Ferðir - 01.05.1990, Blaðsíða 5

1* li R Ð I R
að svo hraðskreið flugvcl sem þcssi var, villist af leið og rækist á fjall
án þess að nokkur maður týndi lífi.
Það var loftskeytamaður á íslensku varðskipi norðan við land sem
heyrði mjög dauf merki í talstöð sinni og lagði við hlustir. Hann
skildi að það var áhöfnin á Geysi sem sendi þessi veiku merki út í
Ijósvakann, allir voru á lífi og einhvcrstaðar uppi á jökli en hvar vissi
það ekki. Veðurguðirnir gáfu smá blettaskin í haustótíðinni yfir há-
lendinu svo leitarflugvélar komu auga á flak Geysisvélarinnar sunn-
an og austan á Bárðarbungu.
Það var misráðið að nota ekki fyrsta tækifæri til að koma tjaldi,
fatnaði og vistum til áhafnarinnar. Það mátti geta sér þess til að flug-
vél með stóra bensíngeyma og tætst hafði sundur í lendingu væri
ekki ákjósanlegur langtíma bústaður. Björgun gat dregist vegna
veðurumhleypinga. Oftrú á björgunartæki virðist hafa villt um fyrir
mönnum. Það var leitað til herstöðvarinnar í Keflavík og kallaði hún
hingað til landsins skíðaflugvél frá Kanada eða Grænlandi.
Að kveldi sama dags og flakið af Geysi fannst slógu sér saman all-
margir fjallaferðamenn á Akureyri til að freista þess að komast á
slysstað sem fyrst. Var Þorsteinn Þorsteinsson gamall ferðagarpur
kosinn fararstjóri. Jeppaeigendur voru þá nokkrir orðnir í bænum
og stóð ekki á liðsinni þeirra. Vörubíll með drifi á öllum hjólum var
fenginn til að flytja bensín og farangur. Komið var seint til gistingar
í Reykjahlíð.
Eyddum við Þorsteinn miklum tíma nætur í símanum, reynt var
að gefa okkur sem nákvæmasta staðsetningu flugvélarflaksins. Þor-
steinn hafði hugsað sér að farið yrði suður vestan Dyngjufjalla. Við
sem kunnugastir vorunt á þessum slóðum töldum það mikið óráð
enda féllst hann á að austari leiðin væri auðrataðri þótt lengri væri
nokkuð.
Um þessar mundir var átta manna hópur úr Reykjavík í öræfaferð
norðan jökla á fjórum velbúnum fjallajeppum. Þeir fregnuðu um
ferð okkar og buðu aðstoð sem fúslega var þegin. Voru þeir sam-
nátta okkur í Reykjahlíð.
Því var fjarri að ferðabúnaður okkar Akureyringa væri góður
enda farið af stað með litlum fyrirvara, til dæmis voru bílarnir tlestir
vatnskældir og þurfti strax fyrsta kvöldið að taka af kælivatn vegna
frosts. Ekki tókst að lúta renna af einum jeppanum vegna þess að
krani var brotinn. Hann var því látinn vera í gangi um nóttina og alla
ferðina. Ég átti gamlan herjeppa og hlóð hann fatnaði, matvælaköss-