Úrval - 01.10.1968, Qupperneq 54

52
URVAL
veggj um, en hér og þar sáust turn-
ar halla og bænahúsa. Þetta var
Kabul, höfuðborg landsins.
Á flugvellinum beið eftir mér
bíll, sem ég fór strax inn í. í fram-
sætinu sat leiðsögumaður minn,
glaðlegur náungi, sem hét Ibra-
him. Við hlið mér sat gestgjafinn,
prófessorinn, hár og bjartur yfir-
litum og bláeygður. Hann hafði
bæði verið í Englandi og Ameríku
í nokkur ár.
Vegurinn, sem við ókum eftir
líktist einna helzt sviðsmynd úr
„Þúsund og einni nótt“. Nokkrir Af-
ganar í víðum buxum ráku þarna
á undan sér úlfalda, klyfjaða hveiti-
sekkjum, og hópur af ösnum, sem
báru steinhellur, líklega úr nær-
liggjandi steinnámu, komu þar á
eftir. En á eftir þeim var flokkur
hrópandi fjárhirða með hjörð af
kindum og geitum, og köstuðu
steinum af mikilli leikni að
jarmandi dýrunum til að beina
þeim rétta leið. Þegar nær dró
borginni fóru að koma í ljós bílar,
bæði bandarískir og rússneskir.
Landamæri Afghanistans og Rúss-
lands liggja saman á löngum köfl-
um.
Við mættum hirðingjafjölskyldu
með klunnalega úlfalda, er reigðu
hálsinn eins og þóttafullar konur.
Prófessorinn leit til mín og sagði:
„Veistu, hvers vegna afgönsku úlf-
aldarnir eru svona stoltir? Við Af-
ganar þekkjum aðeins 99 fagrar
nafngiftir á guði, sem standa í Kór-
aninum. Úlfaldarnir vita hundrað-
asta nafnið“.
Ibrahim hló og sagði: „Guð skap-
aði úlfaldana stolta, svo að þeir
væru sér ekki meðvitandi um, hve
hlægilegir þeir eru“.
Skyndilega skutust tvær konur
með blæjur fyrir andlitinu út úr
húsasundi og hlupu beint fyrir bíl-
inn. Bílstjórinn hemlaði í skynd-
ingu og minnstu munaði, að við
ækjum á þær. „Mjög fáar konur
nota enn blæjur. Þær eru ekki
æskilegar í umferðinni í Kabul“,
sagði Ibrahim.
„Þegar konurnar hættu að bera
blæjurnar, beið skáldskapur okkar
mikinn hnekki. Persneskum og af-
gönskum skáldum var það óþrjót-
andi yrkisefni, hve mikið þeir
þráðu þá stund, er þeir fengju að
líta augum stúlkurnar, sem þeir
elskuðu“.
Við komum að gatnamótum, þar
sem við vorum stöðvaðir af lög-
reglumanni, sem stjórnaði umferð-
inni. „Fyrsti umferðarlögreglu-
þjónn'nn, sem stjórnaði hér umferð-
inni, var furðulegur fugl“, sagði
Ibrahim. Hann var ættaður ofan úr