Úrval - 01.06.1950, Blaðsíða 108

106
ÚRVAL
ekki frestað. Ég myndi aftur
verða lítil og venjuleg. Ég yrði
að rísa á fætur og ganga fram að
dyrunum, opna þær og fara út
í eldhúsið og fá mér glas af
vatni. Svo yrði ég að fara aftur
inn í ólæst herbergið og leggj-
ast í rúmið og hugsa um eitt-
hvað sérstakt, þangað til ég félli
í svefn, ef ég gat þá sofnað. Það
er aðeins þegar ég er ein, að ég
get opnað. Aðeins, þegar enginn
kemur inn, að ég get haft dyrnar
opnar. Hve einmana verð ég að
vera, til þess að einhver taki
loks eftir einveru minni og
bjargi mér?
Brjóti upp dyrnar?
>V í~
Ekki saknað.
Eddie var innanbúðar í járnvöruverzlun, en hafði jafnan þótt
stirður og heldur gagnslítill, og fór þó versnandi, einkum skapið.
Eitt sinn kom gamall viðskiptavinur inn i búðina, og var eig-
andinn þá sjálfur við afgreiðslu, en Eddie sást hvergi. Viðskipta-
vinurinn hafði orð á þessu, og lét þess jafnframt getið, að hann
saknaði hans ekki.
,,Ég ekki heldur," sagði kaupmaðurinn. „Ég er búinn að segja
honum upp og vonast til að sjá hann ekki framar.“
„Eruð þér búinn að ráða nokkurn í plássið hans?“ spurði
viðskiptavinurinn.
,,Nei,“ sagði kaupmaðurinn, „Eddie lét ekki eftir sig neitt
pláss.“ — Nuggets.
CV3 ★ CSO
Smekksatriði.
Þegar Lillie Langtry var upp á sitt bezta að fegurð og yndis-
þokka var hún boðin í veizlu mikla í London þar sem hún fékk
ósvikinn negrakonung frá Afríku fyrir borðherra.
Það var augljóst af því hve hinn þeldökki þjóðhöfðingi sinnti
litið matnum, en horfði þeim mun meira á borðdömu sína, að
hin fagra leikkona hafði unnið einn sigur sinn enn. Þegar staðið
var upp frá borðum, hneigði konungurinn sig djúpt og mælti:
„Madame, ef drottni hefði þóknast að gera yður svarta og
feita, væruð þér ómótstæðilegar!“ — Wall Street Journal.