, „miðju", svipað og
í Iðnó. Þarna verður hœgt að taka púlsinn á starfinu þegar allt
er í gangi á sýningarkvöldum.
Þróun byggingarlistarinnar hefur verið hröð á síðustu árum.
Effiröpun fyrri tíma stílbrigða í anda „postmodernismans" hefur
að mestu runnið sitt skeið, en þó skilið eftir viss jákvœð áhrif. Eitt
af þeim er, að útliti og formi húsa er nú gefið meira vœgi en áður.
Arkitektúr Borgarleikhússins er af eðlilegum ástœðum barn síns
tíma, sem er eldri en þessar hrceringar. Hönnunin gerist innan frá
í anda „modernismans", þannig að ytra formið er afleiðing af
innri þörfum og samhengi þeirra. Ekki verður annað sagt en að
Borgarleikhúsið sé afar vel heppnuð bygging, Óska ég höfund-
unum, Leikfélagsfólkinu og reyndar allri þjóðinni til hamingju
með húsið.
Hróbjartur Hróbjartsson arkitekt FAÍ
4.
ARKITEKTÚR OG SKIPULAG
1. Suðurhliö
2. Stóri salur
3. fatahengi í forsal
4. Vesturhlið.
35