Læknaneminn - 01.12.1959, Blaðsíða 21

LÆKNANEMINN
21
Já, vissulega eru yrkisefnin óþrjót-
andi. Jafnvel bacteriologia og histologia
geta orðið skáldmæltum mönnum yrkis-
efni, þótt heldur þyki þær námsgreinar
þurrar við fyrstu kynni.
Að endingu birtum vér hér eitt dapur-
legt ástarljóð, enskt að uppruna, ort
nokkru fyrir síðustu aldamót. Birtum
vér það í góðfúslegu leyfisleysi höf-
undar, enda allsendis óvíst, að hann sé
enn þessa heims.
The Leucocyte’s Lauient
The leucocyte was in a gland,
With inflammation red;
He grasped a comrade by the hand,
And with a sob he said: —
„Mid solitary follicles
I wend my weary way,
Deep down in crypts of Lieberkúhn,
Far, far from the light of day.
’Alas! this aehing nucleus
can never be free from pain,
While tissues hide the beauteous bride
I never shall see again.
’A rosy-red corpuscle she,
The pride of all the spleen,
Her like in this dark gland I fear
Will never more be seen.
’A fierce bacillus captured her,
And reft her from my side,
Carbolic oil his plans did foil,
But ah! it slew my bride.
’With pseudopodia feebly bent,
And broken nucleus, I
Must turn to pus’ And speaking thus
He wandered forth to die.
Oh! lightly they’ll talk of that
leucocyte true,
As they label, and mount,
and degrade him;
But little he’ll reck, when with aniline
blue
They have stained and in Canada
laid him!
Að lokum ítrekum vér þá ósk vora, að
læknanemar láti blaðið fá ljóð til birt-
ingar. Auðvitað er sjálfsagt, að þeir,
sem þess óska, yrki undir dulnefni. Séu
einhverjir feimnir að láta ritnefndar-
menn vita, hverjir þeir eru, er hægui'
vandi að póstsenda kvæðin til ritnefnd-
ar Læknanemans, c/o Læknadeild Hásk.
Islands. hb.
Hannes Guðmundsson
láni að fagna að fá í hendur mik-
il verkefni og leysa þau vel af
hendi. Hann fékk að starfa á ein-
hverjum heilladrýgstu tímum í
sögu læknisfræðinnar, þegar ný og
skæð vopn voru upp tekin gegn
þeim óvinum, sem hann átti í höggi
við.
Ef til vill var það þó mesta
gæfa hans að vera saknað af fjöl-
mennum hópi samferðamanna, er
hann var allur. — Blessuð sé
minning hans.
Björn Sigurðsson
ritgerðum um framangreinda bú-
fjársjúkdóma í erlendum ritum
og nú síðast í Skírni 1958 á sinn
skýra og skemmtilega hátt.
Sá sjúkdómur, sem Björn starf-
aði einkum við síðasta árið, var
visna, en það er míalíntærandi
sjúkdómur í miðtaugakerfi sauð-
fjár. Hefur honum tekizt að sanna,
að veira veldur þessum sjúkdómi,
en um orsök míalíntærandi sjúk-
dóma, svo sem multiple sclerosis,
hafa ríkt margar getgátur.
Við þetta glæsilega verkefni
vann Björn síðasta árið, starfandi
meðan hann gat, raulandi lítinn
lagstúf, þegar hann sá eitthvað
fallegt í smásjánni.
Björn átti sæti í Læknadeild.
Hygg ég, að þar höfum við notið
hans að mörgu góðu, þó að meira
hafi hann viljað gera.
Einnig flutti Björn síðustu ár-
in fyrirlestra um veirusjúkdóma
fyrir stúdenta í síðasta hluta.
Voru þeir sérstaklega skemmti-
legir og fjörlega fluttir.
Bar enginn frekar en Björn hag
og heill Háskóla íslands fyrir
brjósti, en sjálfur var hann sómi
Háskólans.
Bergþóra Sigur’ðardóttir.