Bænavikan - 22.11.1958, Blaðsíða 6

6
hans gæti virzt órökfastur og fullnægði ekki
kröfum hinna svokölluðu menntamanna.
„Hverju á ég að svara, þegar rökrætt verður
við mig,” (ensk þýð.)
En tökum eftir svari Guðs. Habakúk, hafðu
ekki áhyggjur af því, hverju þú eigir að svara,
þegar rökrætt verður við þig. Hlutverk þitt er
að kunngera spádóminn. Það getur verið að
þeir útskýri hann þannig, að hann verði að
engu eða þeir leggi í hann óeiginlega merk-
ingu; verið getur að þeir segi, að tímaákvörð-
unin hafi brugðizt, en að lokum mun hann
rætast: „Þótt hún (vitrunin) dragist, þá
vænt hennar, því að hún mun vissuuega fram
koma og ekki undan líða.“
Það er mál til komið, að við látum koma
skilmerkilegt hljóð úr spádómslúðrinum.
Heimurinn er í ögnþveiti og ringulreið. Þvílíkur
tími til að bera fram gamaldags spádómsboð-
skap! Hvílíkt umhverfi til að láta viðvörunar-
lúður spádómsins hljóma!
Við erum ekki aðeins spádómsfólk, heldur
fólk tíma-spádóms, sem fyrst er skráður í
Daníelsbók og síðan í Opinberunarbókinni —
örlagasynir — spádómssynir — með boðskap
fyrir þennan sérstaka tíma.
Enginn annar flytur eða getur flutt boð-
skapinn um dóminn. Enginn annar gefur eða
getur gefið skýringu á viðvöruninni í sam-
bandi við merki dýrsins. Enginn annar hefur
aðstöðu til að láta kallið, „gangið út úr Babý-
lon“, hljóma og með því uppfyllt spádóminn í
Opinberunarbókinni 18, 1.
„Og eftir þetta sá ég annan engil stíga ofan
af himni og hafði hann mikið vald, og jörðin
ljómaði af dýrð hans.“
Ef við lítum á spádómsklukkuna nú, er ekki
erfitt að sjá, hvað tímanum líður: „Þá sagði
hann við þá: Þjóð mun rísa upp gegn þjóð og
konungsríki gegn konungsríki, og miklir jarð-
skjálftar munu verða og á ýmsum stöðum
hallæri og drepsóttir; og verða munu voða-
fyrirburðir og tákn mikil á himni.“ Lúk. 21,
10. 11.
Nú á dögum birtast vissulega voðafyrir-
brigði og stórmerki á himnum, eða er það
ekki? Mönnum er skyndilega ógnað með eld-
flaugum og gervihnöttum, sem þeysast um
himinhvolfið. „Og menn munu gefa upp önd-
ina af ótta og kvíða fyrir því, er koma mun
yfir heimsbyggðina, því að kraftar himnanna
munu bifast.“ 26. v.
Menn líta upp í háloftin, vitandi að eitthvað
enn ógurlegra er í vændum.
Hvað verður næst? Jesús heldur þannig
áfram:
„En þegar þetta tekur að koma fram, þá
réttið úr yður og lyftið upp höfðum yðar, því
að lausn yðar er í nánd.“ 28. v.
Við erum minnt á það í Early Writings, bls.
36, að reiði meðal þjóðanna gefi til kynna,
hve áliðið sé orðið. „Þjóðirnar reiðast, en
þegar æðsti prestur okkar hefur lokið starfi
sínu í helgidóminum, mun hann standa upp
og íklæðast hefndarbúningi sínum, og þá mun
sjö síðustu plágunum verða úthellt."
Jóhannes sá, að alþjóðleg misklíð var síðasti
fyrirboði uppskerutíma jarðarinnar. „Og sjö-
undi engillinn básúnaði, og heyrðust þá raddir
miklar á himni, er sögðu: Heimsríkið er orðið
ríki Drottins vors og hans Smurða, og hann
mun ríkja um aldir alda. ... Og þjóðirnar
reiddust, og reiði þín kom og sá tími, er dauð-
ir skulu dæmdir verða, og tíminn til að gefa
laun þjónum þínum, spámönnunum og hinum
heilögu og þeim sem óttast nafn þitt, smáum
og stórum, og til að eyða þeim, sem jörðina
eyða.“ Op. 11, 15. 18.
Ennfremur í Op. 16, 12., 14—17. „Og hinn
sétti helti úr sinni skál yfir fljótið mikla,
Evfrat; og vatnið í því þornaði upp, svo að
vegur yrði búinn fyrir konungana, ... því að
þeir eru djöfla-andar, sem gjöra tákn og
ganga út til konunga allrar heimsbyggðar-
innar, til að safna þeim saman til stríðsins á
hinum mikla degi Guðs hins alvalda. — Sjá,
ég kem eins og þjófur .. . Og þeir söfnuðu
þeim saman á þann stað, sem á hebresku kall-
ast Harmagedón. Og hinn sjöundi hellti úr
sinni skál yfir loftið, og raust mikil kom út
úr musterinu, frá hásætinu og sagði: Það er
fram komið.“ Konungarnir úr sólaruppkomu-
stað hafa risið upp. Þjóðirnar eru reiðar. Það
lítur í sannleika út fyrir, að jörðin haldi í átt-
ina til Harmagedón.
Við skulum rifja upp nokkrar alvarlegar
viðvaranir, áskoranir og hvatningar, sem við
höfum hlotið í ritum Str. White:
„Syndin hefur nærri því náð hámarki sínu.
Ringulreið ríkir í heiminum, og miklar ógnir
munu enn koma yfir mennina. Endirinn er