Úrval - 01.06.1950, Blaðsíða 7

MEÐAL ENGLENDINGA OG FRAKKA
5
voru heldur ekki ánægðir og boð-
uðu nýjan sjónleik, þar sem
fljóta skyldi meira blóð og böð-
ullinn fá meira að starfa.
París gladdi mig mikið með
kæti sinni, sem birtist í öllum
athöfnum fólksins, og sem hefur
áhrif jafnvel á bölsýnismenn af
versta tagi. Undarlegt! París er
vettvangurinn þar sem mestu
harmleikir veraldsögunnar eru
settir á svið, harmleikir sem
örva hjartslátt og kalla fram
tár jafnvel í fjarlægustu lönd-
um. En fyrir áhorfandanum að
þessum miklu harmleikjum hér
í París fer eins og einu sinni
fór fyrir mér í Porte Saint Mar-
tin þar sem ég sá leikritið „Tour
de Nesle“. Ég lenti sem sé í sæti
fyrir aftan konu, sem var með
hatt úr rósrauðu hýjalíni, og
þessi hattur var svo fyrirferðar-
mikill, að hann varnaði mér út-
sýnis til leiksviðsins, eða réttara
sagt: ég sá allt, sem þar gerð-
ist gegnum hýjalínið, og þannig
birtust mér allar ógnir harm-
leiksins í skærum, rósrauðum
bjarma. Já, í París ríkir slíkur
rósabjarmi, sem hjúpar alla
harmsögulega atburði glaðlegri
birtu sinni í augum þess sem ná-
lægt er, svo að hann glatar ekki
hæfileikanum til að njóta lífs-
ins. Jafnvel þær ógnarmyndir,
sem hann hefur tekið með sér
til Parísar, missa hinn uggvæn-
lega mátt sinn. Kvölunum linnir
á undursamlegan hátt. I and-
rúmslofti Parísar læknast öll sár
miklu fyrr en nokkursstaðar
annarsstaðar; það er eitthvað
göfugt, milt og ástúðlegt í
þessu andrúmslofti eins og í
fólkinu sjálfu.
Það sem mér geðjast bezt að
í fari parísarbúa, er kurteisi
þeirra og fyrirmannlegt útlit.
Þú sæti ananasilmur kurteisinn-
ar, hversu ljúflega endurnærðir
þú ekki hina sjúku sál mína, sem
í Þýzkalandi hafði drukkið í sig
tóbaksreyk, súrkálslykt og ó-
skammfeilni. Þær hljómuðu í
eyrum mér eins og tónlist eftir
Rossini hinar kurteisu afsökun-
arbeiðnir frakkans, sem gaf mér
óverulegt olnbogaskot á götu
daginn sem ég kom. Ég varð
næstum hræddur við svona lysti-
lega kurteisi, ég sem var vanur
ruddalegum, þýzkum olnboga-
skotum án nokkurrar afsökun-
arbeiðni. Fyrstu vikuna mína í
París reyndi ég nokkrum sinn-
um af ásettu ráði að afla mér
olnbogaskota til þess eins að
njóta þessara ljúfu tóna kurteis-
innar. En það var ekki aðeins