Heimili og skóli - 01.12.1946, Blaðsíða 11

HEIMILI OG SKÓLI
129
Rabbað
VIÐ SJÖTUGAN KENNARA
í fyrsta hefti Heimilis og skóla þ. á.
var með fáum orðum minnst 70 ára af-
mælis Jóns Kristjánssonar, kennara á
Espigrund í Eyjafirði. Bað ég hann við
það tækifæri að segja iesendum ritsins
eitthvað frá starfi sínu, en hann tók
því seinlega. Kvaðst hann, af sinni
venjulegu hógværð, ekki hafa frá
neinu markverðu að segja. Leið tvo
tíminn, að Jón lét aðra um að eyða
bleki sínu. Tók ég loks það ráð, að
bregða mér fram að Espigrund að
heimsækja Jón. Og þegar við höfðum
drukkið kaffi og Jón hafði leikið
nokkur lög fyrir mig á orgelið sitt,.fór-
um við að rabba um liðna tíma og
birtist hér nokkurt hrafl af því sam-
tali.
„JÞú byrjaðir kennslustarf þitt í
Akrahreppi í Skagafirði, hreppunm,
sem Bólu-Hjálmar kvað verst um?“
,,Já. — í þeirri fögru og víðfaðma
sveit hóf ég mína fyrstu göngu í þágu
b a r n a f ræðsi u n n a r. “
„Hvenær var það?“
„Það var veturinn 1908—’09.“
„Hvað kenndir þú á mörgum stöð-
um í hreppnum?"
,,Ég kenndi oftast á þremur stöðum
yfir veturinn, 8 vikur á hverjum. —
Það reyndist oft erfitt að tryggja skól-
Jón Knstjánsson.
anum sömu staði til langs tíma, og
voru því skipti á kennslustöðum
næsta tíð. — Mun ég hafa kennt á 18
stöðum á þeim 16 árum, sem ég stund-
aði kennslu í þessum hreppi.“
„Hvað er þér nú minnisstæðast frá
þeim árum?“
„Það eru fyrst og fremst hin mörgu
góðu heimili, sem ég kynntist á þess-
um árum og foreldrar þeir, sem með
mikilli alúð og ástundun reyndu að sá
í hug og hjörtu barna sinna öllu því,
er þeir áttu bezt í eigin sál. — Mér eru
minnisstæðar mæðurnar, sem lásu
bænir sínar og fögur sálmavers með
börnum sínum á kvöldin og leiddu
þau þannig inn í friðarríki svefnsins.
Enginn getur sagt um, hve mikla bless-
un þessi fagri siður megnar að hafa á
hið gróandi sálarlíf barna.
Þá eru það börnin, sem ég kenndi,
bæði mín eigin börn og annarra, er
verða mér fyrir margra hluta sakir