Læknaneminn - 01.12.1959, Page 16

16
LÆKNANEMINN
IIM MEMORIAM
HANNES GUÐMUNDSSON, læknir
f Fæddur 22. febr. 1900. Dáinn 27. maí 1959.
Kveðja frá nemanda.
Það var eitt kvöld í maí, að mér
barst sú dapurlega frétt, að einn
úr hópi kennara minna væri dá-
inn og starfi hans hér á meðal vor
væri lokið. Hannes Guðmundsson
var látinn.
Aðeins rúmum tveim mánuðum
áður hafði ég setið í hópi nem-
enda hans og notið fræðslu þessa
kurteisa og prúða manns.
Hannes heitinn var fæddur á
Akureyri þ. 22. febrúar árið 1900.
Að honum stóðu sterkir stofn-
ar. Móðir hans var Karólína Is-
leifsdóttir, prests á Stað í Stein-
grímsfirði Einarssonar, en faðir
hans var Guðmundur Hannesson,
hinn þjóðkunni læknir og kennari.
Hannes tók stúdentspróf 1919
og kandidatspróf í læknisfræði
1925. Næstu þrjú ár var hann við
nám í Danmörku og Þýzkalandi,
og var viðurkenndur sérfræðing-
ur í húð- og kynsjúkdómum 1928.
Hann var starfsmaður mikill, enda
hlóðust fljótt á hann störf, og
það var mikið dagsverk, sem
hann átti að baki, er hann var
kvaddur héðan.
Hann var deildarlæknir við VI.
deild Landspítalans frá 1930, og
þegar Heilsuverndarstöðin í
Reykjavík tók til starfa, varð hann
yfirlæknir á húð- og kynsjúk-
dómadeild hennar. Einnig sá hann
um ókeypis læknishjálp í kynsjúk-
dómum frá því sú starfsemi hófst.
í stjórn Læknafélags Reykja-
víkur var hann 1932—-1936 og í
stjórna Læknafélags íslands er
hann lézt.
Þá er það ótalið, sem að okkur
læknanemum snvr, en bað er
kennsla hans við læknadeildina.
Hann mun hafa byrjað kennslu í
sérgrein sinni 1945 og hélt því
starfi til dauðadags. Hannes var
afburðakennari eins og hann átti
kyn til. Kennsla hans var Ijós og
lifandi, og auðfundið var, að hann
lagði við hana mikla alúð og undir-
bjó hvern tíma vel.
Ég hygg. að vandfundinn muni
sá nemandi hans, sem ekki beri
til hans hlvian hug o" bakklæti.
enda hlaut hann að ávinna sér
virðingu allra sakir nrúðmennsku
sinnar og annarra mannkosta.
Hannes var kvæntur Valgerði
Björnsdóttur frá Grund í Svarf-
aðardal. Lifir hún mann sinn.
Hannes Guðmundsson átti hví
Framhald á hls. 21.