Bænavikan - 22.11.1958, Blaðsíða 25

25 —
frestur mundi lengur gefinn verða“, að endur-
koma Drottins væri skammt undan. I Banda-
ríkjum Norður-Ameríku var William Miller
frumkvöðull hreyfingarinnar. í Englandi boð-
aði fjöldi enskra þjóðkirkjupresta hina „bless-
uðu von.“ T. d. sagði séra C. J. Goodheart
þjóðkirkjuprestur í ræðu, sem hann hélt á
íöstunni árið 1843: „En tíminn líður ört, og
brátt mun sá koma, sem koma á, og ekki
dvelst honum.“ Annar enskur prestur, séra
J. W. Brooks, sagði um líkt leyti, er hann pré-
dikaði um endurkomuna: „Það er augljóst, að
þegar við munum sjá mikið kristniboðsafl fara
um heiminn, til þess að kunngera þjóðunum
fagnaðarerindið, eigum við að taka það sem
tákn. Eins og áður er það Guð, sem kunngjör-
ir hárri röddu, að dómsdagur sé í nánd.
Kæru trúsystkini, samkvæmt spádómum
Opinberunarbókarinnar ættum við að sjá mik-
ið kristniboðsafl að verki í heiminum á okkar
dögum, sem kunngerir þjóðunum fagnaðarer-
indið. Við lesum um þann boðskap í 14. kap.
Opinberunarbókarinnar, og það var á þessum
kapítula, sem enski þjóðkirkjupresturinn
byggði orö sín. Hér er síðasti náðarboðskapur
Guðs táknaður með engli, sem flýgur um mið-
himininn og heldur á eilífum fagnaðarboðskap,
sem hann boðar hverri þjóð, kynkvísl, tungu
og lýð. Þessi mikli og endanlegi siðbótarboð-
skapur kunngerir fullkomið hjálpræði í Kristi,
endurgjaldslaust. Hann varar einnig við ríkj-
andi fráfalli samtíðarinnar. í Op. 14, 7. lesum
við: „Óttizt Guð og gefið honum dýrð, því að
komin er stund dóms hans, og tilbiðjið hann,
sem gjört hefir himininn og jörðina og hafið
og uppsprettur vatnanna." Samkvæmt spá-
dóminum um 2300 dagana, átti boðskapurinn
um dómstundina að uppfyllast árið 1844. Þeg-
ar spádómsklukkan á himnum sló þann tíma,
vakti Guð upp menn, sem fluttu heiminum
boðskapinn um dómstundina. Boðskapurinn
fól einnig í sér kall um að tilbiðja Guð, skap-
ara himins og jarðar. Eðlilegast var að til-
biðja Guð og viðurkenna sköpunarmátt hans
með því að halda minningardaginn um sköp-
unina heilagan, þ. e. hvíldardaginn, hinn sjö-
unda dag. Á þetta er lögð mikil áherzla í
„Moody Bible Institute Monthly“ í nóv. 1930,
í grein, sem James G. Murphy skrifaði. „Sá,
sem heldur hvíldardaginn heilagan, viðurkenn-
ir að sagan, sem hvíldardagurinn minnir á, sé
sönn. Hann trúir jafnframt á sköpun hins
fyrsta manns, á sex daga sköpun hins fagra
bústaðar hans og á upprunalega og algera
sköpun himins og jarðar, og sem nauðsynleg-
an undanfara alls þessa, á skaparann, sem
hvíldist hinn sjöunda dag að afloknu sköpun-
arstarfi sínu. Á þennan hátt verður hvíldar-
dagurinn tákn, og það er söguleg staðreynd
að þeir, sem halda hann heilagan, eru frá-
brugðnir þeim, sem hafa leyft þessu mikil-
væga sannleiksatriði að falla í gleymskudá.11
Þegar postulinn Jóhannes skrifaði um þann
árangur, sem boðun þriðja engils boðskapar-
ins hafði, sagði hann: „Hér reynir á þolgæði
hinna heilögu, þeirra, er varðveita boð Guðs
og trúna á Jesúm.“ Op. 14, 12. Hversu hrífandi
og uppörvandi er ekki sú staðreynd, að til-
vera okkar sem heildar er uppfylling á spá-
dómum Biblíunnar. Síðasti boðskapur jarðar-
innar um siðbót hefur kallað okkur út úr
Babýlon. Kristur hefur tekið okkur að sér, og
hann „leysti oss frá syndum vorum með blóði
sínu,“ af náð sinni, (Op. 1, 5.), og samræmdi
líf okkar vilja sínum, og þess vegna erum við
fólk, sem heldur lögmálið. Við trúum því, og
það ekki af neinni eigingirni, að þetta fólk
hafi og gæti hreinnar og óflekkaðrar trúar.sem
hinum heilögu var eitt sinn í hendur seld. Við
höfum tekið á móti öllum þeim mikilvægu
sannindum, sem Guð opinberaði í orði sínu og
veitti söfnuðinum fyrir meðalgöngu útvaldra
boðbera allt frá því að siðbót hófst. Við trúum
á krossfestan og upprisinn frelsara. Trú okk-
ar byggist á Kristi. Við trúum því, að hinn
réttláti muni lifa fyrir trú, og að við frels-
umst aðeins fyrir náð. Við treystum því, að
tileinkun réttlætis hans hylji syndir liðna tím-
ans. Við vinnum daglega sigur vegna réttlæt-
isins, sem hann veitir okkur, og með trú lítum
við fram til þess dags, sem brátt mun renna
upp, þegar við öðlumst kórónu réttlætisins.
Það hefði með réttu mátt kalla okkur „Meþód-
ista“, (þeir, sem raða hlutunum vísindalega
niður fyrir sér), hefðum við viljað, því að
vissulega eru Aðventistar vísindalegir í niður-
röðun safnaðarstarfa. Sameinuð í von, trú og
kenningu erum við sannur „Bræðrasöfnuður",
sem safnað hefur verið saman frá hverri þjóð,
kynkvísl, tungu og lýð. Það er enginn þjóðar-
rígur meðal Aðventista, mismunandi hörunds-
lit.ur og stéttarmunur hafa ekkert að segja