Heimili og skóli - 01.12.1946, Blaðsíða 12

130
HEIMILI OG SKÓLI
ógleymanleg. Það er bjart yfir minn-
ingunum um þau. Lengi verður mér
og minnisstæð vinátta fólksins, sem ég
starfaði hjá, hjálpsemi þess og sam-
vinna. Vil ég í því sambandi minnast
þess manns, sem öðrum fremur studdi
mig í starfi mínu með hollum ráðum
og fræðslu. Það var hinn mikli gáfu-
og guðsmaður, séra Björn Jónsson á
Miklabæ í Blönduhlíð. Hann var for-
maður fræðslunefndar um margra ára
skeið og hafði mikinn áhuga fyrir
fræðslu barna, sérstaklega hinni kristi-
legu. — Hann var afburða góður kenn-
ari og barnavinur hinn mesti. Eru mér
minnisstæðar margar barnaguðsþjón-
ustur hans.“
„Voru nú ekki margir erfiðleikar á
veginum á þessum árum?“
„Jú. — Ekki var gatan alls staðar
sem greiðust. Mætti margt um það
segja á ýmsu vegu. —• Ferðalögin milli
kennslustaðanna, á hálfs mánaðar
fresti, voru oft býsna óþægileg í vond-
um veðrum og færi. — Þá voru það
kennslustofurnar, sem ekki voru ætíð
sem ákjósanlegastar, stundum bara
baðstofur, sem sumt af heimilisfólkinu
sat í við vinnu sína á daginn, meðan á
kennslu sóð. — Vöntun á góðum bók-
um og kennsluáhöldum til að styðjast
við í sambandi við kennsluna var oft
tilfinnanleg. — Þá mætti, síðast en
ekki sízt, telja það til erfiðleika, hversu
lítil áherzla var lögð á að safna börn-
um saman á skólastaðina með tilliti til
aldurs og þroska.
Öllum erfiðieikum varð maður að
segja sríð á hendur. Hver sigur, þótt
smár væri, veitti manni ætíð hina
mestu gleði og gaf nýjan þrótt og
vilja.“
„Hvernig fannst þér nú árangurinn
af þessum stutta kennslutíma?"
,,Mér fannst hann vera vonum fram-
ar góður í mörgum greinum. Börnin
voru yfirleitt kappsöm og dugleg að
læra, enda þótt undantekningar ættu
sér stað, eins og gengur. Aldrei var um
námsleiða að ræða, þar eð námstíminn
var svona stuttur — vanalega aðeins
hálfur mánuður í senn. — Frammi-
staða barnanna á prófum Var oft hin
sómasamlegasta og stundum ágæt,
enda var keppni mikil um háar eink-
unnir."
„Hverjar hafa verið þínar uppá-
halds kennslugreinar?"
„Móðurmálið og kristin fræði hafa
ætíð verið mínar hugljúfustu kennslu-
greinar. Hitt er svo aftur annað mál,
hvemig mér hefur tekizt að kenna
þær.“
,,Þú hefur lengi verið kirkjuorgan-
isti? Hvar byrjaðir þú á því starfi?"
„Ég var fyrst ráðinn organisti í
Miklabæjarkirkju, og skömmu síðar
einnig í Flugumýrar- og Silfrastaða-
kirkju. í þessum þremur kirkjum spil-
aði ég í 15 ár. — Eftir að ég flutti hing-
að norður hætti ég um nokkur ár, en
vorið 1929 var ég ráðinn organisti
í Grundarkirkju. Svo hef ég einnig
spilað í Möðruvállakirkju í Eyjafirði
í nokkur ár.“
„Þú hefur ekki látið af því starfi
enn?“
„Nei. — Þetta starf hefur ætíð verið
mér svo mjög til yndis og andlegrar
hressingar, að ég kvíði þeirri stund, er
ég verð að láta af því.“
„Hvenær hættir þú fastri kennslu?"
„Það var árið 1938.“
„Hefurðu svo ekkert kennt síðan?“