Heimili og skóli - 01.10.1948, Qupperneq 10

106
HEIMILI OG SKÓ.LI
ur sálfræðingurinn auðvitað vel, en
lætur þess þó getið, að hann þekki
ekki þessa kauða, en það sé mjög lík-
legt að lýsingin sé rétt.
Sálfræðingurinn vitprófar nú barn-
ið með Binetvitprófum, en gerir þó
sem minnst úr því, að hér sé um próf
að ræða, heldur segir hann barninu,
að hann hafi myndir og, fleira
skemmtilegt, sem hann ætli að sýna
því.
Oftast þykir barninu gaman að vit-
prófnnum og notar þá sálfræðingur-
inn tækifærið til þess að segja því, að
hann hafi rnjög skemmtileg leikföng
á skrifstofunni sinni og býður barninu
að koma við tækifæri og sjá þau.
Oftast stendur ekki á því, að barnið
þiggi boðið, og er það svo prófað með
Performanaeprófum og síðan með
ýmsum sérprófum. eftir því um hvaða
örðugleika er að ræða.
Um sama leyti gerir sált'iæðingur-
inn foreldrum barnsins orð um að
koma til viðtals á skrifstofuna, er þá
rætt um barnið fram og aftur, allt frá
þeirri stundu, er það var getið. Séu
foreldrarnir látnir, er rætt við nánustu
vandamenn barnsins.
Sé um vandræðabörn að ræða, eru
þau oft afkvæmi vandræðaforeldra,
svo að ekki er vandræðalaust að kom-
ast hjá vandræðum f viðræðum við
þau. Mikil áherzla er lögð á að safna
öllum fáanlegum upplýsingum um
barnið, jafnvel þótt þær virðist lítils
virði í svipinn. Allar upplýsingar eru
skráðar og skýrslurnar geymdar í
spjaldskrá skrifstofunnar sem nú
geymir efni í rnargar sorglegar ævi-
sögur, og jafnvel dramatisk leikrit.
Eins og að líkindum lætui, eru nið-
urstöður sálfræðingsins mjög misjafn-
ar. Þegar bezt lætur, mælir hann með
því, að barnið verði áfram í sínum
bekk, en jafnframt gefur liann kenn-
urum og foreldrum ráð viðvíkjandi
meðhöndlun þess. Prófin sýna greind-
arvísitölu barnsins, en G. V. er ekki
aðalatriðið, heldur þær upplýsingar,
sem prófin veita æfðum sálfræðingi
um sérhæfileika barnsins, lyndisein-
kunnir og andsvör.
Oftast þarf þó frekari aðgerða við.
Allur fjöldi þeirra barna, sem send
eru til skrifstofunnar, lenda í sér-
bekkjunum, flest í hjálpar og lestrar-
bekkjunum. Um þessa bekki hef ég
getið áður og innan skamms gefst les-
endum Heimili og skóla kostur á að
lesa stórfróðlega grein eftir Rasmun
Jakobsen, sálfræðing, um lestrar-
bekki.
Börn, sem lenda í sérbekkjum,
verða áfram undir eftirliti sálfræði-
skrifstofunnar, en sérmenntaðir kenn-
arar annast kennslu þeirra.
Vera má, að sálfræðingurinn mæli
með því, að barnið fái að sækja frí-
stundaheimili, eða aðrar áþekkar
stofnanir, verður það oft til mikils
góðs.
Þar sem meiri alvara er á ferðurn,
getur svo farið, að barnið verði úr-
skurðað fáviti, hverfur þá venjuleg
kennsluskylda, en ríkið tekur við allri
umsjá með barninu og stendur straum
af öllum kostnaði við uppeldi þess.
Sunyum heimilam er þannig háttað,
að ekki getur talizt gerlegt að láta
Jiau sjá um uppeldi barnsins, verður
þá barnavernduuin að taka við og
missa þá foreldi irnir foreldraréttinn,