Fréttir - Eyjafréttir - 20.07.2023, Blaðsíða 13

20. júlí 2023 | | 13
Þeir voru nokkrir gullmolarnir
sem boðið var upp á nýlokinni
Goslokahátíð. Hlaðborð listsýn-
inga, viðburða af margvíslegu
tagi fyrir fólk á öllum aldri að
ógleymdum tónleikum sem voru
hver öðrum betri.
Ofarlega á þeim lista voru
tónleikar Eyjakvennanna Silju
Elsabetar söngkonu og Helgu
Bryndísar píanóleikara í Eld-
heimum á laugardaginn. Tón-
leikana kölluðu þær Schumann
og Oddgeir, blanda sem gekk
fullkomlega upp í frábærum
flutningi þeirra. Lag og ljóð
renna saman í eitt hjá báðum
og því komu þær stöllur vel til
skila.
Sá sem þetta ritar ætlar ekki
að stæra sig af mikilli þekkingu
á verkum Schumann sem er
þekktastur fyrir ljóðalög sín og
ljóðaflokka þar sem Frauen-
liebe und Leben er meðal þeirra
frægustu. Hann fluttu þær í heild
sinni og með frábærum söng og
undirleik varð til tónlistargaldur
þar sem líflegar og hressilegar
kynningar Silju á hverju lagi
juku enn á töfrana.
Ekki brást þeim bogalistin
þegar kom að Oddgeiri. Fluttu
þær lög af plötu þeirra sem kom
út fyrir nokkrum árum. Lögin
fluttu þær í upphaflegum út-
sendingum Oddgeirs fyrir söng
og píanó og ekki varð galdurinn
minni en í fyrri hlutanum.
Galdur sem náði að heilla gesti
í Eldheimum þetta laugardags-
síðdegi. Silja Elsabet er frábær
söngkona og Helga Bryndís er
meðal okkar bestu píanóleikara
og saman eru þær dásamlegar.
Konan og telpan í eldhúsinu
Eina nóttina var Ágúst lengi að
beita og kom heim þegar klukkan
var að ganga þrjú. Þegar hann
sá heim að Kirkjubæ var ljós í
eldhúsglugganum. Honum þótti
undarlegt að ljósið var blátt en
hefði átt að vera hvítt rafljós.
Ágúst hugsaði með sér að þetta
hlytu að vera heimasæturnar
sem voru oft lengi á fótum og
skemmtu sér við grammófón.
Honum þótti líklegt að þær ætluðu
að gera sér einhverja glennu en
ætlaði ekki að láta þeim verða
kápu úr því klæði, læddist eins
hljóðlega og hann gat og þreif
eldhúshurðina eldsnöggt upp. Þá
brá honum heldur betur.
„Eldhúsið var fullt af blárri birtu.
Í einu horni þess var skápur sem
í var geymd glervara. Í horninu
hjá skápnum sá ég konu og telpu.
Konan stendur mér glöggt fyrir
hugskotssjónum enn þann dag í
dag. Þetta var falleg kona, 40-45
ára giska ég á, dökkhærð og
dökkeyg. Telpan var 8-9 ára. Hún
greip í kjól konunnar sem mér
þótti fallegur og var milli þess að
vera rauður og brúnn á litinn. Öll
glervaran hafði verið tekin út úr
skápnum og raðað á borðið,” segir
Ágúst.
Honum varð svo mikið um að
hann vissi ekki hvort þetta stóð
lengur eða skemur. Þegar hann
vaknaði daginn eftir voru klof-
stígvélin hans og vosklæði öll við
rúmstokkinn, en hann var vanur
að skilja þau eftir við útidyrnar.
Guðjón húsbóndi sá að Ágústi
var eitthvað brugðið og spurði
hvort hann væri veikur, sem Ágúst
neitaði. Daginn eftir spurði Guð-
jón þess sama og Ágúst neitaði
þvi sem fyrr. Þriðja daginn sagði
Ágúst frá því sem fyrir hann hafði
komið. Þá sagði Guðjón:
„Já. Það er kona hérna. Hún
er búin að vera lengi og er með
mínu leyfi.” Þegar húsið var nýtt
og Guðjón nýfluttur inn dreymdi
hann að kona með telpukrakka
kæmi og bæði hann að lofa sér
að vera. Hann svaraði því að það
gæti hann ekki. Gekk svo í tvær
nætur. Þá þriðju dreymdi hann
konuna enn sem lagði nú fast
að Guðjóni og sagði að ef hann
lofaði sér að vera skyldi hvorki
eldur né veður granda húsi hans.
Guðjón sagði að ef hún gerði sér
að góðu að vera í geymslunni og
þar sem heyið var þá mætti hún
það. Eftir það dreymdi hann hana
ekki.
Löngu síðar komu tvö systkini úr
Kirkjubæ í heimsókn til Ágústar.
Þau spurðu hvort hann hefði ekki
orðið einhvers var þegar hann var
hjá þeim. Hann sagði þeim sem
var. Þau könnuðust þá vel við kon-
una og sögðu að það hefði komið
fyrir að hún gripi í verk. Til dæmis
gerðist það þegar húsfreyjan var
að baka kökur í útieldhúsi og brá
sér frá til að snúa flekk á túninu að
kökurnar voru bakaðar á meðan.
Galdrar í söng og undirleik
Á G O S L O K U M M E Ð A D D A Í L O N D O N