Heimili og skóli - 01.04.1953, Síða 13

HEIMILI OG SKÓLI
33
söm um of við skólana. Um það er
ekki að tala, að skólinn fái fé nema
til allra nauðsynlegustu framkvæmda.
Hér í Danmörku er sömu söguna að
segja, en kennararnir hafa reynt ýms-
ar leiðir til að bæta úr þessu. T. d.
er mér kunnugt um, að í einum barna-
skólanum hér í Höfn er starfandi
sjóður að upphæð 16 þúsund krónur.
Þessi sjóður er stofnaður með frjáls-
um framlögum kennara og aðstand-
enda barnanna. Vöxtum sjóðsins ráð-
stafa skólastjóri og kennarar í samein-
ingu. Og þetta fé er notað til margra
hluta. Fátækustu börnin eru styrkt
til að kaupa skólabækur og áhöld, eða
þau fá fé til þess að geta tekið þátt
í ferðalögum skólans. Jólahátíðin,
skólaskemmtunin og foreldramótin
kosta líka peninga og þá fær skólinn
úr þessum sjóði o. s. frv. Með öðrum
orðum, hér er fé, sem skólinn í sam-
ráði og með aðstoð foreldranna getur
varið til ýmissa framfaramála og ann-
ars, sem gerir skólalífið fjölbreyttara
og skemmtilegra. Margar af slíkum
framkvæmdum eru ekki síður nauð-
synlegar en byggingar og slíkt, sem
að ytri aðbúnaði viðvíkur, en þó
skiljanlegt, að hið opinbera telji sig
þær engu skipta.
Kennarafélag Árósa hefur farið aðr-
ar leiðir. Það rekur kvikmyndahús til
þess að afla sér fjár. Á vegum þess
starfar sumarskóli (feriekoloni) og er
kostnaðurinn við hann eingöngu
greiddur með hagnaði þeim, sem
kvikmyndahúsið gefur. Þetta sama
gerir Háskóli íslands, en mér finnst,
að kennarafélög við hina stærri skóla
t. d. í Reykjavík gætu einnig lagt
inn á sömu braut.
Góður geymslustaður.
Oft lætur það vandamál á sér bæra,
hvar skápnum, sem áhöld og kennslu-
bækur skólans eru geymdar í, verði
haganlegast komið fyrir. í nýjum
skóla hér hef ég séð leyst úr þessum
vanda á sérstaklega hagkvæman hátt
að mínum dómi. í skólastofunni var
tafla, sem náði næstum yfir allan vegg-
inn. LTndir töflunni var skápnum
komið fyrir. Hann var jafnlangur og
taflan og álíka þykkur og venjuleg ,
bókahilla. Fyrir honum voru renni-
hurðir af sams konar gerð og rúður
fyrir bókaskáp. Skápur þessi tók I
bókstaflegum skilningi ekkert rúm.
Kennarinn stendur um það bil arms-
lengd frá töflunni, þegar hann skrif-
ar, og bilið, sem myndast milli hans
og töflunnar, er hér notað, án þess
að það bagi hið minnsta. Þetta er
stór kostur, þar sem húsnæði er tak-
markað. Sé skápurinn byggður úr
sama efni og skólahúsgögnin, er að
honum hin mesta prýði. Annar aðal-
kostur skápsins er sá, að kennarinn
fær aukið rými fyrir bækur sínar og
kennslutæki, þar sem hann getur lagt
það ofan á skápinn, en þarf ekki að
stafla því öllu á kennaraborðið fyrir
framan sig. Einnig er nærtækara að
ná í það, sem í skápnum er geymt en
að þurfa að sækja það í hinn enda
stofunnar.
Þetta eru sundurlausir punktar,
valdir af handahófi, því að af nógu
er að taka.
Ég hef ekki lagt út á þá braut
að lýsa hér ýmsum kennslutækjum,
þó að það væri sannarlega freistandi.
Það yrði allt of langt mál. Meðal ann-
ars hef ég séð hina ýmsu hluta manns-