Læknaneminn - 01.12.1968, Qupperneq 16

16
LÆKNANEMINN
FRÁ RITSTJÓRN
Á þessu hausti hefja fleiri stúdentar nám í læknadeild en dæmi
eru til, eða tæpt hundrað. Aðsókn að deildinni hefur aukizt gífurlega
undanfarin fimm ár. Til samanburðar skal nefnt, að árið 1963 var
tala nýinnritaðra í kringum tuttugu. Strax árið eftir tvöfaldast þessi
tala og vel það og hefur fjölgunin síðan vaxið jafnt og þétt.
Athyglisvert er, að hlutfallstala þeirra, sem falla við upphafspróf
þessi ár, er geysihá, oftast um fimmtíu af hundraði og stundum hærri.
Hefur þetta umdeilda próf því sannarlega dugað deildinni vel í barátt-
unni gegn offjölgun. Ekki þarf að fara i grafgötur með það, að fyrir-
sjáanlegt er vandræðaástand í fyrsta hluta námsins strax næsta vor,
ef að líkum lætur. Nægilegt er, að helmingur fyrstaársmanna sleppi
í gegn, til að algert öngþveiti skapist á næsta ári. Vonlaust er, að
allur þessi hópur fái viðunandi lestraraðstöðu, skipulag á kúrsusum
fer vafalaust í einn óleysanlegan hnút og mun vart af leifa, að svo
stór hópur fái lokið lögskipuðum kúrsusum á leyfilegum tíma, þegar
í miðhluta kemur. Ólíklegt er, að prófessorar líti björtum augum til
framtíðarinnar. Er nú öllum Ijóst orðið, að núverandi skipulag lækna-
náms á Islandi er loksins svo rækilega sprungið utan af stúdenta-
skaranum, að lengur verður ekki upp á það lappað. Ráðstafanir á
borð við þær, að herða enn á kröfum við inngöngu í deildina eru kák
eitt, sem engan vanda leysir. Upphafsprófið mun hafa þann tilgang
helztan að binda sem fyrst enda á basl þeirra, sem af einhverjum
orsökum standast ekki þær kröfur, sem gerðar eru til læknanema.
Því er ætlað að vera prófsteinn á það, hvort viðkomandi stúdent sé
líklegur til að ljúka námi á skikkanlegum tíma, eða hvort hann ætti
hcldur að snúa sér að einhverju öðru, sem líklegra sé til árangurs.
Að sjálfsögðu var til þess ætlazt, að menn létu sér úrskurð prófsins
að kenningu verða og hypjuðu sig, ef dómurinn félli þeim í óhag.
Eins og sést af hinni háu fallprósentu, eru margir kallaðir, en
færri útvaldir til læknanáms. Mörgum finnst að vonum hart að gengið,
þegar rúmur helmingur hins vonglaða hóps er stráfelldur á fyrsta
vori og þar með óbeint vísað frá námi. Hverjum þykir sinn fugl fagur
og vilja fáir una slíkum dómi. Vera má að fulllangt sé gengið við nið-
urskurðinn, en ekki verður hjá þeirri staðreynd komizt, að síðan upp-
hafsprófið kom til sögunnar, er fátítt, að menn falli síðar í náminu
og undantekning, ef menn ljúka ekki námi. Hinu má heldur ekki
gleyma að nokkrir, sem hrösuðu á prófinu í upphafi, eru samt orðnir
læknar.
Eins og að líkum lætur hefur sú skoðun orðið ofan á, að þetta
próf sé per se þungt próf. Megi þannig skýra hina háu fallprósentu.
Nær sanni mun þó, að til þess að spjara sig á svona prófi þurfi rétta
tækni frekar en einhverja yfirnáttúrlega hæfileika. Má vera, að þeir