Úrval - 01.06.1945, Blaðsíða 114

112
tJRVAL
Flestir hermennirnir voru
klæddir hlýjum nærfötum. Ég
var í f jórum peysum, auk ein-
kennisbúningsins. Hermanna-
frakkarnir voru teknir af okk-
ur í Englandi, og margir voru
því ekki nógu yel búnir. Á
kvöldin settum við fötin undir
svefndýnurnar, því að annars
hefðu þau orðið vot að morgni,
sökum rakans í loftinu. Raka-
loftið skapar rauðar kinnar og
grænt gras. En rauðar kinnar
eru fyrir stúlkur og grængresi
fyrir kýr, og mér finnst per-
sónulega að Ameríkumaðurinn
sé fyrst í essinu sínu, þegar
honum er funheitt.
Það er venja í her okkar að
skíra farartækin ýmsum nöfn-
um. Flugvélar, skriðdrekar,
,,jeppar,“ vörubílar og byssur
er allt skírt. Oft eru þetta
stúlkunöfn, en einnig allskonar
skopheiti. Það leið ekki á löngu,
áður en hermennirnir fóru að
mála frönsk nöfn á farartæki
sín. Ég sá „jeppa“, sem hét
„Bientot," sem þýðir „bráðum,"
og bifhjól, sem bar heitið „Cher
de mort,“ þ. e. „Helreiðin.“
Nöfn margra franskra borga
afbökuðust í munni hermann-
anna. Þannig var borgin
Briequebec oft nefnd Bricabrac
og Isigny varð fyrst Insignia,
en síðar Easy Knee, sem nálgast
mjög framburð franska heitis-
ins.
Eftir því sem ég bezt veit,
réðumst við á land í Frakklandi,
án þess að nein söguleg orð
væru um það höfð. Setning, sem
einna helzt gæti talizt söguleg,
var sögð af loftvarnarskyttu
einni sem sat á moldarhrúgu,
tveim vikum eftir innrásina og
var að lesa „Stars and Stripes“
(blað ameríska hersins). Allt í
einu sagði hann: „Heyrðu, hvar
er þessi Normandíbrúarsporður,
sem þeir eru að tala um?“,
Ég einblíndi á hann og sá að
honum var alvara, og sagði svo:
„Nú, þú situr á honum.“
Hann svaraði: „Hver fjárinn.
Ég hafði ekki hugmynd um
það“.
BROTIZT í GEGN.
AGAN mun einhvertíma skrá
útrásarorustuna úr Nor-
mandí einhverju nafni sambæri-
legu við Saint-Mihiel eða Meuse-
Argonne frá síðasta stríði.
En í augum okkar, sem lifðum
hana, var hún bara „útrás“.
Við fréttaritararnir fundum á
okkur, að úrslitahríðin var að
nálgast. Menn, sem eru reyndir