Læknaneminn - 01.12.1959, Síða 9

LÆKNANEMINN
9
FJÖRUGRI FUNDIR
Ég vil lýsa ánægju minni yfir
því hve mikið fjör virðist vera að
færast í fundi okkar og félags-
mál.
Fyrstu 2 veturna, sem ég var í
deildinni, voru félagsfundir með
allvísindalegu sniði og lítið rætt
um félagsmál og þá nær eingöngu
af formanninum, sem lítið virtist
vera hlustað á, því að menn höfðu
svo margt að ræða sín á milli
yfir kaffibollunum, en fundimir
voru haldnir í matstofu Gamla
Garðs. Þessi ár sátu duglegir menn
í stjórn og unnu vel, en félags-
menn létu þá líka rnn allar fram-
kvæmdir og voru að mínu viti á-
hugalitlir fyrir félagsmálum.
Ekki vil ég lasta vísindaáhugann
og vona, að við séum öll sammála
um að halda áfram að fá áhuga-
sama og vellærða lækna, til að
fræða okkur á félagsfundmn. En
hræddur er ég um, að hinn daufi
áhugi á félagsmálum hafi valdið
miklu um hve litlu við fengum
ráðið um gerð hinnar nýju reglu-
gerðar, þó að miklu réði þar, að
við fengum ekkert að vita um mál-
ið fyrr en prófessorarnir höfðu
nær lokið að semja hana.
En gagnstætt því, að sofanda-
háttur og afskiptaleysi ríkir hjá
þeim, sem lifa fyrirhafnarlitlu,
fastmótuðu lífi, þá fæðast hug-
sjónir og réttlætiskröfur hjá þeim,
sem hafa við erfiðleika og vanda-
mál að etja. Og víst er um það,
að síðan námstími okkar var
þrengdur og önnur áhrif nýju
reglugerðarinnar komu betur í
ljós, hefur æ meira lifnað yfir
félagsmálum okkar, þó að við höf-
um nú raunar minni tíma til að
sinna þeim en áður. Og ég þykist
viss um, að fleiri eigi eftir að
rumska og finna hvöt hjá sér til
að skipta sér af félagsmálum okk-
ar, en sá sem sagði við mig um
daginn, að það væri ekkert vit að
láta eina klíku ráða öllu í félaginu.
Ég skildi hann ekki fyrst, en hann
átti þá við „Jóhann Lárus, Einar
Val og þá“. Við urðum alveg
sammála, en ég vildi orða þetta á
annan hátt, að ekkert vit væri í,
að byrðar félagslífsins væru að
mestu bornar af sömu mönnum,
auk hinnar sjálfsögðu skyldu
stjórnarinnar, sem áreiðanlega
enginn sækist eftir að gegna fyr-
ir hana. Jóhann hefur ekki unnið
okkur svona mikið gagn í bóksölu-
málinu, vegna þess að hann vildi
ráða í félaginu, heldur af áhuga
fyrir málefninu, og Einari eigum
við að þakka góða ritstjórn í
fyrra og mest af því sem áunnizt
hefur í ópólitísku nefndarstörf-
unum vegna ósérhlífni hans en
ekki ráðríki, svo að ég nefni dæmi.
Nei, félagslíf okkar væri til mik-
illar fyrirmyndar og skemmtilegt,
ef margir væru jafn áhugasamir
og ósérplægnir og Jóhann og Ein-
ar.
Ég heiti á alla, sem finna hjá
sér áhuga og vilja eitthvað til
málanna leggja, að hlífast ekki
við að láta skoðanir sínar í ljós
af ótta við fyrirhöfnina, sem þeir
kynnu að verða að leggja á sig, til
að framkvæma málið.
Þeim, sem ekki fellur að tala
á fundum, stendur blaðið okkar
opið, alltaf eru greinar í það vel
þegnar.
Halldór Halldórsson.