Stuðlaberg - 01.11.2021, Qupperneq 13

STUÐLABERG 2/2021 13
Tendrum ljósið, lífsins vilja
Nýjar ljóðabækur
Leiður hef ég löngum þótt
Í maí á þessu ári kom út hjá bókaútgáfunni
Hólum bókin Ekki var það illa meint, ljóð og
lausavísur eftir Hjálmar Freysteinsson. Þetta
er stór og fyrirferðar­
mikil bók, rösklega tvö­
hundruð og fimmtíu
blaðsíður. Henni er skipt
í kafla eftir efni en mest
fer fyrir lausavísum. Stór
hluti þeirra er tekinn af
netinu, af fésbókarsíðu
Hjálmars, og fylgja dag­
setningar í sviga neðan
við vísurnar. Vísurnar eru hver annarri betri.
Hjálmar var löngu landsþekktur fyrir kveð­
skap sinn og vísnaunnendur tóku bókinni
fagnandi.
Hann yrkir um fésbókarreynslu sína. Hér
er hann að byrja að þreifa fyrir sér á netinu,
vísan er dagsett 20. júní 2014:
Leiður hef ég löngum þótt,
líka af slæmu kyni.
Nú hef ég eignast undur skjótt
80 vini.
Sú næsta er ort 20. desember 2014 og heitir
Gámum staflað á Landspítalalóðinni:
Nú er búið að höggva á hnút,
hrinda burt angri og sút.
Þetta gráðuga stóð
fer í gáma út á lóð.
(Þá er fljótlegra að flytja það út.)
Ekki eru þó allar vísurnar dagsettar. All­
margar vísur Hjálmars tengjast vini hans,
Pétri Péturssyni. Pétur átti, sem kunnugt er,
í útistöðum við kraftlyftingamenn út af stera­
notkun. Hjálmar orti vísu sem hann kallar
Niðurstöður Stera­Péturs:
Alveg sýnist augljóst vera,
enginn þarf að rengja það
að þeir sem nota þessa stera
þurfa minna fíkjublað.
Þetta er ótrúlega skemmtileg bók, full af
óvæntum sjónar hornum og hressilegum gal­
gopaskap.
Tíminn er annars staðar
Félag ljóðaunnenda á Aust­
urlandi hefur sent frá sér
bókina Raddir daganna eftir
Hannes Sigurðsson, verka­
mann á Akureyri. Hannes er
fæddur á Borgarfirði eystra
og ólst upp þar og á Eiðum
á Fljótsdalshéraði. Í bókinni
skiptast á hefðbundin ljóð
og óhefðbundin. Hannes er orðfær og hefur
gott vald á ljóðforminu, hvora leiðina sem
hann fer. Hér er ljóð sem heitir Við Háholt
og undirtitllinn er: Gengið um Framnesið á
Raufarhöfn:
Þar sem víðirinn blómstrar á balanum uppi við holtið
er brot úr sögu, reifað áranna hjúpi.
Hálfhruninn veggur, vafinn fléttum og mosa,
veðruð minning úr gleymskunnar óræða djúpi.
Ég geng inn í þessa veröld sem var hér áður,
með vonir og þrár, með raddirnar æskuglaðar.
Stuttir fætur stigu hér fyrstu skrefin.
Ég staldra við – tíminn er annars staðar.
Lesendum er bent á að skoða síðustu
línuna. Við þankastrikið verður brot í annars
reglulegum takti ljóðsins, þar kemur hlé.
Lesandinn er neyddur til að staldra við með
skáld inu. Það er gaman að sjá svona tilþrif í
nýrri ljóðabók.
Hér má líka sjá ljóð sem eru á léttari
nótunum. Hannes kann vel að fást við