Úrval - 01.10.1968, Qupperneq 26

24
lífinu, vegna þess að áhyggjufull
kona þarfnast uppörvunar og stöð-
ugrar fullvissu!
Einn fremsti vísindamaður í þeirri
grein, sem snýst um rannsóknir á
hegðunarorsökmn dr. Ernest Dichter
segir: „Undir niðri býr hjá kon-
unni kennd um, að eitthvert krafta-
verk gerist, að hin raunverulega,
leynda fegurð hennar sé að birtast
í fullum blóma.“ Viðhorf Shirley
Polykoff, auglýsingasnillingsins hjá
snyrtivörufyrirtækinu Clairol, er
svolítið öðruvísi. Hún segir þetta:
„Nútímakonan vill álíta sig vera
eins konar heilnæma kynþokkadís,
ef svo mætti að orði komast. Það
veitir henni vellíðunarkennd.“ Síð-
an gefur ungfrú Polykoff þessa
skýringu, sem hljómar reyndar svo-
lítið skringilega, svona málfræði-
lega og setningarfræðilega skoðað:
„Flest fólk vill, að það, sem maður
sér, sé það sjálft, fremur en eitt-
hvað, sem kemur úr flöskum.
Manni er leyfilegt að hjálpa sér
sjálfri, en maður má ekki gera það
þannig, að það líti út eins og það
sé ekki maður sjálfur, sem maður
er að hjálpa."
Innihald þessara skringilegu setn-
inga er í stuttu máli það, að áherzla
er nú lögð á eðlilegt útlit („natural
look“). Þar er um að ræða fjögurra
ára fegrunarstefnu í snyrtivöruvið-
skiptunum, og virðist sem hún sé
enn í fullu fjöri. Það á að sjást í
hina raunverulegu húð konunnar
með einhverju móti í gegnum
snyrtivörulagið. Vissulega er húð-
in fegruð, henni er gefinn viss lit-
blær og gljái gerviæsku, en samt
ÚRVAL
er það hin raunverulega húð kon-
unnar, sem sést.
Nú hefur öllu dóti verið sópað
burt af snyrtiborðum um gervallt
landið, og á þau hefur verið staflað
nýjum vörum, sem eiga að miða að
því að veita konum þetta „nýja út-
lit“. „í ár erum við allar gegnsæj-
ar,“ segir starfsstúlka ein, „alveg
eins og við vorum allar húðaðar í
fyrra eins og tertur." Og þar að
auki mun hún verða rennvot. Sú
síðasta nýjung hins „eðlilega út-
lits“ hófst, þegar nokkrar evrópsk-
ar sýningarstúlkur báru feiti fram-
an í sig til þess að myndast betur,
þ. e. svo að ljós og skuggar yrðu
áhrifameiri. í snyrtitímaritum er
„vota útlitið" nú kallað „þvala út-
litið“, ,,daggarútlitið“ eða „glitút-
litið". Nafngift þess skiptir engu
máli. Þetta er það útlit, sem and-
litsdufti var ætlað að hylja. Til
þess var andlitsduftið fundið upp.
Og þá erum við komin að byrjun-
inni aftur, þ. e. um 5000 ár aftur í
tímann. (Snyrtivörutaska, sem
fannst í konunglegri gröf í Ur í
Babylon, er elzta, óyggjandi sönn-
unargagnið um notkun snyrtivara
í foröld, þótt sumir álíti reyndar,
að það megi rekja þessa siðvenju
allt aftur til hennar Evu).
Snyrtivörur þær, sem notaðar
voru á fyrstu tímum kristninnar,
voru að vísu ófullkomnar og stund-
um hættulegar, en þær voru samt
býsna fjölbreyttar. Þá voru í notk-
un hreinsunarkrem, andlitssmyrsl,
duft, kinnalitur, augnabrúnalitur,
háreyðingarefni, rakaaukandi lyf,
hrukkukrem, sólarbrunasmyrsl,
flösueyðir og hárlitur, Á 2. öld e.